Wyrok SN - I PKN 132/00
Izba: | Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych |
Sygnatura: | I PKN 132/00 |
Typ: | Wyrok SN |
Opis: | Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 2002/14/325 |
Data wydania: | 2000-12-05 |
Wyrok z dnia 5 grudnia 2000 r.
I PKN 132/00
Dopuszczalność przeniesienia nauczyciela w stan nieczynny z powodu
zmiany planu nauczania uniemożliwiającej jego dalsze zatrudnienie nie jest
ograniczona wyłącznie do roku szkolnego, w którym taka zmiana nastąpiła po
raz pierwszy.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski (sprawozdawca), Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2000 r. sprawy z powództwa
Aleksandry J. przeciwko Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w R.P. o uznanie za
bezskuteczne przeniesienia w stan nieczynny, na skutek kasacji powódki od wyroku
Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 28
grudnia 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację,
o d d a l i ł wniosek strony pozwanej o zasądzenie kosztów postępowania
kasacyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Najwyższy, rozpoznając kasację powódki od wyroku Sądu Okręgowego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 grudnia 1999 r., oddalającego jej
apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Białej Podlaskiej oddalającego
powództwo o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy i płacy, w pierwszym
rzędzie określił wynikający z kasacji, w szczególności z jej podstaw, zakres rozpo-
znania (por. art. 39311 § 1 i § 2 KPC).
Kasacja powódki dotyczy wyroku Sądu Okręgowego w całości i przedstawia
zarzut naruszenia art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela
znowelizowany ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. (Dz.U. Nr 87, poz. 396) przez
,,błędną jego wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, iż przepis ten pozwalał na prze-
niesienie powódki w stan nieczynny". Zarzut ten stanowi podstawę kasacji określoną
w art. 3931 pkt 1 KPC, a jego przedstawienie w kasacji nie nasuwa zastrzeżeń o
charakterze formalnym (por. art. 3931 pkt 1 KPC w związku z art. 3933 KPC). W za-
kresie zatem tej podstawy kasacji sprawa podlegała rozpoznaniu. Nie podlegało na-
tomiast merytorycznemu rozpoznaniu przez Sąd Najwyższy przedstawione w kasacji
,,naruszenie przepisów postępowania". Zarzuty te bowiem nie zostały skonkrety-
zowane przez odpowiednie wskazanie ich przedmiotu. Kasacja w tym zakresie ogra-
nicza się do swoistego ogólnie tylko ujętego sygnału, iż nastąpiło naruszenie prawa,
ale nie precyzuje tego naruszenia, nie podając przepisu, który miałby być naruszony.
Takie ułomne nawiązanie do podstawy kasacji, o której mowa w art. 3931 pkt 2 KPC,
uniemożliwia rozpoznanie w tym zakresie sprawy, wobec braku wystarczającego
określenia przedmiotu zarzutu.
W konsekwencji braku podstawy do rozpoznania sprawy w zakresie jej po-
prawności proceduralnej Sąd Najwyższy był związany ustaleniami faktycznymi, sta-
nowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia, która nie podlegała weryfikacji.
Przedstawia się ona, uwzględniając ustalenia Sądu pierwszej instancji, które Sąd
Okręgowy w pełni podzielił, jak następuje. Powódka Aleksandra J. została zatrudnio-
na w pozwanej Poradni od dnia 1 maja 1979 r., na stanowisku psychologa, jako pra-
cownik mianowany. W roku szkolnym 1997/98, zgodnie z arkuszem organizacyjnym
zatwierdzonym przez Kuratorium Oświaty w B.P., w Poradni zatrudnionych było 11
pracowników pedagogicznych (5 pedagogów, 5 psychologów i 1 logopeda). W kolej-
nym roku szkolnym (1998/99) została ograniczona liczba etatów z 11 do 9. W celu
dostosowania zatrudnienia do tego nowego stanu organizacyjnego rozwiązano sto-
sunek pracy z jednym z pedagogów i z powódką będącą psychologiem. Jednakże na
skutek postępowania sądowego powódka została do pracy przywrócona.
W dniu 21 maja 1999 r. został zatwierdzony arkusz organizacyjny Poradni na
rok 1999/2000. Ilość etatów pedagogicznych została utrzymana na dotychczasowym
poziomie, tj. 9. Pismem z dnia 27 maja 1999 r., przeniesiono powódkę w stan nie-
czynny. Uzasadnieniem decyzji było zmniejszenie liczby etatów w Poradni, uniemoż-
liwiające dalsze zatrudnienie powódki na stanowisku psychologa.
Sądy obu instancji rozpoznając dochodzone przez powódkę roszczenie
uznały, że wynikające ze zmiany organizacyjnej w roku 1998/99 (utrzymanej także w
roku 1999/2000) zmniejszenie zatrudnienia, stosownie do art. 20 ust. 1 Karty Nau-
czyciela uzasadniało w 1999 r. doprowadzenie do ustania zatrudnienia jednego z
psychologów pracujących w pozwanej Poradni. Uznając swą kompetencję do weryfi-
kacji dokonanego przez stronę pozwaną ,,wyboru" powódki do przeniesienia w stan
nieczynny Sądy obu instancji ustaliły, że taki ,,wybór" był zasadny. Oprócz rozważe-
nia sytuacji pozostałych psychologów Poradni miano na uwadze przede wszystkim
konflikt w zakładzie pracy, pogłębiający się z przyczyn leżących po stronie powódki.
W tej kwestii ustalono, że powódka odmawiała wykonywania poleceń przełożonej
oraz w sposób drastyczny wyrażała swą opinię o przełożonej, sugerując także, iż dla
kontaktowania się jej z przełożoną potrzebne jest pośrednictwo wizytatora Kurato-
rium Oświaty. Sąd Okręgowy podkreślając akceptowane ustalenia Sądu Pracy
stwierdził, że przyjęte przez kierownictwo Poradni kryteria doboru pracowników do
przeniesienia w stan nieczynny były ,,jasne, czytelne oraz prawidłowo zostały zreali-
zowane".
Jeżeli chodzi o kasację w zakresie jej podstawy podlegającej rozpoznaniu, to
pomijając argumentację odwołującą się do niedopuszczalnych, bo sprzecznych z
podstawą wyroku twierdzeń faktycznych, podniesione zarzuty sprowadzają się do
zakwestionowania związku pomiędzy zmianami organizacyjnymi pozwanej Poradni,
a przeniesieniem powódki w stan nieczynny. Mianowicie w kwestii tej twierdzi się w
kasacji, iż ,,Istotne jest to, że arkusz organizacyjny pozwanej Poradni na rok szkolny
1999/2000 jest identyczny z arkuszem organizacyjnym pozwanej Poradni na rok
szkolny 1998/1999, a więc nie dokonała się redukcja etatów w pozwanej poradni w
porównaniu z rokiem poprzednim".
Sąd Najwyższy nie podzielił przedstawionych w kasacji zastrzeżeń, które w
istocie rzeczy - także w powyższym zarzucie - bardziej opierają się na kwestiono-
waniu ustaleń faktycznych wyroku niż wskazują na okoliczności istotne z punktu wi-
dzenia zarzutu wadliwej wykładni art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela. W związku z ar-
gumentacją kasacji należy zauważyć, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd
Okręgowy podkreślił, iż zmiany organizacyjne chociaż istotnie wyniknęły już w roku
1998/1999 i już wówczas wymuszały zmniejszenie zatrudnienia (w zespole psycho-
logów), to jednakże, wobec niezrealizowanego wcześniej dostosowania zatrudnienia
do zmiany planu nauczania trwały - w każdym ze swych elementów (co do zmiany
planu nauczania i co do konieczności zmniejszenia zatrudnienia) - także w roku
1999/2000. Sąd Najwyższy, mając na uwadze ustalenia faktyczne zaskarżonego
wyroku, nie podzielił zawartej w kasacji sugestii, jakoby właściwa interpretacja art. 20
ust. 1 Karty Nauczyciela wymagała ustalenia, iż przeniesienie nauczyciela w stan
nieczynny z powodu zmiany planu nauczania uniemożliwiającej dalsze zatrudnienie
nauczyciela dopuszczalne jest jedynie w tym samym roku, w którym przedmiotowe
zmiany planu nauczania zostały wprowadzone.
Z powyższych przyczyn kasacja nie mająca usprawiedliwionej podstawy pod-
legała oddaleniu (art. 39312 KPC).
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia: