Tezy
Skarga kasacyjna wnoszona przez adwokata lub radcę prawnego nie może być odrzucona na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) z tego tylko powodu, że opłata stała od tej skargi została uiszczona na rachunek bankowy Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 3 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Miasta B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2004 r. IV SA 4470-4472/02 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Zdzisława K., Jana Edwarda K., Andrzeja O., Miasta B. oraz Parafii Rzymskokatolickiej p.w. Zmartwychwstania Pańskiego w B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 października 2002 r. (...) w przedmiocie nieważności decyzji o przejęciu nieruchomości ziemskiej na rzecz Skarbu Państwa - postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 maja 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną Miasta B. od wyroku tego Sądu z dnia 12 lutego 2004 r., na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, ponieważ skarga kasacyjna podlegała opłacie stałej w wysokości 100 zł, która nie została uiszczona przez wnoszącego skargę kasacyjną pełnomocnika będącego radcą prawnym.
W zażaleniu na to postanowienie, sporządzonym przez radcę prawnego, skarżące Miasto B., podniosło zarzut naruszenia art. 219 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz par. 3 i par. 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2004 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/.
W uzasadnieniu tego zarzutu skarżący powołał się na to, że opłata od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł została uiszczona na rachunek bankowy Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 28 kwietnia 2004 r. Zdaniem skarżącego należy przyjąć, że w takim przypadku opłata została uiszczona, pomimo że nie została wniesiona na rachunek bankowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ponieważ opłaty sądowe są dochodami budżetu państwa /art. 212 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/.
Za tym stanowiskiem przemawia, w ocenie skarżącego, pogląd wyrażony w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 24 września 1979 r., IV CZ 111/79 dotyczącym kosztów sądowych w sprawach cywilnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należało uwzględnić, gdyż jest uzasadnione. Z akt sprawy wynika, że skarga kasacyjna w tej sprawie została wniesiona przez radcę prawnego w dniu 29 kwietnia 2004 r. /data nadania w urzędzie pocztowym/. Bezsporne jest również, że wpis od tej skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł został uiszczony przez skarżącego w dniu 28 kwietnia 2004 r. na rachunek bankowy Naczelnego Sądu Administracyjnego, z zaznaczeniem, że jest to opłata skargi kasacyjnej w sprawie IV SA 4470-4472/02. W tym stanie rzeczy, mimo że pełnomocnik skarżącego nie poinformował Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc skargę kasacyjną o uiszczeniu opłaty i Sąd ten nie wiedział, że opłata ta została uiszczona na rachunek bankowy NSA, nie można przyjąć, iż spełnione są warunki, o których mowa w art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzasadniające odrzucenie skargi kasacyjnej.
Z przepisu art. 219 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. W przypadku opłaty od skargi kasacyjnej nie można jednoznacznie twierdzić, iż Naczelny Sąd Administracyjny nie jest również właściwym sądem administracyjnym w rozumieniu tego przepisu, skoro rozpoznanie skargi kasacyjnej należy do właściwości tego Sądu. Należy przy tym mieć na uwadze, że celem przepisu art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest uiszczenie bez wezwania opłaty stałej od pisma wnoszonego przez adwokata lub radcę prawnego. Cel ten został osiągnięty, skoro opłata została uiszczona bez wezwania, tyle tylko, że na rachunek bankowy NSA. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że opłaty sądowe, bez względu na to, czy zostaną uiszczone na rzecz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, czy Naczelnego Sądu Administracyjnego są dochodami budżetu państwa w ramach jednej części budżetu
państwa.
Z tych względów należało dojść do wniosku, że skarga kasacyjna wnoszona przez adwokata lub radcę prawnego nie może być odrzucona na podstawie art. 221 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z tego tylko powodu, że opłata stała od skargi kasacyjnej została uiszczona na rachunek bankowy Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 par. 1 w związku z art. 197 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.