Tezy
Pod pojęciem częściowego uwzględnienia skargi (art. 206 p.p.s.a.) rozumieć należy zarówno sytuację, w której Sąd uchylił część zaskarżonej decyzji, jak i sytuację, w której, z uwagi na niepodzielność decyzji podatkowej, uchylił ją w całości, jednakże z treści uzasadnienia wyroku wynika, że tylko część zarzutów skargi została uwzględniona i że tylko one będą przedmiotem rozważań przy ponownym rozpoznaniu sprawy przed organem II instancji.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogusław Gruszczyński, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej zażalenia K. T. na postanowienie zawarte w punkcie III wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 października 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 360/07 dotyczące zwrotu na rzecz K. T. kosztów postępowania sądowego w sprawie ze skargi K. T. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22 kwietnia 2003 r., Nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z nieujawnionych źródeł za 1996 r. p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 października 2007 r. (sygn. akt I SA/Kr 360/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22 kwietnia 2003 r. W punkcie III tego wyroku Sąd zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz K. T. koszty postępowania w kwocie 11.661, 82 zł.
Uzasadniając postanowienie o kosztach, Sąd powołał się na treść art. 206 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: "p.p.s.a.". Stwierdził, że skarżącemu zasądzono zwrot tylko części kosztów, ponieważ skarga została uwzględniona tylko częściowo. Nie uznano bowiem jej zasadności w zakresie zarzutu przedawnienia oraz szeregu innych zarzutów dotyczących zarówno przychodów, jak i wydatków. Pomimo tego decyzję należało uchylić w całości, z uwagi na treść sentencji.
Skutkiem tego Sąd wskazał, że skarżącemu zasądzono na podstawie art. 205 p.p.s.a. wpis sądowy oraz część żądanego wynagrodzenia pełnomocnika ustaloną zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. b) w zw. z § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), zwanego dalej w skrócie: "rozporządzeniem".
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, zarzucił Sądowi pierwszej instancji wadliwą wykładnię art. 206 p.p.s.a. Zdaniem autora zażalenia, częściowe uwzględnienie skargi, o którym mowa w tym przepisie, może dotyczyć wyłącznie rozstrzygnięcia zawartego w sentencji wyroku. Dlatego nietrafne jest obniżenie wynagrodzenia pełnomocnika o ponad 50%, będące efektem odniesienia zwrotu "częściowe uwzględnienie skargi" do uzasadnienia skargi.
Wspomniany autor dodał, że w niniejszej sprawie koszty postępowania niezbędne do celowego dochodzenia praw zostały określone w umowie pomiędzy skarżącym a jego pełnomocnikiem i wynoszą 19.461, 82 zł. Zalicza się do nich wpis sądowy w wysokości 4.461, 82 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 15.000 zł. Wynagrodzenie pełnomocnika jest uzasadnione zawiłością sprawy, co pominął Sąd, wydając zaskarżone postanowienie.
Ponadto pełnomocnik skarżącego zauważył, że Sąd zasądził na rzecz skarżącego kwotę 11.600 zł. Przy uwzględnieniu wysokości wpisu oznacza to, że koszty zastępstwa procesowego zostały określone poniżej stawki minimalnej (7.200 zł) i wynoszą 7.138, 18 zł.
W konsekwencji strona wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia, przez zasądzenie na rzecz skarżącego kwoty 19.461, 82 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Nieporozumieniem jest twierdzenie autora zażalenia, jakoby Sąd pierwszej instancji zasądził mu wynagrodzenie w wysokości niższej, aniżeli stawka minimalna określona w rozporządzeniu. Proste zestawienie wysokości zasądzonych kosztów (11.661, 82 zł) z kwotą wpisu (4.461, 82 zł) prowadzi bowiem do wniosku, że wynagrodzenie radcy prawnego zostało określone właśnie w wysokości stawki minimalnej.
Chybiony jest natomiast zarzut wadliwej wykładni art. 206 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, w zakresie istotnym dla sprawy, że w razie częściowego uwzględnienia skargi sąd może w uzasadnionych wypadkach zasądzić na rzecz skarżącego od organu tylko część kosztów. Wbrew wywodom pełnomocnika skarżącego sformułowania "częściowe uwzględnienie skargi" nie wolno wiązać wyłącznie z sentencją wyroku. Takie ujęcie prowadziłoby bowiem do zasądzania nadmiernie wysokich kosztów postępowania w sytuacji, gdy Sąd zakwestionował jedynie niewielką część określonego zobowiązania podatkowego, a był zmuszony uchylić decyzję w całości ze względu na jego "niepodzielność". Dlatego pod pojęciem częściowego uwzględnienia skargi (art. 206 p.p.s.a.) rozumieć należy zarówno sytuację, w której Sąd uchylił część zaskarżonej decyzji, jak i sytuację, w której, z uwagi na niepodzielność decyzji podatkowej, uchylił ją w całości, jednakże z treści uzasadnienia wyroku wynika, że tylko część zarzutów skargi została uwzględniona i że tylko one będą
przedmiotem rozważań przy ponownym rozpoznaniu sprawy przed organem II instancji.
W tym ostatnim przypadku wojewódzki sąd administracyjny musi wskazać w uzasadnieniu, których zarzutów skargi nie podzielił i że mają one wpływ na wysokość zobowiązania (por. M. Niezgódka-Medek w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, praca zbiorowa, Wydanie II, Zakamycze 2006, str. 489 oraz wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2007 r., sygn. akt II FSK 104/06, niepubl.).
Przechodząc w tym kontekście do problemu zastosowania art. 206 p.p.s.a. w przedmiotowej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wyżej opisane wymogi zostały spełnione. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał precyzyjnie kwestie, w których nie podzielił stanowiska skarżącego, czego autor zażalenia w żaden sposób nie kwestionuje. Sąd był zatem uprawniony do miarkowania wysokości zwrotu kosztów postępowania.
Odnosząc się z kolei do pominięcia kwestii zawiłości sprawy, Sąd kasacyjny zwrócił uwagę, że z treści zaskarżonego postanowienia wynika coś przeciwnego. Skoro Sąd pomimo miarkowania kosztów postępowania przyznał wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej, to znaczy, że wziął pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnia i rozstrzygnięcia (§ 2 ust. 1 rozporządzenia). W przeciwnym razie zasądziłby wynagrodzenie w kwocie poniżej stawki minimalnej. Skutkiem tego zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie.
Z przytoczonych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.