Postanowienie z dnia 20 grudnia 2001 r.
III KKO 11/01

Prawo do zasiłku przedemerytalnego ustala i przyznaje starosta (art. 37o
ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezro-
bociu, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.) w wyniku postępo-
wania administracyjnego wszczętego na wniosek zainteresowanej osoby (art.
37l ust. 1 tej ustawy), w ramach którego - na podstawie przedłożonej dokumen-
tacji - organ ten dokonuje także oceny, czy wnioskodawca spełnia przewidziane
prawem wymagania warunkujące przyznanie takiego zasiłku (art. 37j ust. 1 pkt
2 oraz art. 37j ust. 1a tej ustawy).


Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel, przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości Janina
Dąbrowiecka, przedstawiciel Ministra Pracy i Polityki Społecznej Ewa Gałuszyńska.

Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym po rozpoznaniu na roz-
prawie w dniu 20 grudnia 2001 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Czesła-
wa C. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego o właściwość między Powiatowym
Urzędem Pracy w K. a Sądem Rejonowym-Sądem Pracy w K. w przedmiocie wyda-
nia zaświadczenia o pracy w warunkach szkodliwych

p o s t a n o w i ł:

u z n a ć, że właściwym dla rozstrzygnięcia wniosku Czesława C. o przyzna-
nie zasiłku przedemerytalnego jest Starosta K. (art. 37o w związku z art. 37j ust. 1
pkt 2 i ust. 1a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bez-
robociu - jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.).

U z a s a d n i e n i e


Czesław C. zwrócił się do Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyż-
szym pismem z dnia 18 października 2001 r. (data wpływu: 23 października 2001 r.)
z wnioskiem o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego w sprawie o
wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że w okresie od dnia 17 maja 1971 r. do
dnia 28 kwietnia 1987 r. pracował on jako dekarz-blacharz w warunkach szkodliwych
w nie istniejącym już obecnie Przedsiębiorstwie Budownictwa Komunalnego w K. Do
swego wniosku zainteresowany załączył:
Po pierwsze - postanowienie Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w K. z dnia 21
września 2001 r. [...], w którym Sąd ten postanowił ,,stwierdzić swą niewłaściwość do
rozpoznania sprawy i przekazać ją do rozpoznania Powiatowemu Urzędowi Pracy w
K.", przy czym równocześnie w uzasadnieniu tego postanowienia Sąd stwierdził w
szczególności, że: ,,Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 3. 11. 1994 r., I
PZP 45794, OSNAPiUS 1995 nr 6, poz. 74, pracownikowi nie przysługuje roszczenie
przeciwko zakładowi pracy o ustalenie wykonywania zatrudnienia w szczególnych
warunkach w celu uzyskania zasiłku dla bezrobotnych do czasu nabycia prawa do
emerytury." ,,Przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego dla bezrobotnych
można dochodzić w trybie administracyjnym przed PUP na podstawie zgłoszonych
dowodów, nie wyłączając dowodów z zeznań świadków. Urząd Pracy dokona samo-
dzielnej oceny pracy wykonywanej przez powoda w Przedsiębiorstwie Budownictwa
Komunalnego w K. W przypadku odmownej decyzji Urzędu Pracy, osobie ubiegają-
cej się o zasiłek służy prawo odwołania się w drodze postępowania administracyjne-
go".
Po drugie - pismo Powiatowego Urzędu Pracy w K. z dnia 10 października
2001 r. [...], podpisane przez zastępcę kierownika tego Urzędu, w którym ,,Powiatowy
Urząd Pracy w Kościerzynie informuje, że jest niewłaściwy do rozpatrzenia tej
sprawy. Zgodnie z art. 37j ust. 1a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jednolity: Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.),
okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach uwzględniane są po przedło-
żeniu odpowiedniego świadectwa wystawionego przez zakład pracy, bądź na pod-
stawie prawomocnego orzeczenia sądu".

Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:


Art. 37o. ust. 1 ustawy z dnia 14. 12. 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu stanowi wyraźnie, że: ,,Prawo do zasiłków przedemerytalnych i świadczeń
przedemerytalnych ustala i przyznaje starosta, a wypłaca je powiatowy urząd pracy".
Oznacza to, że w rozpoznawanej sprawie ustalenie tego, czy wnioskodawca - Cze-
sław C. spełnia określone w art. 37j. ust. 1 pkt. 2 oraz art. 37j. ust. 1a. ustawy o za-
trudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu wymagania prawne, które uzasadniają przy-
znanie mu zasiłku emerytalnego, w tym także ustalenie, czy spełnia on wymaganie
dotyczące ,,co najmniej 15 lat wykonywania prac uznanych w przepisach emerytal-
nych za zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze",
należy do Starosty K. w postępowaniu wszczętym na wniosek zainteresowanego
(art. 37l. ust. 1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu), ,,po przedłoże-
niu odpowiedniej dokumentacji".
Nota bene, w rozpoznawanej sprawie, stosownie do dyspozycji art. 65 § 1
KPA, Powiatowy Urząd Pracy w Kościerzynie, do którego zwrócił się wnioskodawca
o załatwienie przedstawionej sprawy, obowiązany był niezwłocznie przekazać wnio-
sek zainteresowanego - Czesława C. celem jego załatwienia do Starosty K. i równo-
cześnie miał obowiązek zawiadomić o tym wnioskodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyż-
szym na podstawie art. 190 § 1 KPA orzekło jak w sentencji.
========================================