Postanowienie z dnia 25 maja 2001 r.
II UZ 30/01

Sprawa o podwyższenie (przeliczenie podstawy wymiaru) emerytury nie
jest sprawą o przyznanie lub wstrzymanie prawa do emerytury, w której kasacja
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 zda-
nie drugie KPC).

Przewodniczący Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Zbigniew
Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 maja
2001 r. sprawy z wniosku Mieczysława L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w Ł. o wysokość emerytury, na skutek zażalenia wnioskodawcy
na postanowienia Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13 marca 2001 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowie-
niem z dnia13 marca 2001 r. odrzucił kasację ubezpieczonego Mieczysława L. od
wyroku tego Sądu z dnia 10 stycznia 2001 r. oddalającego jego apelację od wyroku
Sądu pierwszej instancji oddalającego odwołanie od decyzji organu rentowego od-
mawiającej przeliczenia podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego. Sąd Apela-
cyjny uznał, że przedmiotowa sprawa ma charakter sprawy o prawa majątkowe, w
której dopuszczalność kasacji jest uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia
nie niższej niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 KPC), skoro rozstrzygnięcie
sprawy dotyczyło w istocie rzeczy wysokości pobieranej emerytury. Sąd ten uznał, że
tego rodzaju sprawa nie kwalifikuje się jako sprawa o przyznanie lub o wstrzymanie
świadczenia bądź o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, w których ka-
sacja przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu na to postanowienie ubezpieczony utrzymywał, że jego sprawa
ma charakter sprawy o przyznanie ,,dalszej części emerytury określonej na nowej
podstawie wymiaru tego świadczenia", w której kasacja przysługuje bez względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia zgodnie ze zdaniem drugim art. 3921 § 1 KPC.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3921 § 1 KPC kasacja nie przysługuje w sprawach o prawa
majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysię-
cy złotych, a w sprawach gospodarczych - niższa niż dwadzieścia tysięcy złotych.
Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych kasacja przysługuje nie-
zależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstrzyma-
nie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.
Przepis co do zasady uzależnia przedmiotową dopuszczalność kasacji w sprawach o
prawa majątkowe od wartości przedmiotu zaskarżenia, a pomija tę wartość wyłącznie
w ściśle określonych sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Skarżący nie
zakwestionował majątkowego charakteru sprawy o ponowne przeliczenie podstawy
wymiaru pobieranej przez niego emerytury, która istotnie kwalifikowała się jako
sprawa o wysokość pobieranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego, skoro
ubezpieczony zmierzał do uzyskania pobieranego świadczenia w wyższej wysokości.
Tego rodzaju sprawa nie należała jednak do ściśle określonej kategorii spraw o
prawa majątkowe z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których kasacja przysłu-
guje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w rozumieniu art. 392 1 § 1
zdania drugiego KPC, albowiem nie dotyczyła przyznania lub wstrzymania pobiera-
nej emerytury ani objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Wyjątki okre-
ślone w tym przepisie podlegają wykładni ścisłej, co powoduje, że sprawa o wyso-
kość pobieranej emerytury, określana według nomenklatury skarżącego jako sprawa
o ,,wypłatę dalszej części emerytury" nie kwalifikuje się jako sprawa o przyznanie
świadczenia, które ubezpieczony przecież pobiera, tyle że w zaniżonej wysokości.
Sprawa o wzrost pobieranej emerytury nie jest zatem sprawą o przyznanie lub o
wstrzymanie emerytury, w której kasacja przysługuje niezależnie od wartości przed-
miotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 zdanie drugie KPC).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie
39318 § 3 i 397 § 2 KPC w związku z art. 385 KPC.
========================================