Tezy
- Przesłanką wydania decyzji o zawieszeniu uprawnień abonentów może być tylko brak możliwości technicznych realizacji uprawnienia. Wobec tego, iż z niekwestionowanych ustaleń wynika, że centrale analogowe spełniają techniczne warunki dla realizacji połączeń z operatorami międzystrefowymi wybranymi przez abonenta poprzez numer dostępu, nie zostały spełnione warunki do zawieszenia uprawnień.
- Nie można uznać nałożenia na operatora obowiązków, o których mowa w art. 44 ust. 1 w związku z art. 43 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne /Dz.U. nr 73 poz. 852 ze zm./, za pozbawione podstawy prawnej, gdyż obowiązki te wynikają z przepisu rangi ustawowej. Powołane przepisy prawa telekomunikacyjnego gwarantują abonentom możliwość wyboru operatora publicznego i nie naruszają także art. 2 w zw. z art. 22 Konstytucji. Pozostawienie abonentom możliwości wyboru operatora nie stanowi ani ograniczenia działalności gospodarczej, ani też nie narusza innych zasad demokratycznego państwa prawnego.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.), Sędziowie NSA Rafał Batorowicz, Małgorzata Korycińska, Protokolant Karolina Mamcarz, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2004 r. sygn. akt 6 II SA 2895/03 w sprawie ze skargi T. P. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie eksploatacji sieci telekomunikacyjnych oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 listopada 2004 r. sygn. akt 6 II SA 2895/03 oddalił skargę T. P. S.A. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty /dalej Prezes URTiP/ z dnia [...] czerwca 2003 r. w przedmiocie odmowy zawieszenia uprawnień abonentów spółki do wyboru operatora międzystrefowego poprzez numer dostępu.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że wnioskiem z dnia [...] listopada 2002 r., uzupełnionym pismami z dnia [...] i [...] grudnia 2002 r., TP S.A. wystąpiła do Prezesa URTiP o wydanie decyzji ograniczającej realizację uprawnień abonentów TP S.A. wynikających z art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne /Dz. U. Nr 73, poz. 852 z późn. zm./, dotyczących wyboru operatora publicznego świadczącego usługi międzystrefowe przez preselekcję i numer dostępu. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że posiadane przez nią centrale analogowe nie spełniają warunków niezbędnych do realizacji uprawnień abonentów do wyboru operatora. Prezes URTiP wydał dwie decyzje. Prawomocną decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. zawiesił uprawnienia abonentów do wyboru operatora międzystrefowego przez preselekcję, natomiast decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. odmówił zawieszenia uprawnień abonentów TP S.A. w zakresie wyboru operatora publicznego świadczącego usługi międzystrefowe poprzez numer dostępu. W wyniku
wniosku TP S.A. o ponowne rozpoznanie sprawy Prezes URTiP decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. po ponownym rozpoznaniu sprawy utrzymał w mocy swoją własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2003 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odnosząc się do zarzutów zawartych w skardze wyjaśnił, że zarzut procesowy dotyczący nieprawidłowego rozdzielenia materii wniosku i wydania dwóch odrębnych decyzji nie jest zasadny. Wniosek dotyczył dwóch kwestii i w świetle art. 104 k.p.a. mógł być rozstrzygnięty dwiema decyzjami, bowiem sprawa była podzielna. Sąd uznał również za niezasadny zarzut wadliwej interpretacji przez Prezesa URTiP art. 44 ust. 2 prawa telekomunikacyjnego. Przepis jest jednoznaczny - przyczyną zawieszenia uprawnień abonentów do wyboru operatora może być brak technicznych możliwości sieci wnioskodawcy. Nie ma jakichkolwiek podstaw do rozszerzającej interpretacji tego przepisu, bowiem jest on precyzyjny. Zasadnie zatem Prezes URTiP uznał, że tylko brak technicznych możliwości sieci wnioskodawcy uprawnia go do zawieszenia uprawnień abonentów. Inne trudności, jakie mogą wystąpić przy realizacji uprawnień abonentów do wyboru operatora, nie uzasadniają zawieszenia tych uprawnień. W sprawie
niniejszej sporządzone zostały trzy jednoznaczne opinie Departamentu Technicznego URTiP dotyczące możliwości technicznych central analogowych co do realizacji wyboru operatora - centrale analogowe mają możliwości techniczne do realizacji połączeń z operatorami międzystrefowymi wybranymi przez abonenta poprzez numer dostępu. Opinie te nigdy nie zostały przez wnioskodawcę zakwestionowane, a nawet przyznał on w piśmie z dnia 31 stycznia 2003 r., że możliwości techniczne sieci istnieją. Wnioskodawca podnosił jedynie istnienie innych trudności, jakie mogą pojawić się przy realizacji niekwestionowanych możliwości technicznych. Nie mogą być one jednak brane pod uwagę przez Prezesa URTiP, który z woli ustawodawcy powołany jest tylko do badania możliwości technicznych sieci wnioskodawcy i oceny zasadności wniosku w świetle tylko tej jednej okoliczności. W tym stanie rzeczy, przy ustaleniu, że istnieją możliwości techniczne sieci do realizacji uprawnień abonentów do wyboru operatora międzystrefowego poprzez numer
dostępu, zasadne było oddalenie wniosku TP S.A. o zawieszenie tych uprawnień.
W skardze kasacyjnej T. P. S.A. zaskarżyła powyższy wyrok w całości i wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Wyrokowi temu Spółka zarzuciła:
- naruszenie art. 44 ust. 1 i 2 prawa telekomunikacyjnego (Dz.U. Nr 73, poz. 852 z późn. zm.), polegające na jego błędnej wykładni i w konsekwencji przyjęciu, iż sieć TP S.A. posiada możliwości techniczne pozwalające na realizację uprawnień, o których mowa w art. 43 prawa telekomunikacyjnego;
- naruszenie art. 2 w zw. z art. 22 Konstytucji RP, polegające na narzuceniu skarżącej zawarcia stosunków kontraktowych z innymi podmiotami.
W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że zarówno orzekający w sprawie Prezes URTiP, jak i Sąd I instancji, dokonywały wykładni pojęcia "możliwości techniczne sieci wnioskodawcy" w sposób literalny, tj. jako wynikającą z najwyższych dostępnych standardów techniki możliwość odpowiedniego połączenia. Pojęcie to należy jednak interpretować zgodnie z przyjętą w Unii Europejskiej zasadą interpretacji funkcjonalnej, łączącą się z zasadą proporcjonalności i przez możliwości techniczne sieci rozumieć możliwości faktyczne, a nie hipotetyczne, które zaistnieją po spełnieniu przez operatora kolejnych warunków, gdy warunki te w świetle prawa nie mogą być na niego nałożone. Nie można bowiem mówić o możliwościach, skoro realizacja uprawnień w istocie nakłada na stronę obowiązki pozbawione jakiejkolwiek podstawy prawnej. Takie działanie organu narusza, zdaniem strony, mającą charakter ponadsystemowy zasadę państwa prawnego określoną w art. 2 Konstytucji RP. Spółka uznała za bezsporne w niniejszej sprawie, iż centrale
analogowe mogą przyjąć w 17 cyfr i mogą przesłać numer abonenta wywołującego. Niemniej jednak wyłącznie w odniesieniu do tego pierwszego etapu połączenia istnieje możliwość jego realizacji, bowiem bez spełnienia kolejnych warunków przez operatora połączenie takie nie może zostać rozliczone. Rozliczenie połączenia może nastąpić poprzez billingi lub fakturowanie. Zależy ono od zawarcia stosownej umowy z innym operatorem i jest niezależne od woli TP S.A. Nałożenie takich obowiązków na operatora pozbawione jest podstawy prawnej, ponieważ nie ma regulacji ustawowej nakładającej na skarżącą obowiązek zawarcia umów z innymi operatorami, natomiast decyzje Prezesa URTiP i wyrok WSA do tego właśnie prowadzą. Przekazywanie billingów pomiędzy operatorami wymagałoby odrębnej podstawy ustawowej i żądanie tego stanowi naruszenie art. 23 w zw. z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych / Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926/. W przedmiotowej sprawie przez dokonanie zawężającej, czysto językowej
wykładni pojęcia "możliwości techniczne sieci wnioskodawcy" pominięty został aspekt sprawy prowadzący do wniosku, iż w istocie takich możliwości nie ma, bowiem w obecnym stanie połączenia nie mogą być realizowane z uwagi na brak możliwości dokonania ich rozliczeń.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył:
Skarga kasacyjna nie jest uzasadniona.
Skargę kasacyjną można oprzeć na dwóch podstawach kasacyjnych wymienionych w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) - dalej P.p.s.a.: po pierwsze, zarzucie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, po drugie, zarzucie naruszenia przepisów postępowania, które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Rygoryzm formalny w stosunku do skargi kasacyjnej ma na celu umożliwienie ustalenia w sposób niebudzący wątpliwości zakresu rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd rozpoznaje bowiem sprawę w granicach skargi kasacyjnej biorąc pod rozwagę z urzędu tylko nieważność postępowania. Podstawa skargi kasacyjnej polegająca na naruszeniu przepisów postępowania dotyczy przepisów stosowanych przez sąd, a zatem ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zarzut, który dotyczy naruszenia przepisów postępowania stosowanych przez organ administracji, by
mógł zostać rozpoznany w granicach skargi kasacyjnej, winien zostać jednocześnie powiązany z naruszeniem odpowiedniego przepisu Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (np. art. 145 § 1 ust.1 b lub c P.p.s.a.). Strona skarżąca nie wskazała jako podstawy kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, dlatego należy uznać nie tylko, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd I instancji nie był kwestionowany w skardze kasacyjnej, ale także, że ustalono pełny stan faktyczny sprawy, gdyż nie zgłoszono zarzutu niewyjaśnienia okoliczności sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest zatem związany ustaleniami zawartymi w zaskarżonym orzeczeniu. Z ustaleń Sądu I instancji jednoznacznie wynika, że centrale analogowe mają możliwości techniczne do realizacji połączeń z operatorami międzystrefowymi wybranymi przez abonenta poprzez numer dostępu, a także, że inne trudności, które mogą pojawić się przy realizacji połączeń nie mieszczą się w pojęciu "możliwości
technicznych". Powyższe ustalenie powoduje, że nie można uznać za uzasadniony zarzut skargi kasacyjnej naruszenia art. 44 prawa telekomunikacyjnego oraz art. 2 w zw. z art. 22 Konstytucji RP. Przesłanką wydania decyzji o zawieszeniu uprawnień abonentów może być tylko brak możliwości technicznych realizacji uprawnienia. Wobec tego, iż z niekwestionowanych ustaleń wynika, że centrale analogowe spełniają techniczne warunki dla realizacji połączeń z operatorami międzystrefowymi wybranymi przez abonenta poprzez numer dostępu, Sąd I instancji przyjął, że nie zostały spełnione warunki do zawieszenia uprawnień. Wbrew poglądowi wyrażonemu w skardze kasacyjnej nie można uznać nałożenia na operatora obowiązków, o których mowa w art. 44 ust. 1 w związku z art. 43 prawa telekomunikacyjnego, za pozbawione podstawy prawnej, gdyż obowiązki te wynikają z przepisu rangi ustawowej. Powołane przepisy prawa telekomunikacyjnego gwarantują abonentom możliwość wyboru operatora publicznego i nie naruszają także art. 2 w zw. z art.
22 Konstytucji. Pozostawienie abonentom możliwości wyboru operatora nie stanowi ani ograniczenia działalności gospodarczej, ani też nie narusza innych zasad demokratycznego państwa prawnego.
Mając na uwadze powyższe należało na podstawie art. 184 P.p.s.a oddalić skargę kasacyjną.