Postanowienie z dnia 20 czerwca 2000 r.
I PKN 262/00

Podstawą wznowienia postępowania w związku z orzeczeniem przez
Trybunał Konstytucyjny o niezgodności aktu normatywnego z aktem wyższego
rzędu jest art. 4011 KPC w związku z art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, a nie art. 403
§ 3 KPC.


Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Kijowski, Walerian Sanetra.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca
2000 r. sprawy z powództwa Henryka K. i Aleksandra H. przeciwko Szpitalowi Miejs-
kiemu [...] w B. o ustalenie prawa do nieodpłatnego nabycia świadectw rekompensa-
cyjnych, na skutek kasacji powoda Henryka K. od postanowienia Sądu Okręgowego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bydgoszczy z dnia 7 stycznia 2000 r. [...]

p o s t a n o w i ł :


o d d a l i ć kasację.

U z a s a d n i e n i e


Powód Henryk K., w sprawie z powództwa jego i Aleksandra H. przeciwko
Szpitalowi Miejskiemu [...] w B. o ustalenie prawa do nieodpłatnego nabycia świa-
dectw rekompensacyjnych, wniósł kasację od postanowienia Sądu Okręgowego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bydgoszczy z dnia 7 stycznia 2000 r. [...].
Zaskarżonym postanowieniem odrzucono jego skargę o wznowienie postępowania w
sprawie zakończonej wyrokiem tego Sądu z dnia 19 lutego 1998 r. [...], oddalającego
apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji, oddalającego powództwo. W uzasad-
nieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy wskazał, iż skarga o wznowienie
postępowania została odrzucona ze względu na brak podstaw prawnych wymienio-
nych w art. 401 i art. 403 KPC. W kasacji zarzucono naruszenie art. 401 pkt 2 w
związku z art. 403 § 3 KPC oraz art. 379 i art. 411 KPC.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie jest uzasadniona. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach
kasacji, a z urzędu bierze pod uwagę jedynie nieważność postępowania (art. 39311
KPC). Nieważność postępowania w sprawie nie zachodzi, nie wskazano w kasacji
żadnej okoliczności mogącej o tym świadczyć. Stwierdzono, że powód był pozbawio-
ny możliwości działania, ale - o ile można zorientować się z niejasnych wywodów
kasacji - zarzut ten odnoszony jest do pouczenia przez Sąd drugiej instancji, doty-
czącego możliwości wniesienia kasacji. Nie ma to związku z nieważnością postępo-
wania w następstwie pozbawienia strony możliwości obrony jej praw (art. 379 pkt 5
KPC) lub też pozbawieniem strony możliwości działania (art. 401 pkt 2 KPC).

Powód dopatruje się istnienia przesłanki wznowienia postępowania w później-
szym wykryciu prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawne-
go (art. 403 § 3 KPC). Jego zdaniem wyrokiem tym jest orzeczenie Trybunału Kons-
tytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r. , P 6/98, dotyczące § 11 i § 12 rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i upraw-
nień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz. U. Nr 51, poz. 326
ze zm.). Przepis ten w sposób oczywisty nie może być podstawą wznowienia postę-
powania cywilnego w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, stwier-
dzającym niezgodność rozporządzenia z aktem wyższego rzędu. Orzeczenie Trybu-
nału dotyczy bowiem aktu normatywnego, a nie stosunku prawnego, który istnieje
miedzy określonymi podmiotami prawa. Podstawą wznowienia postępowania cywil-
nego w związku z orzeczeniem Trybunału jest art. 4011 KPC (w związku z art. 190
ust. 4 Konstytucji). Według § 1 tego artykułu można żądać wznowienia postępowania
również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu norma-
tywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego
został wydany wyrok. Przepis ten nie został powołany jako podstawa kasacyjna, Sąd
Najwyższy nie może zatem rozważać kwestii jego naruszenia.

Z tych względów na podstawie art. 39312 KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================