Tezy
Egzaminator nie jest stroną w postępowaniu w sprawie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Asesor Andrzej Wieczorek WSA Ewa Marcinkowska Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2005 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego od decyzji w sprawie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy oddala skargę
Uzasadnienie
W dniu 16 czerwca 2004 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego
we [...] egzaminator kierowców - p. T. P. prowadził egzamin praktyczny na prawo jazdy kategorii B na placu manewrowym z osobą niepełnosprawną p. W. K.. Egzaminowany składał egzamin na przystosowanym do rodzaju inwalidztwa samochodzie podstawionym przez instruktora nauki jazdy. W czasie przeprowadzania egzaminu pięciokrotnie zgasł silnik w samochodzie, co stanowiło podstawę do uznania, że egzaminowany nie posiada umiejętności prowadzenia pojazdu i otrzymał ocenę negatywną. Egzaminowany w tym samym dniu wniósł skargę na przeprowadzenie egzaminu do Dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego we [...], a następnie w dniu 22 czerwca 2004 r. Dyrektor tego Ośrodka wystąpił do Wojewody [...] o unieważnienie egzaminu przeprowadzonego przez p. T. P..
Decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2004 r., Nr [...], wydaną na podstawie m.in. art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.)
w związku § 18 ust. 7 pkt 3 i § 23 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów
(Dz.U. Nr 150, poz. 1681, z późn. zm.) oraz § 9 ust. 1 pkt 1a i § 12 ust. 1 pkt 2a
i ust. 3 pkt 1 i 3 Instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, stanowiącej załącznik nr 8 do powyższego rozporządzenia, unieważniono egzamin państwowy na prawo jazdy kat. B p. W. K., przeprowadzony przez egzaminatora p. T. P. w dniu 16 czerwca 2004 r. W uzasadnieniu,
po przedstawieniu przebiegu egzaminu wskazano, że został on przeprowadzony
z naruszeniem przepisów § 9 ust. 1 pkt 1a i § 12 ust. 1 pkt 2a i ust. 3
pkt 1 i 3 Instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, stanowiącej załącznik nr 8 do powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury,
§ 18 ust. 7 pkt 3 powołanego rozporządzenie Ministra Infrastruktury poprzez złą kwalifikacje zdarzenia oraz naruszenie przez egzaminatora warunków wynikających z § 23 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r.
w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów.
Od powyższej decyzji dnia [...] lipca 2004 r. odwołanie wniósł egzaminator.
Postanowieniem Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2004 r., Nr [...]-, stwierdzono niedopuszczalność odwołania, ponieważ zostało ono wniesione przez osobę (egzaminatora) nie będącą stroną w sprawie.
Skargę na powyższe postanowienie Ministra Infrastruktury złożył
do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zainteresowany wnosząc
o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2004 r., Nr [...]-, wydaną na podstawie m.in. art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), uchylno w całości postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2004 r., Nr [...], oraz umorzono postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu, po przedstawieniu stanu sprawy stwierdzono, że zgodnie z art. 127 § 1 k.p.a. odwołanie od decyzji może wnieść jedynie strona postępowania. Zgodnie z art. 28 Kodeksu stroną postępowania administracyjnego jest tylko ten podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Tak rozumiane pojecie strony, jakim posługuje się art. 28 k.p.a. oraz następne przepisy Kodeksu może być wyprowadzone tylko z administracyjnego prawa materialnego, tj. z konkretnej normy prawnej, która może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku obywateli.
Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby. Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, a nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisem prawa. W literaturze i orzecznictwie NSA podkreśla się, że interes prawny musi mieć postać kwalifikowaną. Strona jest ten podmiot, którego własny interes prawny lub obowiązek podlega konkretyzacji w postępowaniu administracyjnym (wyrok NSA z dnia 10 marca 1989 r., sygn. akt IV SA 1254/88). Interes prawny, którego istnienie warunkuje przyznanie osobie przymiotu strony w określonej sprawie, musi bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu. Brak bezpośredniości wpływu sprawy na sferę prawna osoby nie pozwala na uznanie za stronę. W związku z
powyższym uznano, że w postępowaniu
o unieważnienie egzaminu p. W. K. p. T. P. (egzaminator) nie był stroną, ponieważ zaskarżona decyzja w żaden sposób nie wpływała na jakikolwiek interes prawny lub obowiązek egzaminatora. Wprawdzie argumentacja dotycząca przyczyny unieważnienia egzaminu przedstawia sposób oceny w/w egzaminatora jako jedną z głównych przyczyn unieważnienia egzaminu, ale to nie oznacza, że można uznać wyżej wymienionego za stronę w postępowaniu o unieważnienie egzaminu p. W. K. Jednocześnie przyznano, że w trybie autokontroli, dopuszczonej przez powołany wyżej przepis ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Minister Infrastruktury stwierdził, że niewłaściwie została sformułowana podstawa prawna zaskarżonego postanowienia. Zgodnie z przepisami k.p.a. w sytuacji, gdy jednostka nie ma w danej sprawie indywidualnego interesu prawnego lub obowiązku, należy wydać decyzję o umorzeniu postępowania odwoławczego w trybie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.
Decyzją Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2004 r.,
Nr [...], wydaną na podstawie m.in. art. 113 ust. 1 pkt 5 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.) w związku § 18 ust. 7 pkt 3, ust. 8 i 9pkt 1 i § 23 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz.U. Nr 150, poz. 1681, z późn. zm.) oraz § 9 ust. 1 pkt 1a i § 12 ust. 1 pkt 2a i 2b, § 11 pkt 4, § 12 ust. 1 pkt 2a i 2b i ust. 3 pkt 1 i 3 Instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, stanowiącej załącznik nr 8 do powyższego rozporządzenia, skreślono z ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez Wojewodę [...] p. T. P.. W uzasadnieniu przywołano kilka przykładów niewłaściwej działalności b. egzaminatora, wykazując jednak najwięcej wad w przypadku egzaminu p. W. K..
T. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2004 r., Nr [...], którą umorzono postępowanie odwoławcze w sprawie odwołania wniesionego przez zainteresowanego od decyzją Wojewody [...] z dnia
[...] lipca 2004 r., Nr [...], którą unieważniono egzamin państwowy na prawo jazdy kat. B p. W. K., przeprowadzony przez egzaminatora p. T. P. w dniu 16 czerwca 2004 r. W uzasadnieniu skargi, po przedstawieniu stanu sprawy skarżący stwierdził, że wprawdzie zawarte w art. 28 K.p.a. sformułowanie "kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek " odnosi się wyłącznie do strony, która żąda wszczęcia postępowania, to jednak stronami postępowania administracyjnego wszczętego na żądanie strony mogą być, poza stroną, na żądanie której postępowanie zostało wszczęte, inne podmioty, których "interesu prawnego lub obowiązku" dotyczy
to postępowanie. W tym sensie zarówno postępowanie wszczęte na żądanie jednej
ze stron, jak i postępowanie wszczęte z urzędu może dotyczyć, w rozumieniu art. 28 k.p.a., interesu prawnego lub obowiązku innych podmiotów, które uzyskują w ten sposób status strony postępowania administracyjnego. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że stroną postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest nie tylko strona postępowania zwykłego zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz również każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności decyzji (wyrok NSA
z dnia 12 stycznia 1994 r., sygn. akt II SA 2164/92, ONSA 1995, nr 1, poz. 32). Wynika z tego, że nawet w przypadku wszczęcia postępowania na żądanie strony, organ administracji publicznej jest obowiązany ustalić, czy w postępowaniu tym powinny uczestniczyć inne osoby będące stronami postępowania i zawiadomić te osoby
o wszczęciu postępowania na żądanie strony. Oznacza to, że w postępowaniu wszczętym na żądanie strony mogą uczestniczyć osoby, które wprawdzie nie żądały czynności organu administracji publicznej, lecz postępowanie to dotyczy ich interesu prawnego lub obowiązku. Są zatem stronami postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 k.p.a. Należy wskazać, że pojęcie "strony" jest pojęciem z zakresu prawa procesowego. Przeciwstawianie zatem strony w znaczeniu procesowym
i strony w znaczeniu materialnym jest w ogólnym znaczeniu niedopuszczalne bowiem strona nie jest kategorią prawa materialnego i nie występuje poza postępowaniem administracyjnym. Pogląd ten podzielił NSA w wyroku z dnia
9 marca 1982 r., sygn. akt SA/WR 48/82 (nie publ.), w którym stwierdził, że:
"1. Stroną w postępowaniu administracyjnym jest każdy, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny polegający na ochronie zajmowanego mieszkania przed uciążliwościami i zagrożeniami spowodowanymi lokalizacją garażu;
- Ograniczenie pojęcia "interesu prawnego" tylko do interesu chronionego przez normy prawa materialnego nie znajduje oparcia w doktrynie prawa administracyjnego." Przepis art. 28 nie wymaga, aby postępowanie administracyjne dotyczyło interesu prawnego jednostki w sposób bezpośredni. Z przepisu art. 28 wynika bowiem jedynie wymaganie, aby postępowanie administracyjne dotyczyło interesu prawnego lub obowiązku danego podmiotu. Jeżeli zatem zostanie stwierdzone, że postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku określonego podmiotu, to nie jest dopuszczalne określanie stopnia hipotetycznego wpływu wyniku tego postępowania na sytuację prawna tego podmiotu. Stwierdzenie, że postępowanie dotyczy "pośrednio" interesu prawnego oznacza bowiem w istocie degradację interesu prawnego do rangi interesu faktycznego, który nie jest chroniony prawem. Związek normatywny między interesem prawnym lub obowiązkiem danego podmiotu a postępowaniem administracyjnym wyraża się
w tym, że postępowanie "dotyczy" interesu prawnego lub obowiązku tego podmiotu. Postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku konkretnego podmiotu w tym sensie, że w wyniku takiego postępowania wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach lub obowiązkach tej osoby lub rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach jednego podmiotu wpływa na prawa i obowiązki innego podmiotu. W pierwszym przypadku postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku danego podmiotu w sposób bezpośredni w tym znaczeniu, że decyzja administracyjna rozstrzyga o jego prawach i obowiązkach, w drugim - postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku innego podmiotu
w sposób pośredni, bowiem decyzja nie rozstrzyga wprost o jego prawach
i obowiązkach, lecz jedynie oddziaływa na jego prawa i obowiązki wskutek powiązania sytuacji prawnej adresata decyzji z tym podmiotem.
Nie sposób zatem nie zauważyć, że wydana przez Wojewodę [...] decyzja o unieważnieniu egzaminu państwowego na prawo jazdy oddziaływa na prawa i obowiązki skarżącego. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym w art. 110 i 110a określa warunki, jakie powinien spełniać kandydat na egzaminatora. Ustawodawca powierzył Wojewodzie ścisły nadzór nad przeprowadzaniem egzaminów państwowych, który między innymi polega na unieważnianiu egzaminu państwowego prowadzonego niezgodnie z przepisami. To Wojewoda dokonuje wpisu do ewidencji egzaminatorów po spełnieniu wymaganych ustawą warunków, jak i skreśla egzaminatora z ewidencji jeżeli nie spełnia tych warunków, a także gdy naruszył zasady egzaminowania. W tym miejscu podkreślić należy wymóg dawania przez egzaminatora rękojmi należytego wykonywania swoich obowiązków. Jest to pojęcie ocenne. Jeżeli zatem w decyzji unieważniającej egzamin Wojewoda [...] stwierdził naruszenie przepisów egzaminowania przez skarżącego, to w tych okolicznościach może stanowić to
podstawę do skreślenia skarżącego z listy egzaminatorów. Miał zatem skarżący interes prawny w tym, by wziąć udział w postępowaniu o unieważnienie prowadzonego przez siebie egzaminu jako strona.
W istocie decyzja Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2004 r., Nr [...] unieważniająca egzamin państwowy na prawo jazdy kat. B
p. W. K., przeprowadzony przez egzaminatora p. T. P. w dniu 16 czerwca 2004 r., w sposób bezpośredni rozstrzyga o prawach
i obowiązkach skarżącego. W dniu [...] grudnia 2004 r. Wojewoda [...] wydał decyzję o skreśleniu z ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez Wojewodę [...] p. T. P.. W uzasadnieniu tej decyzji zarzucono skarżącemu szereg naruszeń obowiązujących przepisów prawnych:
- Wystawienie oceny negatywnej przez egzaminatora zostało dokonane
z naruszeniem § 9 ust. 1 pkt 1a i § 12 ust. 1 pkt 2a i ust. 3 pkt 1 i 3 Instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, stanowiącej załącznik nr 8 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz.U. Nr 150, poz. 1681, z późn. zm.);
2 Egzaminator naruszył warunki określone w § 18 ust. 7 pkt powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury poprzez złą kwalifikację zdarzenia;
- Naruszenie przez egzaminatora warunków wynikających z § 23 ust. 1 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia.
W tym stanie rzeczy skarżący miał pełne prawo brać udział w postępowaniu jako strona. Niedopuszczenie strony do udziału w postępowaniu skutkuje naruszeniem prawa obligującym do wznowienia postępowania z powodu wypełnienia przesłanki określonej w art. 145 1 pkt 4 k.p.a., a także skutkuje naruszeniem ogólnych zasad postępowania administracyjnego, wyrażonych w art. 7, 8 i 10 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o oddalenie skargi powtarzając w uzasadnieniu argumenty podniesione już poprzednio w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym
w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym
i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia..
Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270).
Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać,
że nie zasługuje ona na uwzględnienie.
Przedmiotem rozpoznania przez Sąd była skarga na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2004 r., którą uchylno w całości postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2004 r., oraz umorzono postępowanie odwoławcze w sprawie zakończonej decyzją Wojewody [...] z dnia
[...] lipca 2004 r., unieważniającą egzamin państwowy na prawo jazdy kat. B p. W. K., przeprowadzony przez egzaminatora p. T. P.
w dniu 16 czerwca 2004 r.
Zdarzenie prawne, jakim był egzamin państwowy na prawo jazdy kat. B
p. W. K., doprowadziło (bezpośrednio i pośrednio) do wszczęcia dwóch postępowań administracyjnych: - w sprawie unieważnienia powyższego egzaminu oraz - w sprawie skreślenia z ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez Wojewodę [...] p. T. Pi..
Egzaminator - p. Ta. P. zaskarżył do Sądu kolejne rozstrzygnięcie (decyzję Ministra Infrastruktury) wydane w pierwszej sprawie, tzn. unieważnienia wyników przeprowadzonego przez niego egzaminu państwowego na prawo jazdy p. W. K.. Motywacja wszystkich rozstrzygnięć odmownych wydanych w tej sprawie sprowadza się w istocie do kwestii posiadania przez egzaminatora przymiotu strony w postępowaniu w sprawie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy. Organy orzekające w tej sprawie,
tzn. Wojewoda [...] oraz Minister Infrastruktury zgodnie stwierdzają,
że egzaminator nie jest stroną takiego postępowania.
Sąd podziela to stanowisko. Wydana przez Wojewodę [...] decyzja o unieważnieniu egzaminu państwowego na prawo jazdy nie oddziaływuje bezpośrednio na prawa i obowiązki skarżącego. O ile bowiem powołany
w podstawie prawnej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2004 r.
w sprawie skreślenia z ewidencji egzaminatorów p. T. P. art. 113 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.) mówi wprost, że wojewoda skreśla (a więc ma obowiązek skreślić) egzaminatora z ewidencji, jeżeli naruszył zasady egzaminowania, o tyle przepisy powołane w podstawie prawnej decyzji tego samego organu z dnia [...] lipca 2004 r., unieważniającej egzamin p. W. K., przeprowadzony przez egzaminatora p. T. P., nawiązują wprost do konkretnych naruszeń, stanowiących w istocie zarzuty wobec egzaminatora. Trudno znaleźć między tymi przepisami punkty styczne. Nie ulega przy tym wątpliwości,
że egzaminator jest stroną postępowania, które dotyczy go bezpośrednio, a więc postępowania w sprawie skreślenia z ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez Wojewodę [...]. Natomiast brak podstaw w prawie materialnym
do uznania egzaminatora za stronę w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności egzaminu państwowego - nawet wtedy, gdy jedną z przyczyn (być może nawet podstawową) są wyniki tego postępowania, uzasadniające skreślenie z ewidencji egzaminatorów. Związek między tymi rozstrzygnięciami ma wyłącznie charakter faktyczny, tak samo jak interes egzaminatora w postępowaniu unieważniającym wyniki egzaminu państwowego na prawo jazdy. Egzaminator ma przeprowadzić ten egzamin w sposób ściśle określony przepisami, a jego werdykt stanowi jedną z przesłanek uzyskania (lub odmowy) uprawnienia do kierowania pojazdami przez egzaminowanego. W tej sytuacji interes prawny ma niewątpliwie egzaminowany, dążący do zdobycia określonego uprawnienia, a nie egzaminator, który jedynie sprawdza kwalifikacje egzaminowanego. W "normalnym" postępowaniu egzaminacyjnym na prawo jazdy trudno nawet wyodrębnić interes faktyczny egzaminatora. W rozpatrywanej sprawie kwestia interesu, w tym interesu prawnego, powstała dlatego, że skarżący
uznał, że unieważnienie egzaminu państwowego stanowiło jedną z przesłanek uzasadniających skreślenie go z listy egzaminatorów. Jest to jednak, jak już wskazano, wyłącznie związek faktyczny, który nie może przesądzać o istnieniu interesu prawnego egzaminatora w postępowaniu unieważniającym egzamin państwowy na prawo jazdy.
W konsekwencji Sąd uznał, że w rozpatrywanej sprawie nie miało miejsca nieuzasadnione niedopuszczenie strony do udziału w postępowaniu, mogące skutkować naruszeniem prawa zobowiązującym do wznowienia postępowania
z powodu wypełnienia przesłanki określonej w art. 145 1 pkt 4 k.p.a., a także naruszenie ogólnych zasad postępowania administracyjnego, wyrażonych w art. 7, 8 i 10 k.p.a.
Na tle konkretnych aspektów rozpatrywanej sprawy ogólne rozważania na temat charakteru i podstaw interesu prawnego zdają się mieć mniejsze znaczenie, choć zdaniem Sądu w orzecznictwie sądów administracyjnych i współczesnej literaturze przedmiotu zdecydowanie przeważa pogląd o prawno-materialnym charakterze interesu prawnego (nawet jeśli ma on być oparty na - przykładowo - prawie rzeczowym).
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy s dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) orzekł jak w sentencji wyroku.