Tezy
W sprawach dotyczących skarg na bezczynność organu adm. publicznej Sąd orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy (faktyczny i prawny) istniejący w chwili zamkniecia rozprawy a nie z chwili złożenia skargi.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie sędzia WSA Monika Nowicka asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant M.M. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2007 r. sprawy ze skargi J.R., A.R., D.S., B.S., W.R., Z.R. i T.D. na bezczynność Ministra Budownictwa w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej postanawia 1) umorzyć postępowanie sądowe; 2) zasądzić od Ministra Budownictwa solidarnie na rzecz skarżących J.R., A.R., D.S., B.S., W.R., Z.R. i T.D. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Dnia 21 maja 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga J.R., A.R., W.R., Z.R., D.S., B.S. i T.D. na bezczynność Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie rozpatrzenia wniosku dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia [...] grudnia 1970 r. o wywłaszczeniu nieruchomości i odszkodowaniu utrzymanej w mocy decyzją Komisji Odwoławczej do spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 1971 r.
W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że pomimo upływu terminów ustalonych w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz wezwania do usunięcia naruszeni prawa z dnia 12 marca 2007 r. skierowanego do Ministra organ ten nie rozpatrzył złożonego wniosku. Skarżący nie byli także informowani o przeszkodach uniemożliwiających wydanie decyzji administracyjnej w ustawowym terminie. W tej sytuacji skarżący wnieśli o zobowiązanie Ministra do rozpoznania złożonego wniosku i wydania decyzji administracyjnej w terminie 30 dni od dnia wydania przez Sąd orzeczenia.
W odpowiedzi na skargę Minister Budownictwa wniósł o jej oddalenie względnie o umorzenie postępowania przed Sądem, podnosząc w uzasadnieniu, że nie pozostaje w bezczynności, ponieważ dnia [...] maja 2007 r. wydana została decyzja nr [...] rozstrzygająca sprawę przedmiotowego wniosku (która została załączona do akt administracyjnych sprawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przede wszystkim wyjaśnić należy, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Bezczynność organu administracji ma miejsce wówczas, gdy w terminie wynikającym z przepisów prawa (art. 35 i art. 36 kpa) organ nie podejmuje żadnej czynności w danej sprawie lub wprawdzie te czynności podejmuje, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie kończy postępowania wydaniem decyzji, postanowienia lub innego wymaganego przepisami prawa aktu.
W niniejszej sprawie skarżący zarzucili organowi bezczynność w sprawie rozpoznania wniosku dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia [...] grudnia 1970 r. o wywłaszczeniu nieruchomości i odszkodowaniu utrzymanej w mocy decyzją Komisji Odwoławczej do spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 1971 r. Obecnie zarzut ten nie może zostać uznany za zasadny. Jak wynika z akt sprawy, Minister Budownictwa decyzją z dnia [...] maja 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu złożonego wniosku, stwierdził nieważność kwestionowanych decyzji wywłaszczeniowych.
W orzecznictwie podkreśla się, iż w sprawach dotyczących rozpoznawania skarg na bezczynność organów administracji publicznej Sąd orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy (prawny i faktyczny) istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (a nie w chwili złożenia skargi), a ściślej zamknięcia rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia (np. wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1998 r. sygn. akt I SAB/Gd 29/96, niepubl., wyrok NSA z dnia 16 września 1998 r. sygn. akt IV SAB 37/97, niepubl.). Celem skargi na bezczynność nie jest bowiem samo stwierdzenie, iż organ administracji pozostawał w bezczynności, lecz spowodowanie ustania stanu bezczynności. Podkreśla to art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zgodnie z którym w wyroku Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 tej ustawy może tylko zobowiązać organ administracji publicznej do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności
lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W związku z powyższym uznać należało, że w rozpatrywanej sprawie postępowanie ze skargi na bezczynność stało się bezprzedmiotowe.
Z tych względów Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 oraz art. 201 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.