Tezy
I. SPosób wykonywania obowiązków zarządcy wspólnoty mieszkaniowej dokonywany w oparciu o ustawę o własności lokali (...), nie jest ani wykonywaniem władzy publicznej, ani wykonywaniem zadń publicznych.
II. Bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej o sposobach gospodarowania środkami wspólnoty mieszkaniowej nie jest objęte kognicją sądów administracyjnych.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA - Henryk Ożóg Sędzia WSA - Lidia Serwiniowska Protokolant: - Krzysztof Caliński po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 1 marca 2007 r. sprawy z wniosku H. L. o ukaranie grzywną A S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami we W. za nieprzekazanie skargi do sądu postanawia odrzucić wniosek
Uzasadnienie
W dniu [...]r. H. L. złożył, za pośrednictwem A S.A. - Oddział Gospodarowania Nieruchomościami we W., skargę do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej. Od tego czasu, mimo monitów, skarżący nie otrzymał żadnej informacji, czy skarga została przesłana do sądu.
W dniu [...]r. H. L. złożył wniosek o ukaranie grzywną A S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami we W. za nieprzekazanie skargi do sądu.
W ocenie skarżącego A S.A. - OGN nagminnie łamią prawo, "oszukują właścicieli lokali mieszkalnych na wpłaconych zaliczkach i na funduszu remontowym". Zarządca wspólnoty mieszkaniowej, czyli A S.A. - OGN, dokonał nieprawdziwych zapisów w zawartej umowie o zarządzaniu nieruchomością. Wszystkie pisma i wnioski dotyczące nadużyć pozostają bez odpowiedzi. A S.A. - OGN zleciły inwentaryzację nieruchomości bez uzgodnienia z właścicielami, co do trybu i zasady jej przeprowadzenia. Aneksem nr 2 do uchwały [...] bezprawnie, zdaniem skarżącego, zmieniono warunki umowy, mimo, że żadna strona jej nie wypowiedziała tak jak zapisano w § 11 i 12 umowy. Właścicielom nie przekazano kserokopii aneksu nr 2, a zatem nikt nie wiedział o jego istnieniu. Również przy inwentaryzacji A S.A naruszyło art. 22 ust. 3, pkt 5a ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r., nr 903, poz. 80 z późń. zm.) oraz art. 10 ust.1 k.p.a, gdyż bezprawnie, w drodze uchwały, chciano zwiększyć udziały nie mając zgody właścicieli
na taką czynność. Ponadto uchwały zredagowane przez A S.A. - OGN nie spełniają standardu prawnego przewidzianego dla uchwał, ponieważ nie posiadają rubryki dotyczącej "wstrzymania się". Dowodem nadużyć jest fakt, że skarżący zaskarżył w [...] r. do Sadu Rejonowego uchwałę [...]oraz bezprawnie zmienioną umowę. Sąd tę uchwałę uchylił, a sprawę zmiany umowy przekazał do oddzielnego rozpoznania.
Skarżący podnosi, iż zmuszony został do złożenia skargi bezpośrednio do Sadu, gdyż A S.A - OGN od trzech lat nie odpowiada na żadne pisma i wnioski skarżącego o udzielenie informacji publicznej. A S.A. - OGN, mimo, że jest to instytucja zaufania publicznego, to świadomie łamie prawo. Zdaniem H. L. A S.A. doszło do wniosku, że lepiej zapłacić kary za złamanie prawa, niż przekazać do Sądu obciążającą i kompromitującą ich skargę.
W odpowiedzi na wniosek, w imieniu A S.A - Oddział Gospodarowania Nieruchomościami we W., pełnomocnik wniósł o jego odrzucenie.
W ocenie strony przeciwnej bezczynność w zakresie udzielenia informacji o sposobach gospodarowania środkami wspólnoty mieszkaniowej nie jest objęte kognicją sadów administracyjnych, albowiem nie mieści się w kategorii spraw wynikających z przepisu art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Ponadto błędnym pozostają twierdzenia skarżącego, że informacje objęte jego żądaniami mieszczą się w kategorii informacji publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198). Jak wskazuje orzecznictwo oraz doktryna stosowanie przedmiotowej ustawy zależy od zaistnienia przesłanek przedmiotowych i podmiotowych tej ustawy tj. stwierdzenia, że żądana informacja mieści się w definicji informacji publicznej oraz stwierdzenia, że dany podmiot spełnia warunki art. 4 ustawy tj. pełni władzę publiczną lub wykonują zadania publiczne. Tymczasem sposób wykonywania obowiązków
zarządcy wspólnoty mieszkaniowej dokonywany w oparciu o ustawę o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. nie jest ani wykonywaniem władzy publicznej, ani wykonywaniem zadań publicznych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wyjaśnienie wątpliwości prawnej wymaga odwołania się do treści art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, niezawisły i bezstronny sąd. Przepis ten przyznaje każdemu prawo do sądu, wskazując jednocześnie, że jego sprawa powinna być rozpatrzona przez właściwy sąd. Z dyspozycji art. 177 Konstytucji wynika, że sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów.
Zgodnie z art. 184 Konstytucji RP z 1997 r. i art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 ustawy).
Przepis art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), stanowi, iż sądy administracyjne, jako sądy szczególne, sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Ponadto jak stanowi przepis § 3 art. 3, sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Zarówno Konstytucja RP, jak i ustawy: Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, określają właściwość rzeczową sądu administracyjnego przez taksatywne wyliczenie, w drodze enumeracji pozytywnej spraw, w których dopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego oraz podmiotów, na których działanie lub bezczynność służy skarga. Niewątpliwym zatem kryterium wyznaczającym zakres sądowej kontroli jest sprawa z zakresu administracji publicznej.
Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie, sposób wykonywania obowiązków zarządcy wspólnoty mieszkaniowej dokonywany w oparciu o ustawę o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. ( Dz. U. z 2000 r. poz. 80 nr 903 z późn. zm), nie jest ani wykonywaniem władzy publicznej, ani wykonywaniem zadań publicznych. Żaden przepis tej ustawy nie przyznaje zarządcy wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na zamierzone czy realizowane przez nie cele, prawa do załatwiania spraw z zakresu administracji publicznej. Treść przepisów ustawy o własności lokali wskazuje, iż zarządzając wspólnotą mieszkaniową A S.A. - Oddział Gospodarowania Nieruchomościami we W. nie wykonuje w tym zakresie funkcji administracji publicznej. Nie jest to bowiem podmiot powołany z mocy prawa do załatwiania spraw z zakresu administracji publicznej, a jego działania nie mają charakteru władczych działań organów administracji publicznej. Sąd podziela zatem stanowisko A S.A.- OGN, iż bezczynność w zakresie udzielenia informacji o sposobach
gospodarowania środkami wspólnoty mieszkaniowej nie jest objęte kognicją sadów administracyjnych, albowiem nie mieści się w kategorii spraw wynikających z przepisu art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Chybione są także twierdzenia skarżącego, że informacje objęte jego żądaniami mieszczą się w kategorii informacji publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, "każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym ustawą". Ponieważ stosowanie w praktyce przepisów zawierających tak niedookreślone pojęcia mogłoby napotykać na trudności, ustawodawca w art. 6 ustawy dookreślił poprzez wyliczenie, jaki informacje i dokumenty podlegają udostępnieniu jako informacja publiczna. "udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym a) treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności - treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie
podmiotów ją przeprowadzających, b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu Kodeksu Karnego, c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej, d) informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych".
Tak sformułowane przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej (art. 1 i art. 6) dały podstawę do przyjęcia przez Naczelny Sąd Administracyjny stanowiska, że informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które władzę publiczną realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji (por. wyrok NSA z 30 października 2002 r., II S.A. 1956/02).
Z tych względów wniosek skarżącego podlega odrzuceniu, na podstawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).