II GSK 59/05 - Wyrok NSA z 2005-09-07

Tezy

Korporacje taksówkowe nie mogą kwestionować przydzielonych im numerów telefonicznych.

Klient operatora telefonicznego nie może brać udziału w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przydziału lub zmiany numeracji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz, Sędziowie NSA Kazimierz Jarząbek (spr.), Andrzej Kuba, Protokolant Karolina Mamcarz, po rozpoznaniu w dniu 7 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. P. T. Spółka z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2004 r. sygn. akt 6 II SA 4396/03 w sprawie ze skargi M. P. T Spółka z o.o. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. P. T. Spółka z o.o. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty 180,-zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 grudnia 2004 r., sygn. akt 6 II SA 4396/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. P. T. Spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] października 2003 r. o Nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania.

Sąd oparł się na następujących okolicznościach sprawy:

Na wniosek Operatora - T. P. S.A. (dalej: TP S.A.) Prezes URTiP wydał wnioskodawczyni zezwolenie telekomunikacyjne nr [...] z dnia [...] lutego 2001 r. wraz z rezerwacjami częstotliwości oraz przydziałami numeracji. W Załączniku nr 2 do tego zezwolenia zostały określone szczegółowe przeznaczenie zakresów numeracji, gdzie w punkcie VII Prezes URTiP określił przeznaczenie wykorzystania numerów AUS 3 tzn. trzycyfrowych numerów Abonenckich Usług Specjalnych. Pod pozycją 18 figurował tam nr 919 przeznaczony dla radio taxi.

Decyzją z dnia [...] lutego 2003 r. nr [...] Prezes URTiP działając na podstawie art. 99 ust. l ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73 z 2000 r., poz. 852 z późn. zm.), dalej: Pt, wprowadził z dniem 1 lipca 2003 r. zmianę numeracji dekad AUS 3D na AUS 4D, przydzielił w miejsce numeracji 3D numerację 4D, przy czym nr 919 dla radio-taxi zastąpił numerem 9191. Zmianę tę uzasadnił techniczną koniecznością przechodzenia z numeracji trzycyfrowej na czterocyfrową oraz akceptacją operatora, z którym zmiana została uprzednio uzgodniona. Termin wprowadzenia zmian na wniosek TP S.A. był kilkakrotnie zmieniany ze względów organizacyjno-technicznych. Dla numeru 919 termin ten był po raz pierwszy zmieniony decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. [...] na [...] sierpnia 2003 r. a ostatecznie ustalony na [...] maja 2004 r. (decyzją z dnia [...] grudnia 2003 nr [...]).

W dniu [...] sierpnia 2003 r. (WSA błędnie podał datę 7 lipca 2003 r. przyp. NSA) MPT złożyło podanie o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją z dnia [...] lipca 2003 r., nr [...]. Wnioskodawca powołał się na art. 145 § 1 p. 4 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: Kpa) i wskazał, że będąc stroną postępowania bez swojej winy nie mógł brać udziału w postępowaniu. Na uzasadnienie swego interesu prawnego do uczestnictwa w postępowaniu o zmianę przydziału numeracji operatorowi wskazał, że ma z tym operatorem umowę z dnia [...] lipca 1995 r. o korzystanie z nr AUS 919 i wobec tego ma przymiot strony w postępowaniu o zmianę numeracji trzycyfrowej na czterocyfrową. Wskazał na art. 43 ust 2 Pt, który daje abonentowi prawo do żądania zachowania przydzielonego numeru w razie zmiany miejsca zamieszkania, a również na to, że jego racje oraz interes społeczny w ogóle nie były brane pod uwagę w postępowaniu o zmianę przydziału numeracji operatorowi.

Decyzją z dnia [...] września 2003 r. nr [...] Prezes URTiP powołując się na art. 149 § 3 Kpa w związku z art. 11 ust. 1 ustawy Pt odmówił wznowienia postępowania. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że MPT nie jest stroną postępowania o zmianę przydziału numeracji operatorowi z powodu braku interesu prawnego. W ocenie Prezesa URTiP stroną postępowania administracyjnego dotyczącego zmiany numeracji dekad AUS 3D na AUS 4D jest wyłącznie TP S.A. a fakt posiadania przez wnioskodawcę umowy z TP S.A. nie uzasadnia interesu prawnego w postępowaniach między operatorem a Prezesem URTiP. MPT nie jest więc stroną postępowania w rozumieniu art. 147 w związku z art. 28 Kpa.

MPT złożyło wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzucając naruszenie art. 28 Kpa poprzez odmówienie wnioskodawcy przymiotu strony, naruszenie art. 20 i 22 Konstytucji RP poprzez ingerencję w działalność gospodarczą prowadzoną przez wnioskodawcę, naruszenie art. 7 Kpa przez nieuwzględnienie ważnego interesu społecznego i wnioskodawcy oraz naruszenie art. 107 § 3 Kpa poprzez powierzchowne uzasadnienie decyzji. W uzasadnieniu MPT wskazało, że regulacje dotyczące praw operatorów wpływają na prawa i obowiązki abonentów, na których zmiany nakładają nowe obowiązki i uciążliwości.

Te okoliczności sprawiają, że abonenci mają interes prawny do uczestnictwa w postępowaniu w charakterze strony. MPT zarzuciło także, że zmiana przydzielonej numeracji jest fakultatywna i przy podejmowaniu decyzji powinny być brane pod uwagę interesy abonentów oraz interes społeczny.

Decyzją z dnia [...] października 2003 r., nr [...], Prezes URTiP powołując się na art. 138 § 1 p. l w związku z art. 127 § 3 Kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Pt nie zawiera przepisów uprawniających abonenta do żądania zaniechania zmiany jego indywidualnego numeru, przeciwnie art. 104 tej ustawy uprawnia operatora do zmiany numeru abonenta w przypadku zmiany przydziału numeracji albo przebudowy lub rozbudowy sieci a prawa abonenta są w takiej sytuacji chronione jedynie rygorami nałożonymi tym przepisem na operatora (wcześniejsze podanie do publicznej wiadomości, powiadomienie abonentów, zapewnienie automatycznej i bezpłatnej informacji słownej o wprowadzonych zmianach). W ocenie Prezesa wnioskodawca nie ma interesu prawnego do uczestnictwa w postępowaniu i dlatego jego wniosek jest nieuzasadniony.

MPT wniosło na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzuciło naruszenie art. 6 Kpa, art. 28 Kpa oraz art. 20 i 22 Konstytucji RP a także art. 7 Kpa i art. 107 Kpa. W uzasadnieniu wskazało, że jego prawa i obowiązki wynikają z umowy z operatorem i uzasadniają interes prawny w postępowaniu. Regulacje dotyczące praw i obowiązków operatorów wpływają bezpośrednio na prawa i obowiązki abonentów a to uzasadnia ich uczestnictwo w postępowaniu. Zmiana numeracji pociągnie za sobą wielką uciążliwość dla abonenta a także koszty, zaś sam numer powiązany jest ściśle z działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżącego. Zmiana numeru jest więc nieuprawnioną ingerencją Prezesa URTiP w działalność gospodarczą skarżącego. Skarżący podnosił również, że w istocie w interesie operatora byłoby rozszerzenie przydziału numeracji AUS 4D bez konieczności dezaktywacji numerów AUS 3D, a wydana decyzja nie leży w interesie TP S.A. i nie znajduje
oparcia w przepisach prawa, bowiem żaden przepis prawa nie nakłada na Prezesa URTiP dokonywania zmian w przydzielonej numeracji.

W odpowiedzi na skargę Prezes URTiP wniósł o jej oddalenie. Podniósł brak interesu prawnego po stronie skarżącej i zaznaczał, że umowa skarżącej z operatorem nie uprawnia go do przyznania jej statusu strony w postępowaniu o zmianę zezwolenia telekomunikacyjnego w zakresie przydziału numeracji. Podniósł, że jest uprawniony z mocy art. 99 Pt do przydziału lub cofnięcia przydziału numeracji operatorowi a te decyzje są aktem władczym podjętym na podstawie przepisów prawa i nie mogą być uznawane za ingerencję w działalność gospodarczą podmiotów, na których sytuację pośrednio wpływają.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. l p. l Pt eksploatacja publicznej sieci telefonicznej wymaga zezwolenia telekomunikacyjnego, które to, zgodnie z art. 8 ust. Pt, wydaje Prezes URTiP - operatorowi. Dlatego też stronami postępowania o wydanie zezwolenia telekomunikacyjnego są wnioskodawca - operator oraz Prezes URTiP.

Sąd I instancji podkreślił, że zezwolenie wydane w 200l r. TP S.A. zawierało przydział numeracji i szczegółowe przeznaczenie zakresów numeracji, w tym numeru 919 dla radio-taxi i uregulowania te zostały wprowadzone w postępowaniu, w którym uczestniczył tylko organ i operator, i takiego zakresu podmiotowego postępowania nikt nie kwestionował.

Zgodnie z art. 99 Pt uregulowania dotyczące przydziału numeracji zawarte w zezwoleniu telekomunikacyjnym mogą być przez Prezesa URTiP zmieniane. Taka zmiana stanowi zmianę uregulowania zawartego wcześniej w zezwoleniu telekomunikacyjnym. Brak jest jakichkolwiek podstaw do tego, aby w postępowaniu dotyczącym zmiany uregulowania zawartego w zezwoleniu telekomunikacyjnym uczestniczył jakikolwiek inny podmiot poza operatorem i Prezesem URTiP tj. poza podmiotami, które uczestniczyły w postępowaniu o wydanie tego zezwolenia.

Sąd I instancji podkreślił, iż w doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że interes prawny uzasadniający przymiot strony w postępowaniu administracyjnym, musi wynikać z prawa materialnego, które jest źródłem konkretnego prawa lub obowiązku (por. wyrok NSA z 15 października 1998 r. sygn. akt III SA 955/97). Stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną podmiotu, polegającego na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na jego sytuację w zakresie prawa materialnego (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2003 r. sygn. akt II SA 81/02). Tak rozumiany interes prawny uzasadnia legitymację podmiotu do udziału w postępowaniu administracyjnym. W sprawie niniejszej brak jest przepisów prawa, z których można wywieść uprawnienie abonentów do uczestniczenia w postępowaniu dotyczącym zmiany numeracji przydzielonej operatorowi. Skutki gospodarcze jakie powiązane są ze zmianą numeru abonenta, spowodowanego
zmianą przydzielonej operatorowi numeracji, nie są źródłem interesu prawnego tego abonenta, bowiem brak jest przepisu prawa materialnego, który zapewniałby abonentowi wpływ na przydział numeracji operatorowi. Abonent nie ma więc interesu prawnego do uczestniczenia w postępowaniu dotyczącym zmiany przydzielonej operatorowi numeracji i nie może być stroną tego postępowania.

Przytaczane przez skarżącą art. 43 ust. l, art. 43 ust. 2 Pt dotyczą całkowicie odmiennych niż w sprawie niniejszej sytuacji, kiedy to właśnie przepis prawa materialnego przyznaje abonentowi konkretne uprawnienia: prawo żądania zmiany numeru z powodu uciążliwości, lub prawo żądania zachowania numeru przy zmianie miejsca zamieszkania. Do dochodzenia tych uprawnień abonent ma legitymację procesową i może domagać się ich realizacji.

W tym stanie rzeczy wniosek MPT o wznowienie postępowania administracyjnego, jako prowadzonego bez udziału strony z naruszeniem art. 145 § 1 p.4 KPA, był nieuzasadniony a decyzja Prezesa URTiP o odmowie wznowienia postępowania prawidłowa.

M. P. T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosło skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu wyrokowi spółka zarzuciła:

1. Naruszenie przepisów prawa materialnego w zakresie:

a) art. 2 Konstytucji RP poprzez przyznanie Prezesowi URTiP uprawnienia do dowolnego i arbitralnego decydowania o sytuacji, prawach i prawem chronionych interesach abonenta telekomunikacyjnego, bez konieczności uwzględnienia jego stanowiska poprzez pozbawienie abonenta przymiotu strony w postępowaniu,

b) art. 20 i art. 22 Konstytucji RP poprzez oczywistą ingerencję w prowadzoną przez wnioskodawcę działalność gospodarczą, bez zachowania niezbędnej w takiej sytuacji drogi dialogu i współpracy, co stanowi naruszenie zasady wolności działalności gospodarczej

c) art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Pt w zw. z art. 28 Kpa, poprzez ich niezastosowanie w sprawie i brak rozważenia skutków, jakie dla abonentów powoduje decyzja Prezesa URTiP w przedmiocie zmiany przydziału zakresu numeracji - nieuwzględnienie przez Sąd I instancji skutków decyzji dla stosunków obligacyjnych pomiędzy abonentami i operatorem, w których treść decyzji stanowić będzie jedyną podstawę dla jednostronnych działań operatora a tam samym nieuwzględnienie przesłanek skutkujących przyznaniem skarżącemu przymiotu strony,

1. Naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

a) art. 133 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., poprzez nieuwzględnienie przy rozpoznaniu niniejszej sprawy przez Sąd I instancji całokształtu okoliczności wynikających z akt sprawy - w tym okoliczności wskazanych przez skarżącego na rozprawie w dniu 2 grudnia 2004 r. wynikających ze społecznych konsekwencji działań organu oraz faktu, iż przedmiotowe postępowanie administracyjne przed Prezesem URTiP stanowi jedyny tryb w jakim skarżący może dochodzić swoich praw - ostateczność decyzji Prezesa URTiP oznacza dla skarżącego zamknięcie drogi do ochrony jego słusznych interesów - tym samym winien on mieć możliwość uczestnictwa w przedmiotowym postępowaniu jako określającym jego interes prawny i obowiązki - spełnione zostały tym samym przesłanki wskazane w art. 28 Kpa dla przyznania skarżącemu przymiotu strony w postępowaniu przed Prezesem URTiP,

b) art. 134 § 1 p.p.s.a., poprzez ograniczenie się przez Sąd I instancji w rozważaniach jedynie do zarzutów i wniosków skargi oraz wskazanej podstawy prawnej, nie uwzględniając całokształtu obowiązujących przepisów prawa, kształtujących prawa i obowiązki skarżącego, które mogą stanowić materialnoprawną podstawę do przyznania mu statusu strony w postępowaniu przed Prezesem URTiP,

c) art. 141 § 4 p.p.s.a., polegające na braku wskazania podstawy prawnej orzeczenia z przytoczeniem przepisów prawa i ich relacji do stanu faktycznego sprawy, pominięcie i nie ustosunkowanie się do argumentacji podniesionej przez skarżącą dotyczącej wpływu decyzji organu administracji na świadomość społeczną przedmiotowego numeru i tym samym pominięcie rozważenia skutków społecznych zaskarżonej decyzji, mimo podnoszenia tych okoliczności przez skarżącą w toku postępowania - a tym samym brak wyjaśnienia zasadności przesłanek, które legły u podstaw wydanego rozstrzygnięcia, co utrudnia prawidłową kontrolę instancyjną takiego orzeczenia, a przez to może mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wskazując de facto na nierozpoznanie przez Sąd istoty sprawy.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, iż w przypadku uniemożliwienia abonentowi udziału w przedmiotowym postępowaniu, pozbawiony jest on jakiejkolwiek drogi dla ochrony swoich praw i interesów, a także podniosła, że błędnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził brak materialnoprawnej podstawy do przyznania abonentowi statusu strony w przedmiotowym postępowaniu przed Prezesem URTiP a tym samym powielił błędne stanowisko organu administracji w zakresie interpretacji art. 28 Kpa.

MPT podkreśliła także fakt pominięcia przez Sąd okoliczności takich jak społeczne skutki przedmiotowej zmiany oraz fakt posiadania przez skarżącą świadectwa ochronnego nr 98655 na znak towarowy "Radio Taxi 919", co świadczy o dowolności z jaką Sąd rozpoznawał zebrany w aktach sprawy materiał. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła także naruszenie przepisu art. 141 p.p.s.a. poprzez brak odniesienia w uzasadnieniu do ca dokształtu akt sprawy, a także brak podstawy prawnej zaskarżonego orzeczenia.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezes URTiP wniósł o jej oddalenie jako bezpodstawnej, a także o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Artykuł 183 § 1 p.p.s.a. przyjmuje zasadę, że o zakresie kontroli orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przesądza wola wnoszącego skargę kasacyjną. Od tej zasady ustawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wprowadza wyjątek, stanowiąc, że Naczelny Sąd Administracyjny z urzędu bierze pod rozwagę nieważność postępowania (§ 2 art. 183 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjna można oprzeć na dwóch podstawach:

1. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (ust. 1)

1. naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (ust. 2)

Skarga kasacyjna wymaga nie tylko przytoczenia podstaw, ale także ich uzasadnienia. Nieodzownymi elementami uzasadnienia podstawy kasacyjnej z art. 174 ust. 1 p.p.s.a. jest - poza przytoczeniem naruszonego przepisu - wskazanie sposobu jego naruszenia i wyjaśnienie, na czym polega błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie tego przepisu prawa i jak, zdaniem skarżącego powinien on być rozumiany i stosowany.

Również koniecznym elementem uzasadnienia drugiej podstawy kasacyjnej jest wskazanie, które przepisy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Zarzuty skarżącej spółki zmierzają do wykazania, że posiada interes prawny a zatem

i przymiot strony do udziału w postępowaniu administracyjnym dotyczącym zmiany przydzielonego numeru stacji telefonicznej. Wobec tego odnosiła się w pierwszej kolejności do definicji strony zawartej w art. 28 k.p.a.

Ponadto skarżąca zarzuciła naruszenie art. .2 Konstytucji RP, poprzez przyznanie Prezesowi URTiP uprawnienia do dowolnego i arbitralnego decydowania o sytuacji, prawach i prawnie chronionych interesach abonenta telekomunikacyjnego i w konsekwencji pozbawienia go przymiotu strony w postępowaniu.

Odnosząc się do tej części zarzutów podkreślić należy, że definicję strony zawiera art. 28 k.p.a. W myśl tego przepisu stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Pojęcie "interes prawny" użyte w art. 28 k.p.a. rozumiane w bezpośrednim znaczeniu tego pojęcia oznacza interes oparty na prawie lub chroniony przez prawo.

Pojęcie interesu prawnego, teoretycznie już wyjaśnione i nie budzące już sporów definicyjnych w doktrynie postępowania administracyjnego i w orzecznictwie, jest używane przez ustawodawcę administracyjnego-prawnego w różnych kontekstach. Kształt tego interesu jest zawsze wyznaczony przez prawo materialne, może on zatem być różny wobec różnych regulacji prawnych. Jednocześnie jeżeli interes prawny ma być podstawą legitymacji procesowej w jakimś postępowaniu, to będzie on różny w zależności od tego, jaki jest cel tego postępowania i czy jest to postępowanie jurysdykcyjne, kończące się decyzją administracyjną (określenie konkretnych uprawnień lub obowiązków), czy jest to postępowanie kończące się wydaniem aktu, postępowanie egzekucyjne, czy też zmierza ono do kontroli jakiegoś aktu lub czynności. Konkretny kształt danego interesu prawnego pozostaje więc zawsze w jakieś relacji do kształtu kompetencji, jaka pozwala danemu organowi administracyjnemu na zastosowanie prawa lub na kontrolę tego zastosowania.

Interes prawny musi być "własny", a nie jak można go wywodzić wyłącznie z sytuacji prawnej innego podmiotu, nawet jeżeli w konkretnej sprawie związki między nimi byłyby silne i nawet gdyby związki te miały charakter nie tylko faktyczny ale i prawny.

Interes prawny w postępowaniu administracyjnym oznacza ustalenie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można żądać skutecznie czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby.

Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan w którym podmiot wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego mogącymi stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji.

W art. 99 prawa telekomunikacyjnego uregulowano zakres uprawnień Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w przedmiocie przydzielania i cofania albo ograniczania numeracji. Z unormowań zawartych w tym artykule wynika, że organ administracji publicznej wydaje decyzje administracyjne, to jest dokonuje aktów władczych, których adresatami są operatorzy względnie jednostki organizacyjne o szczególnym statusie. Z zawartej w art. 2 pkt 1 prawa telekomunikacyjnego definicja wynika, że abonenci zawierają z operatorami umowy, a więc nawiązują stosunki cywilnoprawne, w ramach których określone są warunki świadczenia przez operatora usług telekomunikacyjnych.

Z kolei art. 43 ust. 2 i 2a prawa telekomunikacyjnego przewiduje możliwość żądania przez abonenta od operatora zachowania przydzielonego numeru w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności oraz przy zmianie operatora świadczącego usługi.

Zaś w art. 104 prawa telekomunikacyjnego określono prawa i obowiązki operatora w przypadku zmiany przydziału numeracji, w szczególności możność zmiany indywidualnych numerów i obowiązek podania planowanych zmian do wiadomości abonentów.

Powyższe uzasadnia stwierdzenie, że abonenci o jakich mowa w art. 2 pkt 1 prawa telekomunikacyjnego, w tym i skarżąca, nie są stroną postępowania w przedmiocie przydziału numeracji, cofnięcia przydziału albo ograniczenia jego zakresu. Stwierdzenie to wynika z niżej przytoczonych powodów.

W ustawie prawo telekomunikacyjne brak konkretnego przepisu prawa materialnego, z którego można by wyprowadzić interes prawny abonenta w postępowaniu zmierzającym do wydania aktu władczego skierowanego do innego niż abonent podmiotu. W szczególności nie są nimi przepisy wskazane w skardze kasacyjnej. Zaś wyrażona w art. 20 i 22 Konstytucji RP zasada wolności gospodarczej wraz z zakazem jej ograniczenia obejmuje zbyt ogólnie określoną instytucję prawną, by mogła być uznana za źródło konkretnych żądań zgłoszonych w postępowaniu administracyjnym. Z treści art. 99 prawa telekomunikacyjnego wynika, że brak jest bezpośredniego związku pomiędzy przedmiotem postępowania zmierzającego do przydziału operatorowi numeracji względnie jej cofnięcia albo ograniczenia przydziału a sytuacją prawną abonenta.

Pomiędzy organami administracji publicznej a operatorami funkcjonuje stosunek administracyjnoprawny realizowany poprzez wydanie aktu władczego skierowanego do operatora. Nie istnieje natomiast stosunek administracyjnoprawny pomiędzy organem a abonentem. Abonenta z operatorem łączy natomiast węzeł obligacyjny, na którego powstanie, ustanie bądź zmianę akt władczy nie ma bezpośredniego wpływu. Nie istnieje w szczególności przepis przewidujący wygaśnięcie umów łączący operatorów z abonentami w przypadku zmiany w zakresie przydziałów numeracji. Dalszy, niebezpośredni i niekonieczny skutek polega na tym, że dopuszczalne staje się dokonanie zmiany warunków umowy jednostronną czynnością prawną operatora (art. 104 Pt). W tym stanie rzeczy nie jest uprawniony zarzut naruszenia art. 2 Konstytucji RP. Interes abonenta, który skutkiem decyzji w przedmiocie zmiany przydziału numeracji ma interes faktyczny i łączy się z perspektywą ewentualnego zmienienia skutków w zakresie warunków umowy łączącej go z operatorem.

W świetle wyżej przytoczonych okoliczności nie są zasadne zarzuty naruszenia przepisów postępowania, a to art. 133 § 1, art. 134 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a.

Twierdzenie, iż Sąd I instancji naruszył przepis art. 133 § 1 p.p.s.a, poprzez niewyjaśnieni wszystkich okoliczności sprawy, wobec czego wysnuł błędny wniosek, że skarżąca nie jest stroną postępowania przed Prezesem URTiP nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa materialnego. Autor skargi kasacyjnej nie wskazał bowiem przepisu prawa materialnego, z którego skarżąca spółka wywodzi swój interes prawny.

Zarzut naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. polegający na nieuwzględnieniu przez Sąd całokształtu obowiązujących przepisów prawa, ustanawiających prawa i obowiązki strony, również nie jest trafny, bowiem w skardze kasacyjnej nie wskazano konkretnych przepisów prawa, które rzekomo nie zostały uwzględnione. Tak sformułowany zarzut nie może być uwzględniony, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie może się domyślać jakie przepisy skarżąca ma na myśli.

Wbrew twierdzeniom zawartym w skardze kasacyjnej uzasadnienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego czyni zadość wymogom określonym w art. 141 § 4 p.p.s.a.

W sprawie niniejszej nie bez znaczenia pozostaje i to, że skarżąca spółka nie żądała wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną rozstrzygającą o przydziale numeracji operatorowi. Żądanie wznowienia dotyczyło postanowienia, w ramach którego doszło do zmiany w trybie art. 155 Kpa decyzji ostatecznej jedynie w zakresie terminu wprowadzenia zmian.

Dodać też należy, że wydana decyzja o odmowie wznowienia postępowania o jakiej mowa w art. 149 § 3 Kpa może nastąpić tylko z trzech przyczyn: podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione przez osobę nie będącą stroną w rozumieniu art. 28 Kpa, podanie o wznowienie zostało wniesione po upływie terminu przewidzianego w art. 148 § 1 i 2 Kpa; w podaniu o wznowienie nie powołano żadnej z przyczyn wznowienia określonych w art. 145 § 1 Kpa.

Z wyżej przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 184 i 204 pkt 1 p.p.s.a. jak w sentencji wyroku.