Tezy
- Przepis art.7 ust.3 ustawy z dnia 27 marca 2003r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.03.80.718), w odniesieniu do obiektów budowlanych, na których budowę wydano pozwolenie na budowę przed dniem wejścia w życie ustawy, nie wyłącza stosowania przepisów art.57 (za wyjątkiem ust.6) i art. 59 (za wyjątkiem ust.1) prawa budowlanego (w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 27 marca 2003r) oraz art.59 b ust.2, a jedynie znosi konieczność przeprowadzania przez organ obowiązkowej kontroli tych obiektów, ale tylko w przypadku złożenia przez inwestora zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku o pozwolenie na użytkowanie.
- Ponieważ decyzja wydawana w trybie art.51 ust.4 prawa budowlanego dotyczy całego obiektu budowlanego, również całego obiektu budowlanego będzie dotyczył nakładany w tej decyzji obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Przed wydaniem takiej decyzji wykluczone jest zatem wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części tego obiektu.
- W rozumieniu przepisu art.55 pkt 3) prawa budowlanego (DZ.U. z 2006r Nr 156 póz. 118) roboty, które zostały jeszcze do wykonania, a bez wykonania których możliwe jest korzystanie z obiektu, to roboty, które objęte są zatwierdzonym projektem budowlanym.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie NSA Jan Zimmermann WSA Barbara Pasternak Protokolant: Joanna Obrał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi R.B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 16 września 2008 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie skargę oddala
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. Powiat Grodzki, na podstawie art. 59 ust. 5 w związku z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) odmówił inwestorowi R. B. udzielenia pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego tj. przyziemia, parteru i I piętra budynku mieszkalnego, zlokalizowanego przy ul. [...] w K., na działce nr 1, 2, 3 obr. [...], wykonanego jako część inwestycji pn. "Dwa budynki mieszkalne wraz z infrastrukturą techniczną: wodno-kanalizacyjną, elektryczną, gazową przy ul. [...] na działkach nr 4, 5, 1, 6, 3, 3 obr [...]", na realizację których została wydana decyzja Prezydenta Miasta nr [...] z dnia [...] września 1999 r. znak. [...] zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że przed dniem złożenia wniosku przez inwestora o udzielenie pozwolenia na użytkowanie, wszczęte zostało odrębne postępowanie administracyjne znak. [...] w sprawie realizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. [...] na działkach 1, 2, 3 obr [...] w K. z istotnym odstępstwem od warunków i ustaleń ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta nr [...] z dnia [...] września 1999 r. W toku ww. postępowania Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. znak [...] uchylił decyzję o pozwoleniu na budowę z dnia [...] września 1999 r. w części dotyczącej budynku mieszkalnego zlokalizowanego na dz. nr 1, 2 i 3 obr. [...] przy ul. [...] w K. W związku z wyeliminowaniem z obiegu prawnego decyzji o pozwoleniu na budowę w opisanym wyżej zakresie, organ podał, że nie może przeprowadzić kontroli do jakiej zobowiązuje przepis art. 59a ust. 1 ustawy prawo budowlane. Stwierdzenie przez PINB w K. Powiat Grodzki prowadzenia robót w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i
warunków określonych w pozwoleniu na budowę sprawia, że konieczne jest w pierwszej kolejności zakończenie odrębnego postępowania mającego na celu doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem. Z uwagi zatem na nie spełnienie wymagań określonych w art. 59 ust. 1 ustawy prawo budowlane organ zobligowany był do wydania decyzji odmownej na podstawie art. 59 ust. 5 ustawy prawo budowlane.
Odwołanie od wyżej opisanej decyzji do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. złożyła R. B., wnosząc o jej zmianę i udzielenie pozwolenia na użytkowanie, bądź jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu podniosła, że wydana decyzja jest sprzeczna z przepisami obowiązującego prawa. Art. 59 i następne przepisy prawa budowlanego, które przewidują obowiązkową kontrolę obiektu budowlanego, zostały wprowadzone do ustawy Prawo budowlane ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (DZ. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 718). Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, do obiektów budowlanych, w odniesieniu do których przed dniem wejścia w życie ustawy wydano pozwolenie na budowę, nie stosuje się przepisów o obowiązkowej kontroli budowy po zawiadomieniu o zakończeniu budowy lub złożeniu wniosku o pozwolenie na użytkowanie. Inwestycja została zrealizowana na podstawie pozwolenia na budowę z dnia [...] września 1999 r., a zatem pozwolenie na budowę zostało wydane ponad 3 lata przed dniem wejścia w życie ustawy nakładającej wymóg przeprowadzenia kontroli. W świetle powyższego organ nie był zobowiązany do przeprowadzenia kontroli przewidzianej w art. 59a
ustawy prawo budowlane.
Decyzją z dnia 16 września 2008 r. znak: [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że zasadne było wydanie rozstrzygnięcia w trybie art. 59 ust. 5 ustawy prawo budowlane. Wskazał, że organ I instancji w sprawie toczącej się do sygn. [...] wydał na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy ostateczną decyzję, którą nałożył na inwestora obowiązek przedłożenia 4 egzemplarzy projektu zamiennego. Wobec nie funkcjonowania w obiegu prawnym decyzji o pozwoleniu na budowę, z której wynikałby obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu, jak również decyzji o której mowa w art. 51 ust. 4 cyt. ustawy nakładającej taki obowiązek, nie można uznać, że inwestor spełnia wymagania określone przepisami art. 55, art. 57 ust. 1-4 oraz art. 59 ust. 1 cyt. ustawy. Nadto organ wskazał, że przepisy ustawy Prawo budowlane nie przewidują wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części obiektu budowlanego. Mimo brzmienia art. 59 ust. 2 cyt. ustawy, obiekt musi spełniać warunki do użytkowania w całości i być zgodny z projektem budowlanym zatwierdzonym w decyzji
o pozwoleniu na budowę lub projektem zamiennym zatwierdzonym w decyzji o której mowa w art. 51 ust. 4 prawa budowlanego. Wskazał, że decyzja o pozwoleniu na budowę z dnia [...] września 1999 r. została wyeliminowana w części dotyczącej przedmiotowego budynku, stąd wskazane przez odwołującą się przepisy przejściowe nie mają zastosowania.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 16 września 2008 r. wniosła R. B. Zaskarżonej decyzji zarzuciła: naruszenie art. 55 pkt 3 ustawy prawo budowlane, przez jego nie zastosowanie i przyjęcie, że nie jest możliwe na podstawie przepisów prawa budowlanego wydanie pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego, naruszenie art. 59 ust. 5 cyt. ustawy przez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące odmową udzielenia pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego oraz naruszenie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2003r., Nr 80, poz. 718) poprzez jego nie zastosowanie i przyjęcie, że w odniesieniu do obiektu budowlanego, wobec którego pozwolenie na budowę zostało wydane przed wejściem w życie ustawy, stosuje się przepisy znowelizowane przez tę ustawę. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżąca zakwestionowała pogląd wyrażony przez organ odwoławczy, że przepisy nie przewidują wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części obiektu budowlanego. Powołała się na treść art. 55 pkt 3 ustawy prawo budowlane, wskazując, że zawarta w nim regulacja stanowi wyjątek od generalnej zasady, że do użytkowania powinny być oddawane obiekty budowlane, których budowa została zakończona. Użycie przez ustawodawcę w art. 55 pkt 3 ustawy sformułowania "przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych" jest na tyle ogólne, że mieści w sobie zarówno sytuacje, w których nie została wykończona elewacja budynku, jak również takie w których określona część budynku (np. kondygnacja) nie nadaje się jeszcze do użytkowania. Dla poparcia swojego stanowiska skarżąca przytoczyła pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarty w wyroku z dnia 3 grudnia 2007 r. sygn. II OSK 1609/06. Wskazała, że wniosek o udzielenie pozwolenia na użytkowanie, w przypadku określonym w art. 55 pkt 3 ustawy prawo budowlane,
decyduje o zakresie rozpatrzenia sprawy przez organ. I jedynie w tym zakresie organ jest obowiązany orzekać. Nadto, skarżąca ponownie przedstawiła argumentację zawartą w odwołaniu odnośnie niemożności zastosowania w sprawie art. 59a ustawy Prawo budowlane ze względu na brzmienie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. nowelizującej prawo budowane. Nie zgodziła się ze stanowiskiem organu odwoławczego, że uchylenie pozwolenia na budowę powoduje wyłączenie stosowania przepisów przejściowych. Uchylenie pozwolenia na budowę w oparciu o art. 36 a ustawy Prawo budowlane nie wywołuje bowiem skutków ex tunc. Zatem wyeliminowanie go z obrotu prawnego nastąpiło dopiero z chwilą wydania decyzji uchylającej. Oznacza to, zdaniem skarżącej, że ostateczne pozwolenie na budowę do czasu jego uchylenia funkcjonowało i wywoływało określone skutki prawne. Stosowanie zaś przepisów przejściowych określonego aktu prawnego jest odnoszone do stanów faktycznych istniejących w chwili wejścia w życie tych regulacji, a nie do stanów
wcześniejszych lub późniejszych. W przedmiotowej sprawie pozwolenie na budowę zostało wydane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. Późniejsze uchylenie pozwolenia na budowę nie oznacza, że przed dniem wejścia w życie nowelizacji pozwolenie na budowę nie zostało wydane, a tylko wtedy -zdaniem skarżącej - dopuszczalne byłoby stosowanie przepisów o obowiązkowej kontroli. Skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem organu, zgodnie z którym udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowanego w sytuacji zrealizowania go przez inwestora z istotnymi odstępstwami od wymogów określonych w pozwoleniu na budowę, "zaprzeczałoby instytucji pozwolenia na użytkowanie". Zaprezentowane przez organ stanowisko nie wynika z przepisów ustawy Prawo budowlane, zatem jego przyjęcie jest dyskusyjne. Tym bardziej zatem nie można go automatycznie i bezrefleksyjnie odnosić do każdego stanu faktycznego. Wskazała, że zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez organy nadzoru budowlanego istotne odstępstwo polegało na
wykonaniu w budynku dodatkowej trzeciej kondygnacji naziemnej i poddasza, podczas gdy pozwolenie na budowę zostało udzielone na dwie kondygnacje naziemne i nieużytkowe poddasze. Skoro zatem toczące się postępowanie w sprawie samowoli budowlanej obejmuje istotne odstępstwa, które nie dotyczą przyziemia oraz dwóch kondygnacji naziemnych, to nie ma przeszkód w udzieleniu pozwolenia na użytkowanie tych części budynku. Postępowanie naprawcze bez względu na jego wynik odniesie bowiem skutek jedynie w zakresie trzeciej kondygnacji naziemnej i poddasza. Tylko te części budynku zostaną zalegalizowane, albo zostanie co do nich orzeczony nakaz rozbiórki. To postępowanie nie będzie miało wpływu na przyziemie i pierwsze dwie kondygnacje naziemne, które to części oddzielone są od kondygnacji trzeciej płytami stropowymi, żelbetowymi. Tym samym, część obiektu budowlanego objęta wnioskiem o udzielenie pozwolenia na użytkowanie, może samodzielnie i bezpiecznie funkcjonować.
W odpowiedzi na skargę, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Podkreślił, że dopiero po przeprowadzeniu postępowania naprawczego w trybie art. 51 prawa budowlanego, w toku którego zatwierdzony zostanie zamienny projekt budowlany, inwestor będzie miał podstawy do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu.
Sąd zważył , co następuje:
Stosownie do treści art.3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art.134 ustawy).
Rozważania rozpocząć należy od następujących uwag.
Przedłożone akta administracyjne zawierają jedynie dowody zgromadzone w sprawie o udzielenie pozwolenia na użytkowanie. Brak w nich decyzji z dnia [...].09.1999r o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, decyzji z dnia [...].04.2006r o uchyleniu decyzji o pozwoleniu na budowę oraz decyzji wydanej w sprawie [...] wydanej na podstawie art.51 ust.1 pkt 3 prawa budowlanego o nałożeniu na inwestora obowiązku przedłożenia 4 egzemplarzy projektu zamiennego.- powoływanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu I instancji, przedmiotem sprawy administracyjnej toczącej się do sygn. [...] była realizacja obiektu budowlanego z istotnym odstępstwem od warunków pozwolenia na budowę.
Z kolei w skardze podano, że "istotne odstępstwo" polegało na wykonaniu w budynku dodatkowej trzeciej kondygnacji naziemnej i poddasza użytkowego.
Strony nie kwestionowały waloru ostateczności decyzji wydanej na podstawie art.51 ust.1 pkt 3 prawa budowlanego o nałożeniu na inwestora obowiązku przedłożenia 4 egzemplarzy projektu zamiennego.
Stosownie do treści art.135 p.p.s.a. Sąd może oceniać legalność aktów wydanych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga. Ponieważ skarga dotyczy decyzji wydanej w sprawie o wydanie pozwolenia na użytkowanie, poza kontrolą Sądu pozostaje decyzja o nałożeniu na inwestora obowiązku przedłożenia projektu zamiennego, wydana na podstawie art. art.51 ust.1 pkt 3 prawa budowlanego.
Zaskarżona decyzja wydana została na podstawie art. 59 ust. 5 w związku z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Skarżąca kwestionowała, wobec treści art.7 ust.3 ustawy z dnia 27 marca 2003r (Dz.U. z 2006r Nr 193 poz.1430), zastosowanie znowelizowanych ustawą z dnia 27 marca 2007r przepisów.
W pierwszej kolejności należało zatem odpowiedzieć na pytanie, czy prawidłowo został zastosowany przez organ przepis art. 59 ust.5 prawa budowlanego.
W związku z tym koniecznym jest dokonanie wykładni przepisu art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003r. Przepis ten stanowi, że do obiektów budowlanych, w odniesieniu do których przed dniem wejścia w życie ustawy wydano pozwolenie na budowę, nie stosuje się przepisów o obowiązkowej kontroli budowy po zawiadomieniu o zakończeniu budowy lub złożeniu wniosku o pozwolenie na użytkowanie.
Po pierwsze, wyjaśnienia wymaga użyte w nim określenie "przed dniem wejścia w życie ustawy wydano pozwolenie na budowę", po drugie, co oznacza sformułowanie "nie stosuje się przepisów o obowiązkowej kontroli budowy po zawiadomieniu o zakończeniu budowy lub złożeniu wniosku o pozwolenie na użytkowanie".
Dokonując wykładni pierwszego wyrażenia, zgodzić się należy z poglądem skarżącej, że stosowanie przepisów przejściowych określonego aktu prawnego jest odnoszone do stanów faktycznych istniejących w chwili wejścia w życie tych regulacji, a nie do stanów późniejszych. Skoro w rozpoznawanej sprawie pozwolenie na budowę zostało wydane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. , a uchylone po dniu wejścia w życie tej ustawy, i to ze skutkiem ex tunc, to nie jest uprawniony wniosek, że przed dniem wejścia w życie nowelizacji pozwolenie na budowę nie zostało wydane.
Wyjaśniając drugie sformułowanie, zwrócić należy uwagę na przepis art.9 cyt. ustawy, stanowiący, że przepisy art.1 pkt 50 (czyli dodane nowelą art.59 a - 59 g) w części dotyczącej obowiązku przeprowadzenia kontroli, wchodzą w życie 1 stycznia 2004r. Łączna analiza tych przepisów pozwala na dokonanie konstatacji, że przepis art.7 ust.3 ustawy z dnia 27 marca 2003r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.03.80.718), w odniesieniu do obiektów budowlanych, na których budowę wydano pozwolenie na budowę przed dniem wejścia w życie ustawy, nie wyłącza stosowania przepisów art.57 (za wyjątkiem ust.6) i art. 59 (za wyjątkiem ust.1) prawa budowlanego (w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 27 marca 2003r) oraz art.59 b ust.2, a jedynie znosi konieczność przeprowadzania przez organ obowiązkowej kontroli tych obiektów, ale tylko w przypadku złożenia przez inwestora zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku o pozwolenie na użytkowanie.
Przepisy art. 57 ust. 1-5 określają bowiem obowiązki inwestora nie związane z przeprowadzeniem obowiązkowej kontroli, a przepis ust. 7 tego artykułu nie dotyczy przeprowadzenia obowiązkowej kontroli w związku ze złożeniem przez inwestora zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku o pozwolenie na użytkowanie.
Również przepis art. 59 b ust. 2 ustawy w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 27 marca 2003r (obecnie uchylony) nie dotyczył sytuacji, gdy obowiązkowa kontrola była przeprowadzana w związku ze złożeniem przez inwestora zawiadomienia o zakończeniu budowy lub wniosku o pozwolenie na użytkowanie. Kontrola była bowiem przeprowadzana na wezwanie inwestora po złożeniu wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych.
W wyroku z dnia 28.11.2008r w sprawie do sygn. II OSK 923/07 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003r wyłącza zastosowanie w sprawach pozwolenia na użytkowanie art. 59 ust. 1, 57 ust. 6 oraz art. 59a - 59 g prawa budowlanego, który Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę , podziela.
Wobec powyższego wydanie zaskarżonej decyzji na podstawie art.59 ust.5 prawa budowlanego nie naruszało przepisu art.7 ust.3 ustawy z dnia 27 marca 2003r. Przepis art.59 ust.5 prawa budowlanego stanowi, że właściwy organ, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odmawia wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego w przypadku niespełnienia wymagań określonych w ust. 1 i w art. 57 ust. 1-4. Wymagania określone w art.57 ust.1- 4 to m.in. przedłożenie oryginału dziennika budowy i oświadczenia kierownika budowy o zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym i warunkami pozwolenia na budowę oraz przepisami. W sytuacji uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, projektem, o którym mowa w art.57 ust.2 pkt a) jest niewątpliwie zatwierdzony projekt zamienny. Projektu takiego brak jest w aktach sprawy, a co więcej , z akt sprawy nie wynika, że decyzja w tym przedmiocie została wydana.
W oświadczeniu kierownika budowy o zakończeniu budowy (k.11 akt administracyjnych) zawarta jest informacja, że obiekt budowlany został wykonany zgodnie z projektem budowlanym i warunkami pozwolenia na budowę z dnia [...].09.1999r Nr [...] oraz, że w trakcie prowadzenia robót budowlanych dokonano zmian nie odstępujących w sposób istotny od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę wg dokumentacji w PINB.
Ponieważ organ ustalił, że decyzja o pozwoleniu na budowę z dnia [...].09.1999r została w części dotyczącej budynku mieszkalnego zlokalizowanego na dz. nr 1, 2 i 3 obr. [...] przy ul. [...] w K. uchylona, a na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 prawa budowlanego wydana została ostateczna decyzja o nałożeniu na inwestora obowiązku przedłożenia 4 egzemplarzy projektu zamiennego, to wystąpienie z wnioskiem o wydanie pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego (przyziemia, parteru i I piętra) budynku przy ul. [...] w K. było przedwczesne.
Stosownie bowiem do treści art. 51 ust. 4 prawa budowlanego, jeżeli na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 nałożono, określając termin wykonania, obowiązek sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego, uwzględniającego zmiany wynikające z dotychczas wykonanych robót budowlanych, to po upływie terminu lub na wniosek inwestora, rzeczą organu jest sprawdzenie wykonania tego obowiązku, i następnie wydanie decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo - jeżeli budowa została zakończona - o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego. W decyzji tej nakłada się obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.
Oczywistym jest, że w sytuacji prowadzenia postępowania naprawczego w odniesieniu do całego obiektu i ciążącego na inwestorze obowiązku sporządzenia projektu zamiennego obejmującego cały obiekt budowlany, nie jest dopuszczalne wydanie pozwolenia na użytkowanie części tego obiektu.
Z treści przepisu art. 55 pkt 2) wynika, że jeżeli w sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 albo art. 51 ust. 4, to przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.
Ponieważ decyzja wydawana w trybie art.51 ust.4 prawa budowlanego dotyczy całego obiektu budowlanego, również całego obiektu budowlanego będzie dotyczył nakładany w tej decyzji obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Przed wydaniem takiej decyzji wykluczone jest zatem wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części tego obiektu.
Nadto, dopóki organ nie zatwierdzi projektu budowlanego zamiennego i nie wyda ewentualnie decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót, brak jest możliwości ustalenia, czy wnioskowana do użytkowania część obiektu może być bezpiecznie użytkowana.
Ustosunkowując się do zarzutów skargi, podnieść należy, że okoliczności faktyczne rozpoznawanej sprawy w ogóle nie odpowiadają hipotezie przepisu art.55 pkt 3) prawa budowlanego.
W rozumieniu przepisu art. 55 pkt 3) prawa budowlanego (DZ.U. z 2006r Nr 156 poz.118) roboty, które zostały do jeszcze do wykonania, a bez wykonania których możliwe jest korzystanie z obiektu, to roboty, które objęte są zatwierdzonym projektem budowlanym.
Wskazane we wniosku o pozwolenie na użytkowanie części obiektu budowlanego roboty to drobne prace wykończeniowe, mające być jednakże wykonane w obiekcie budowlanym, co do którego pozwolenie na budowę zostało uchylone.
Reasumując, stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja mimo częściowo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu.
Dlatego też, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę należało oddalić.