Postanowienie z dnia 24 września 1999 r.
II UZ 98/99

Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowo niedo-
puszczalnej kasacji podlega oddaleniu, gdyż przekroczenie terminu nie pocią-
ga za sobą ujemnych skutków procesowych (art. 168 § 2 KPC).


Przewodniczący: SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (spra-
wozdawca), Barbara Wagner.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 września 1999 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Franciszka O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w S. o wysokość świadczenia, na skutek zażalenia wniosko-
dawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia21 czerwca 1999 r.
[...]

p o s t a n o w i ł:

o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku postano-
wieniem z dnia 21 czerwca 1999 r. odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wnie-
sienia kasacji oraz kasację wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 18 grudnia 1998 r.
[...]. Sąd ten zwrócił uwagę, że w rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu była
wysokość świadczenia rentowego pobieranego przez wnioskodawcę Franciszka O.,
a wartość przedmiotu zaskarżenia została określona przez skarżącego na kwotę
1440 zł. Skoro w sprawie o świadczenie dopuszczalność kasacji wyznacza wartość
przedmiotu zaskarżenia nie niższa niż pięć tysięcy złotych (art. 393 pkt 1 KPC), to
kasacja i w konsekwencji wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia podle-
gały odrzuceniu.
W zażaleniu wnioskodawcy na to postanowienie skarżący utrzymywał, że w
rozpoznawanej sprawie kwestyjna była zasada obliczania wysokości renty przez
ubruttowienie pobieranej renty oraz podstawy jej wymiaru, co powodowało, że taka
sprawa nie powinna być kwalifikowana jako sprawa o świadczenie w rozumieniu art.
393 pkt 1 KPC. Wnioskodawca zaprezentował również pogląd, że wniosek o przy-
wrócenie jego pełnomocnikowi terminu do wniesienia kasacji nie jest uwarunkowany
jej dopuszczalnością lub niedopuszczalnością.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 39318 KPC zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje tylko
na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające kasację. Takie kodeksowe
ograniczenie tego środka zaskarżenia wyznaczyło granice procedowania Sądu Naj-
wyższego. Zażalenie jest nieuzasadnione, albowiem Sąd Apelacyjny prawidłowo ar-
gumentował, że w rozpoznawanej sprawie wnioskodawca domagał się przyznania
mu wyższego niż pobierane świadczenia rentowego, kwestionując przyjęte przez
organ rentowy zasady tzw. ubruttowienia pobieranej renty inwalidzkiej w związku z
wprowadzeniem powszechnego podatku dochodowego od osób fizycznych, obej-
mującego pobierane świadczenia z ubezpieczenia społecznego. W istocie rzeczy
zatem wnioskodawca zmierzał do uzyskania wzrostu pobieranego świadczenia, a
takie roszczenie ma charakter majątkowy i dotyczy sprawy, w której przedmiotową
dopuszczalność kasacji wyznacza wartość przedmiotu zaskarżenia nie niższa od
kwoty pięć tysięcy złotych (art. 393 pkt 1 KPC). Taki charakter sprawy obligował sąd
drugiej instancji do odrzucenia kasacji na podstawie art. 3935 KPC z uwagi na okreś-
loną przez skarżącego wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 1440 zł. Odrzuca-
jąc przedmiotowo niedopuszczalną kasację Sąd Apelacyjny trafnie uznał, że przyjętą
kwalifikacja przedmiotu sporu jako sprawy o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1
KPC potwierdził Sąd Najwyższy podejmując w dniu 11 września 1998 r., w sprawie
III ZP 21/98, uchwałę o rozstrzygnięciu przedstawionego mu w tej sprawie do rozs-
trzygnięcia zagadnienia prawnego w trybie art. 390 KPC. Podjęcie merytorycznej
uchwały w trybie tego przepisu jest możliwe wyłącznie w sprawie, w której kasacja
nie przysługuje. W konsekwencji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art.
39319 KPC w związku z art. 385 i 397 § 2 KPC.
Z uwagi na kodeksowe granice postępowania zażaleniowego (art. 39318 KPC)
Sąd Najwyższy jedynie incydentalnie sygnalizuje, że wniosek o przywrócenie terminu
do wniesienia niedopuszczalnej kasacji nie jest eo ipso niedopuszczalny z mocy
ustawy, tj. z mocy samego przepisu prawa (art. 171 KPC). Godzi się jednak zwrócić
uwagę, że przywrócenie terminu procesowego nie jest dopuszczalne, jeżeli jego
uchybienie nie pociąga za sobą ujemnych skutków procesowych (art. 168 § 2 KPC),
a taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, w której kasacja okazała się
przedmiotowo niedopuszczalna.
========================================