Tezy
Udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach z dnia 13 czerwca 2003 r. /Dz.U. nr 128 poz. 1175 ze zm./ może uzasadniać tylko taka działalność gospodarcza, która jest korzystna dla gospodarki narodowej, a nie jedynie dla podmiotu, który ją prowadzi.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2004 r. V SA/Wa 2088/04 w sprawie ze skargi Nam Nguyen H. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 13 maja 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie; (...).
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2004 r., V SA/Wa 2088/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez Nam Nguyen H. decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 13 maja 2004 r., (...), którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody M. z dnia 20 stycznia 2004 r., (...) o odmowie udzielenia skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie była ocena spełnienia jednej z przesłanek do udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkania na czas oznaczony, zgodnie z którą zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi wykonującemu pracę w utworzonej przez siebie spółce wtedy, gdy wykaże, że działalność spółki jest korzystna dla gospodarki narodowej, a w szczególności przyczynia się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy /art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 w związku z ust. 2 tegoż przepisu ustawy o
cudzoziemcach z dnia 13 czerwca 2003 r. - Dz.U. nr 128 poz. 1175 ze zm./.
Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców odmawiając decyzją z dnia 13 maja 2004 r. udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony uznał, że charakter działalności Spółki, której pracownikiem i udziałowcem jest Nam Nguyen H., nie pozwala przyjąć, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza była korzystna dla polskiej gospodarki narodowej. Spółka importuje odzież z Chin, Wietnamu oraz Korei i nie przyczynia się do powstawania nowych inwestycji, transferu technologii, czy tworzenia nowych miejsc pracy. Spółka nie wprowadza żadnych innowacji, zatrudnia tylko trzy osoby, w tym tylko jednego obywatela polskiego, nie prowadzi w Polsce żadnych inwestycji i uzyskuje słabe wyniki finansowe.
W skardze na powyższą decyzję Nguyen H. podniósł, że Spółka osiąga zysk, który wykazuje tendencję do progresji. Ponadto skarżący podkreślił, iż w Polsce przebywa już ponad 8 lat, dlatego powód odmowy zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony powinien być istotny. Osiągane dochody i wyniki prowadzonej działalności gospodarczej spełniają przesłanki, od których ustawa o cudzoziemcach uzależnia udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku uchylającego decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców podkreślił, że Nam Nguyen H. legalnie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej od 1996 r. Skarżący jest zatrudniony w Spółce z o.o. "R.-D." na stanowisku dyrektora finansowego i jednocześnie jest wiceprezesem zarządu Spółki oraz udziałowcem w Spółce. Za wykonywaną pracę pobiera wynagrodzenie w wysokości 1 500 zł miesięcznie. Sąd przyjął, że Nam Nguyen H. posiada środki finansowe konieczne do pokrycia kosztów związanych ze swoim pobytem w Polsce. W uzasadnieniu wyroku podkreślono, iż Spółka, której pracownikiem jest Nam Nguyen H., działa na polskim rynku od 1996 r., regularnie opłaca należne podatki i składki do ZUS; uzyskuje stale rosnący dochód, co ściśle wiąże się ze wzrostem popytu na oferowane przez nią produkty. Spółka w roku 1998 uzyskała dochód w wysokości 4 558,80 zł, w roku 1999 - 5 027,71 zł, w roku 2000 - 5 505,92 zł, w 2002 r. - 7 944,64 zł, a w 2003 roku
9 435,33 zł. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił ponadto, iż nie bez znaczenia przy rozpoznawaniu tej sprawy jest fakt posiadania przez skarżącego przedłużenia przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W konsekwencji Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja narusza prawo materialne w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy i na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach oraz naruszenie przepisów postępowania - art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Uzasadniając skargę kasacyjną podniesiono, że skarżący nie spełnia warunków określonych w art. 53 ust. 2 ustawy o cudzoziemcach, albowiem działalność gospodarcza, prowadzona przez spółkę utworzoną przez Nam Nguyen H. nie jest korzystna dla gospodarki narodowej w rozumieniu art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Spółka osiąga słabe wyniki finansowe i nie dokonuje w Polsce żadnych inwestycji. Nie bez znaczenia jest rodzaj prowadzonej działalności -import oraz handel odzieżą pochodzącą z krajów azjatyckich, z którymi Polska posiada ujemny bilans handlowy. Ponadto podkreślono, że ponoszenia przez Spółkę obciążeń
publicznych w postaci podatków i składek ZUS, dotyczy wszystkich podmiotów gospodarczych w Polsce. Osiąganie niewielkiego, lecz stale wzrastającego zysku nie może decydować o ocenie przydatności działalności gospodarczej. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców powołał się także na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2004 r. V SA/Wa 2080/04, którym oddalono skargę wniesioną przez Quang Nguyen D., drugiego wspólnika "R.-D." Sp. z o.o. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 13 maja 2004 r., wydaną w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną, Nam Nguyen H. wniósł o jej oddalenie, uznając, że podniesione w skardze kasacyjnej argumenty nie znajdują potwierdzenia w faktach, a odmienny wyrok w sprawie wspólnika dowodzi jedynie różnorodności poglądów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest uzasadniona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w następstwie błędnej wykładni art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 w związku ust. 2 tegoż przepisu ustawy o cudzoziemcach wadliwie przyjął, że w ustalonym stanie faktycznym istnieją podstawy do udzielenia skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Podstawą zaskarżonego wyroku jest stanowisko, że sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie obowiązujących przepisów, wywiązywanie się z obowiązków podatkowych, osiąganie dodatniego wyniku finansowego oraz długi czas prowadzonej działalności, uzasadnia ocenę, że prowadzona działalność gospodarcza jest korzystna dla gospodarki narodowej, gdyż wymienione w art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach cechy tej działalności mają charakter przykładowy. Nie kwestionując poglądu, że zwrot "w szczególności" przesądza o jedynie przykładowym wyliczeniu cech takiej działalności, należy jednocześnie zauważyć, że ustawodawca wymaga, by była ona korzystna dla gospodarki narodowej, a nie tylko dla podmiotu gospodarczego, który taką działalność prowadzi. Udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach może stanowić tylko taka działalność gospodarcza, która jest korzystna dla gospodarki narodowej. Wymienione w przepisie przykładowe cechy takiej
działalności - przyczynianie się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzanie korzystnych innowacji i tworzenie nowych miejsc pracy - stanowią wskazówkę interpretacyjną która wymaga wykazania związku pomiędzy prowadzoną działalnością gospodarczą a konkretnymi korzyściami dla gospodarki narodowej. Sam fakt wywiązywania się z obowiązków podatkowych, osiąganie dodatniego wyniku finansowego, czy długi czas prowadzonej działalności świadczą jedynie o kondycji podmiotu gospodarczego i nie są tożsame z prowadzeniem działalności gospodarczej korzystnej dla gospodarki narodowej w rozumieniu powołanego przepisu ustawy o cudzoziemcach.
Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy także zwrócić uwagę, że Spółka, której udziałowcem jest skarżący, zajmuje się importem odzieży, Rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej może mieć także znaczenie dla oceny, czy działalność jest korzystna dla gospodarki narodowej. W rozważaniach Sądu wyrażono również pogląd, że istotne znaczenie ma przedłużenie przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę w Polsce. Sąd I instancji wprawdzie bliżej swojego stanowiska nie uzasadnił, jednakże należy zauważyć, że okoliczność ta nie ma znaczenia dla interpretacji spornej w sprawie przesłanki działalności gospodarczej korzystnej dla gospodarki narodowej.
Mając na uwadze powyższe należało na podstawie art. 186 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzec jak w sentencji.