Tezy
Warunek podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i warunek prowadzenia działalności rolniczej są samodzielnymi i niezależnymi od siebie przesłankami nabycia prawa do renty strukturalnej. Okoliczność, iż osoba w okreslonym okresie, nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu rolników nie może automatycznie oznaczać, iż w tymże okresie nie prowadziła działalności rolniczej.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski (spr.), Sędziowie asesor WSA Piotr Pietrasz, sędzia WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 marca 2009 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty strukturalnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. na rzecz skarżącego A. G. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Skarżący A. G. złożył w Biurze Powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej w skrócie ARiMR) w K. wniosek o przyznanie renty strukturalnej. Do wniosku Skarżący załączył szereg dokumentów, w tym zaświadczenie z KRUS Nr [...] z dnia [...] lipca 2008 r. potwierdzające podleganie A. G. z mocy ustawy ubezpieczeniu społecznemu jako rolnika w zakresie emerytalno-rentowym oraz wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu w okresie od 1 stycznia 1991 r. do 31 marca 2000 r. i od 30 kwietnia 2001 r. do nadal.
W związku z tym, że zaświadczenie z KRUS, o którym mowa wyżej wykazywało przerwę w ubezpieczeniu społecznym rolników, Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w K. wystosował wezwanie do Skarżącego
do złożenia wyjaśnień w powyższej kwestii. Dodatkowo Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w K. wystąpił z wnioskiem do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówki Terenowej w K. o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych opisujących historię zmian w ubezpieczeniu A. G., która mogła mieć wpływ na ustalenie czy wnioskodawca nieprzerwanie prowadził działalność rolniczą w okresie od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r.
W dniu 28 sierpnia 2008 r. A. G., złożył pod odpowiedzialnością karną oświadczenie, że od 16 stycznia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. przebywał za granicą, a gospodarstwo rolne było wówczas prowadzone przez jego żonę E. G., współwłaściciela gospodarstwa. Przyczyną wyjazdu była potrzeba zapewnienia opieki nad chorym bratem, tym niemniej, w ocenie A. G. nie nastąpiła przerwa w prowadzeniu działalności rolniczej, czego dowodem są faktury sprzedaży mleka, trzody chlewnej i bydła z powyższego okresu. Z kolei z odpowiedzi Placówki Terenowej KRUS w K. wynika, iż Skarżący w okresie od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników, z uwagi, iż w okresie od 16 stycznia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. przebywał w USA i nie prowadził działalności rolniczej na własny rachunek.
Decyzją z dnia [...] września 2008 r. Nr [...], Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w K. odmówił A. G. przyznania renty strukturalnej. W uzasadnieniu podał, iż A. G. nie spełnił warunku wymaganego do uzyskania renty strukturalnej, ponieważ zgodnie z § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Renty strukturalne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 109, poz. 750 ze zm.) nie prowadził nieprzerwanie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym w okresie, co najmniej 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną.
A. G. wniósł odwołanie od powyższej decyzji do Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł., w którym nie zgodził się z uzasadnieniem decyzji organu I instancji. Wskazał, iż mimo przebywania w USA przez ponad rok, zarządzał gospodarstwem rolnym i podejmował wszystkie decyzje z nim związane, zaś jego żona była wykonawcą tychże decyzji. Konieczność sprawowania opieki nad bratem poza granicami kraju nie spowodowała, zdaniem Skarżącego, iż w okresie tym przestał być rolnikiem, z faktur zaś znajdujących się w posiadaniu Agencji wynika, że w dalszym ciągu był producentem rolnym.
Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł., decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji przytoczył treść § 4 opisanego wcześniej rozporządzenia w sprawie rent strukturalnych, precyzującego materialnoprawne przesłanki uzyskania takiej renty i wskazał, że Skarżący winien był spełnić między innymi warunek określony w § 4 pkt 2 tj. prowadzenia nieprzerwanie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym w okresie, co najmniej 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną. Określenie czy wnioskujący o przyznanie renty strukturalnej spełnia w/w warunek odbywa się na podstawie załączonych do wniosku dokumentów, których rodzaj został określony w § 18 ust. 3 cytowanego rozporządzenia. Paragraf ten oprócz dokumentów potwierdzających posiadanie gospodarstwa rolnego na własność wraz z określoną powierzchnią łączną w punkcie 1 wymienia zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej KRUS o okresach podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku o rentę strukturalną.
W niniejszej sprawie okres, co najmniej 10 lat prowadzenia działalności rolniczej na własny rachunek przez Skarżącego to okres od lipca 1998 r.
do lipca 2008 r.
Dowodem świadczącym o przerwie w prowadzeniu przez A. G. działalności rolniczej na własny rachunek jest zaświadczenie z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówki Terenowej w K. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], które wykazuje w okresie od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. przerwę w podleganiu przez Skarżącego w/w ubezpieczeniu. Dowodem potwierdzającym fakt, iż Skarżący nie prowadził osobiście działalności rolniczej jest także informacja z KRUS, że Skarżący w tym czasie przebywał w USA oraz oświadczenie Skarżącego, złożone pod odpowiedzialnością karną, że podczas nieobecności w kraju działalność rolniczą w gospodarstwie prowadziła jego żona E. G. (współwłaściciel gospodarstwa rolnego). Ponadto organ odwoławczy przyjął, iż decyzja Placówki Terenowej KRUS w K. z dnia [...] sierpnia 2000 r. Nr [...] jest dowodem wystąpienia przerwy w prowadzeniu przez Skarżącego działalności rolniczej na własny rachunek w okresie 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną.
Zdaniem organu odwoławczego, fakt kierowania gospodarstwem rolnym z zagranicy może być uznane, co najwyżej, za sprawowanie swoistego nadzoru właścicielskiego, które nie można utożsamiać z wykonywaniem zwykłych czynności składających się na prowadzenie gospodarstwa. Sam fakt bycia właścicielem gospodarstwa rolnego nie jest dowodem na prowadzenie działalności rolniczej na własny rachunek.
Organ odwoławczy odmówił mocy dowodowej dołączonym do odwołania dokumentom w postaci faktur VAT RR sprzedaży mleka, żywca wieprzowego i wołowego, które zdaniem Skarżącego miały potwierdzać prowadzenie przez niego nieprzerwanie działalność rolniczą na własny rachunek. Organ podkreślił, że w/w faktury dotyczą okresu, w którym Skarżącemu zostało udowodnione niewykonywanie pracy w gospodarstwie, bowiem ustało ubezpieczenie społeczne rolników i dodatkowo w tym czasie przebywał za granicami kraju, a więc poza gospodarstwem rolnym.
W skardze na powyższą decyzję A. G. zarzucił organowi błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że wystąpiła jakakolwiek przerwa w prowadzeniu czy też władztwu nad jego gospodarstwem rolnym. W ocenie Skarżącego, przedstawił on niezbite dowody na to, że nie utracił żadnego kontaktu ze swoim gospodarstwem rolnym i nie utracił statusu rolnika. Wskazując na powyższe, Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do renty strukturalnej.
W odpowiedzi na skargę, Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł., podtrzymując dotychczasowe stanowisko, wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
W świetle przepisów art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo
o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta - jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów obowiązującego prawa, zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego, jeżeli miało ono wpływ na wynik sprawy, lub naruszenia przepisów prawa procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także dające podstawę do wznowienia postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednocześnie w myśl art. 134§1 p.p.s.a. Sąd rozstrzygając sprawę w jej granicach nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi.
Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że sądy administracyjne
nie mają uprawnień do merytorycznego rozpatrzenia sprawy (np., jak w omawianej sprawie przyznania skarżącemu renty strukturalnej), mają wyłącznie uprawnienia kasatoryjne. Orzeczenie sądu administracyjnego stanowi dopiero podstawę uzyskania merytorycznego, zgodnego z prawem, rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej (tu przez Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR).
Zasadniczy spór pomiędzy stronami sprowadzał się do oceny, czy A. G. spełniał wszystkie warunki do przyznania renty strukturalnej, w szczególności, czy nieprzerwanie prowadził działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym, w okresie co najmniej 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku.
Zasady przyznawania rent strukturalnych, w tym przesłanki materialno-prawne ich uzyskania, zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Renty strukturalne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. Nr 109, poz. 750 ze zm., dalej powoływane jako rozporządzenie w sprawie renty strukturalnej). Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia rentę strukturalną przyznaje się producentowi rolnemu będącym osobą fizyczną prowadzącą na własny rachunek działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanemu dalej "rolnikiem", jeżeli łącznie spełnia on warunki wymienione w punktach od 1 do 6 tegoż paragrafu. Punkt 2 wskazuje warunek prowadzenia nieprzerwanie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym w okresie co najmniej 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną i podlegania w
okresie ostatnich 10 lat przez okres co najmniej 5 lat ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, określonemu w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników zwanemu dalej ubezpieczeniem emerytalno-rentowym". Ustawodawca w § 18 ust. 3 cytowanego rozporządzenia wskazał rodzaje dokumentów, które potwierdzają okres nieprzerwanego prowadzenia działalności rolniczej w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku o przyznanie renty. Oprócz dokumentów potwierdzających posiadanie gospodarstwa rolnego na własność wraz z określoną powierzchnią łączną takimi dokumentami są zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) o okresach podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przed złożeniem wniosku o przyznanie renty strukturalnej oraz oświadczenie o prowadzeniu działalności rolniczej w okresach nieobjętych ubezpieczeniem. Przyjąć zatem należy, iż w sytuacji, w której zaświadczenie z KRUS o okresach podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu nie obejmuje całego okresu 10
letniego poprzedzającego złożenie wniosku, rolnik może dodatkowo złożyć oświadczenie o prowadzeniu takiej działalności w okresach nieobjętych ubezpieczeniem.
Mając na uwadze powyższe przepisy i należy wskazać, iż nie może budzić wątpliwości, że Skarżący odpowiada definicji rolnika zawartego w §4 rozporządzenia w sprawie renty strukturalnej oraz złożył wymagane dokumenty potwierdzające nieprzerwane prowadzenia działalności rolniczej w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku o przyznanie renty - zaświadczenie z KRUS-u oraz oświadczenie o prowadzeniu działalności rolniczej w okresach nieobjętych ubezpieczeniem. Dodatkowo przedłożył szereg faktur VAT RR, które dokumentują sprzedaż mleka i trzody chlewnej w okresie niepodlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu.
Posiadając powyższe dokumenty, obowiązkiem organów było, dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, w szczególności należyte przeprowadzenie postępowania dowodowego. Istotą tego postępowania jest ustalenie wszelkich istotnych okoliczności faktycznych sprawy, po to, by następnie dokonać ich oceny pod kątem przepisów materialnoprawnych. Udowodnienie jakiegoś faktu nie ma wyłącznie znaczenia procesowego, ale ma także znaczenie materialnoprawne, gdyż od tego zależy prawidłowe zastosowanie normy prawnej. W ramach dokonywanej oceny zebranego materiału dowodowego organy administracji publicznej są związane są ogólnymi zasadami postępowania, w tym w szczególności wynikającymi z przepisów: art. 7 K.p.a. (zasada praworządności), art. 8 K.p.a. (zasada zaufania) i art. 80 K.p.a (zasada swobodnej oceny dowodów).
W ocenie Sądu, Dyrektor [...] Oddziały Regionalnego ARiMR w Ł., w niedostateczny sposób rozpatrzył cały, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, zaś dokonana przez niego ocena poszczególnych dowodów stanowi przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów.
W szczególności nie można zgodzić się z organem, iż dowodem świadczącym o przerwie w prowadzeniu przez Skarżącego działalności rolniczej na własny rachunek jest zaświadczenie z KRUS z dnia [...] lipca 2008 r. wskazujące, że w okresie od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. A. G. nie podlegał ubezpieczeniu społecznym rolników oraz kserokopia decyzji KRUS z dnia [...] września 2000 r. o ustaniu wobec A. G. ubezpieczenia społecznego rolników z dniem 1 kwietnia 2000 r. Zarówno z treści zaświadczenia jak i decyzji wynika jedynie, iż w opisanym okresie - od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r. Skarżący nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników, co nie może automatycznie oznaczać, iż w okresie tym nie prowadził działalności rolniczej. Warunek podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i warunek prowadzenia działalności rolniczej są samodzielnymi i niezależnymi od siebie przesłankami nabycia prawa do renty strukturalnej. Pamiętać należy, iż dokumenty urzędowe sporządzone w przypisanej formie przez
powołane organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (art. 76 § 1 K.p.a.), zaś z powyższych dokumentów wynika jedynie, że Skarżący w określonym okresie czasu nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników. Nie można również utożsamiać pojęć "rolnika" w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008 r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) i rozumieniu nadanym § 4 powołanego wyżej rozporządzenia w sprawie rent strukturalnych, albowiem, mimo, że powyższe definicje są zbliżone to jednak nie tożsame. Dlatego też z faktu ustania ubezpieczenia społecznego rolników w odniesieniu do Skarżącego w okresie od 1 kwietnia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r., nie można automatycznie wyprowadzać wniosku, iż w okresie tym Skarżący nie mógł prowadzić działalności rolniczej w swoim gospodarstwie rolnym.
Takim dowodem nie może być również oświadczenie złożone przez Skarżącego w dniu 25 sierpnia 2008 r. Z jego treści wynika, iż w okresie od 16 stycznia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r., kiedy przebywał zagranicą, działalność gospodarczą prowadziła jego żona, będąca jednocześnie współwłaścicielem gospodarstwa rolnego - E. G. Jednakże z treści tegoż oświadczenia wynika również, że konieczność wyjazdu Skarżącego wynikała z potrzeby zapewnienia opieki nad chorym członkiem rodziny, zaś w okresie tego wyjazdu, w gospodarstwie była nieprzerwanie prowadzona działalność rolnicza. Potwierdzeniem tegoż oświadczenia jest plik faktur VAT RR (15 sztuk), z których wynika, że w okresie przebywania Skarżącego poza granicami kraju była w gospodarstwie prowadzona działalność rolnicza. Przyjąć należy, iż z treści powyższego oświadczenia wynika jedynie, że podczas nieobecności Skarżącego w kraju (od 16 stycznia 2000 r. do 29 kwietnia 2001 r.) gospodarstwo rolne prowadziła współwłaścicielka tegoż gospodarstwa i żona Skarżącego - E.
G. Wbrew twierdzeniom organu z treści powyższego oświadczenia nie wynika, że Skarżący nie prowadził działalności rolniczej w spornym okresie.
W ocenie Sądu, nie bez znaczenia dla prawidłowej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów ma wyjaśnienie pojęcia "prowadzenia działalności rolniczej". Jak wynika z treści uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, organ przyjął rozumienie tego pojęcia wynikające z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2005 r. sygn. akt I UK 16/05, (opubl. OSNP 2006/17-18/278), zgodnie z którym, prowadzenie działalności rolniczej w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) oznacza prowadzenie na własny rachunek przez posiadacza gospodarstwa rolnego działalności zawodowej, związanej z tym gospodarstwem, stałej i osobistej oraz mającej charakter wykonywania pracy lub innych zwykłych czynności wiążących się z jego prowadzeniem. Mając na uwadze powyższe rozumienie pojęcia "prowadzenie działalności rolniczej", organ przyjął, że przedłożone przez Skarżącego i zgromadzone w postępowaniu dokumenty świadczą, że prowadził
działalność rolniczą, ale w okresie krótszym niż 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie renty strukturalnej.
Podzielając powyższe rozumienie pojęcia "prowadzenia działalności rolniczej", Sąd pragnie zaznaczyć, iż w uzasadnieniu tegoż wyroku Sąd Najwyższy powołując się na uchwałę składu siedmiu sędziów z 30 maja 1988 r. (sygn. III UZP 8/88) wskazał, iż praca lub zwykłe czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa wprawdzie nie muszą mieć charakteru pracy fizycznej i mogą polegać na zarządzaniu gospodarstwem, ale to zarządzanie gospodarstwem powinno wówczas mieć charakter zawodowej, stałej, osobistej i realizującej interesy zarządzającego działalności rolniczej. Pojęcie "prowadzenie działalności rolniczej" mieści w sobie cały zespół czynności, ale istota tego pojęcia tkwi w osobistym charakterze prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nieobecność osoby w kraju uniemożliwia zajmowanie się gospodarstwem rolnym w sposób opisany ustawą chyba, że ma charakter krótkotrwały i nie dochodzi do zerwania związku takiej osoby z gospodarstwem rolnym. Wskazać również należy na pogląd zaprezentowany przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia
6 grudnia 2007 r., sygn. akt I UK 139/07, opubl LEX Nr 375805, zgodnie z którym "sama nieobecność w gospodarstwie rolnym nie pozbawia jego posiadacza statusu rolnika, jeżeli kieruje on produkcją w tym gospodarstwie. Nie ma w ustawie z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników regulacji, która nakazywałaby traktowanie inaczej okresu tymczasowego aresztowania niż okresu nieobecności rolnika w gospodarstwie z innych przyczyn". W uzasadnieniu tegoż orzeczenia, Sąd Najwyższy analizując pojęcie rolnika i osobistego prowadzenia działalności rolniczej uznał, iż osobiste zarządzanie, to decydowanie o rodzaju i rozmiarze produkcji rolnej, ponoszenie nakładów i czerpanie korzyści. Czynności prowadzące do wytworzenia produktów rolnych nie muszą być wykonywane osobiście przez rolnika, może on korzystać z pracy członków rodziny lub pracowników najemnych. Przebywanie rolnika w gospodarstwie rolnym jest potrzebne, z uwagi na konieczność wykonywania lub nadzorowania pracy, ponoszenia bieżących wydatków i reagowania w
sprawach wymagających natychmiastowej decyzji. Potrzeba ta wynika ze specyfiki produkcji rolnej, nie jest natomiast wymaganiem ustawowym. Organizacja pracy w gospodarstwie rolnym należy do rolnika i może on tak zorganizować pracę, aby gospodarstwo rolne funkcjonowało także podczas jego nieobecności.
Z akt sprawy wynika, czego nie kwestionował organ, iż powodem wyjazdu Skarżącego poza granice kraju była potrzeba sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny - bratem. W ocenie Sądu można ją zakwalifikować, podobnie jak tymczasowe aresztowanie, jako krótkotrwała nieobecność rolnika w gospodarstwie z innych przyczyn. Ponadto, jak wynika z twierdzeń Skarżącego zawartych w odwołaniu od decyzji organu I instancji, w okresie pobytu za granicą, zarządzał gospodarstwem rolnym, podejmował decyzje związane z jego prowadzeniem, zaś wykonawcą tych decyzji była żona. W świetle powyższego nie można wykluczyć, iż mimo przebywania za granicą Skarżący prowadził działalność rolniczą, albowiem jak wskazano powyżej, produkcja roślinna i zwierzęca w gospodarstwie rolnym nie musi być wykonywana osobiście przez rolnika. Tymczasem organ II instancji w żaden sposób nie zweryfikowały twierdzeń Skarżącego, uznając a priori, iż takich czynności nie można utożsamiać z wykonywaniem czynności składających się na prowadzenie
gospodarstwa.
Nie bez znaczenia dla powyższej oceny zachowania Skarżącego ma również fakt, iż w okresie nieobecności Skarżącego gospodarstwo rolne pozostało pod opieką innego współwłaściciela tegoż gospodarstwa - żony E. G. Tym samym miała miejsce kontynuacja prowadzenia działalności rolniczej w czasie nieobecności Skarżącego, czego dowodem są przedłożone kserokopie faktur VAT RR, z których jednoznacznie wynika, że w gospodarstwie była prowadzona produkcja roślinna i zwierzęca. Przyjąć zatem należy, iż mimo nieobecności Skarżącego w gospodarstwie, czerpał on w tym okresie korzyści materialne z jego prowadzenia.
Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu, Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w Ł., wydając zaskarżoną decyzję dokonał dowolnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, czym naruszył art. 80 w zw. z art. 7 K.p.a. Wbrew twierdzeniom organu, na podstawie zgromadzonych dowodów nie można uznać, iż Skarżący w okresie nieobecności w kraju nie prowadził działalności rolniczej, a zatem że nie spełniał wszystkich warunków dla przyznania renty strukturalnej. Sam fakt, krótkotrwałej nieobecności Skarżącego, nie może przesądzać, iż w okresie tym nie prowadził działalności rolniczej. Na powyższą okoliczność organ winien przeprowadzić, w miarę możliwości, uzupełniające postępowanie dowodowe, w szczególności przesłuchać w charakterze świadka żonę Skarżącego, ewentualnie samego Skarżącego w charakterze strony. Zeznania powyższych osób powinny wyjaśnić, czy w okresie pobytu Skarżącego za granicą, miał on rzeczywisty wpływ na prowadzenie działalności rolniczej w swoim gospodarstwie rolnym, a w konsekwencji, czy spełnia
warunki do przyznania renty strukturalnej.
Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uwzględnił skargę i uchylił zaskarżoną decyzję. W oparciu o przepisy art. 152 tejże ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, że zaskarżony akt nie podlega wykonaniu, a o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w związku z art. 205§1 cytowanej ustawy.