Tezy
Brak w skardze kasacyjnej jednoznacznego wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego wyroku powoduje, iż skarga taka - jako pozbawiona jednego z koniecznych elementów materialnoprawnych - jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Barbara Kołodziejczak - Osetek, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Handlu, Usług, Wytwórczości i Szkolenia "E." sp. z o. o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 1738/03 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Handlu, Usług, Wytwórczości i Szkolenia "E." sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 19 maja 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. postanawia: 1) odrzucić skargę kasacyjną, 2) zwrócić Przedsiębiorstwu Handlu, Usług, Wytwórczości i Szkolenia "E." sp. z o. o. z siedzibą w K. uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 1057 (jeden tysiąc pięćdziesiąt siedem) złotych.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 września 2005 r., I SA/Wr 1738/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Przedsiębiorstwa Handlu, Usług, Wytwórczości i Szkolenia "E." spółki z o.o. w K. /dalej: Spółka/ na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 19 maja 2003 r., (...), utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 28 listopada 2002 r., (...), wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r.
Uzasadniając wyrok Sąd nie stwierdził naruszenia art. 121 par. 1, art. 187 par. 1, art. 23 par. 1 i art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; w skrócie: O.p./ w związku z art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a./, a także art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm.; w skrócie: u.p.d.o.p./. Z tych względów WSA we Wrocławiu oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku, skierowaną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wniosła Spółka, zaskarżając ten wyrok w całości.
Powołując się na art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c", art. 141 par. 4 w związku z art. 106 par. 3 p.p.s.a., zarzucono: /1/ przez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia przez organ podatkowy art. 121 par. 1, art. 122 i art. 187 par. 1 O.p.; /2/ pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego dowodów dopuszczonych przez Sąd w toku rozprawy, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwych ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, przez co naruszone zostały art. 141 par. 4 w zw. z art. 106 par. 3 p.p.s.a.
Zarzucono również naruszenie art. 23 par. 1 i 2 O.p., przez niewłaściwe jego zastosowanie, polegające na zaakceptowaniu przez Sąd poglądu, że zasadnym było zastosowanie art. 23 par. 2 O.p., bez bliższego wskazania przesłanek jego zastosowania oraz przy uznaniu za nierzetelne całości ksiąg podatkowych, z jednoczesnym ustalaniem podstaw opodatkowania na podstawie wybiórczo traktowanych danych wynikających z ksiąg uzupełnianych szacunkami dokonywanymi przez organ podatkowy.
Powołując się na tak sformułowane podstawy kasacyjne, wniesiono "o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 29.11.2002 r., (...)".
Z powołaniem się na art. 106 par. 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. sformułowano ponadto wniosek "o dopuszczenie w postępowaniu kasacyjnym dowodu z załączonej opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości na okoliczność, iż dokumenty traktowane przez organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny jako raporty kasowe w rzeczywistości takimi raportami nie były.
Odpowiadając na skargę kasacyjną, Dyrektor Izby Skarbowej w W. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, jak również o oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu księgowości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna powinna ona czynić zadość wymaganiom, jakie ogólnie zostały sformułowane w art. 46 p.p.s.a. w odniesieniu do pism pochodzących od strony /wymagania formalne/ oraz dla niej przewidziane /wymagania materialne/.
Skarga kasacyjna niespełniająca wymagań formalnych może ulec konwalidacji w trybie i na zasadach określonych w art. 49 par. 1 w związku z art. 193 p.p.s.a.
Braki w zakresie wymagań materialnych nie podlegają sanacji, co czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną. Wymaganiami materialnymi skargi kasacyjnej, wymienionymi w art. 176 p.p.s.a. po wyrazie "oraz", są: /1/ oznaczenie zaskarżonego orzeczenia; /2/ wskazanie czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; /3/ przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie; /4/ wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Zgodnie z art. 183 par. 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej.
W świetle przedstawionej regulacji prawnej, Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że w rozpatrywanej sprawie, zarówno w petitum skargi, jak i w jej uzasadnieniu, brak jest wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego wyroku. W tej sytuacji należy przyjąć, że brak w skardze kasacyjnej jednoznacznego wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego wyroku powoduje, iż skarga taka - jako pozbawiona jednego z koniecznych elementów materialnoprawnych - jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu /por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2004 r., FSK 209/04 - ONSAiWSA 2004 z. 1 poz. 13 z aprobującą glosą A. Skoczylasa - OSP 2004 z. 6 poz. 73/. Zawarte w rozpatrywanej skardze kasacyjnej żądanie uchylenia decyzji administracyjnej obu instancji nie czyni zadość wymaganiom art. 176 p.p.s.a., gdyż przedmiotem kontroli kasacyjnej może być jedynie orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a nie decyzja organu administracji publicznej.
Kierując się przytoczonymi względami Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 180 p.p.s.a. Na podstawie art. 232 par. 1 lit. "a" p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny z urzędu zwrócił stronie wnoszącej skargę kasacyjna cały uiszczony wpis od tej skargi. Naczelny Sąd Administracyjny nie zawarł postanowienia o zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego dla Dyrektora Izby Skarbowej w W., gdyż stosownie do art. 204 pkt 1 p.p.s.a. tylko w razie oddalenia skargi kasacyjnej strona wnosząca skargę kasacyjną jest zobowiązana zwrócić koszty postępowania poniesione przez organ administracji publicznej.