Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

FZ 52/04 - Postanowienie NSA z 2004-04-27

0
Podziel się:

Nie ma żadnej podstawy prawnej do wnoszenia zażalenia na postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłe przed 1 stycznia 2004 r., zwłaszcza, że również w świetle nowej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ na postanowienia w przedmiocie uzupełnienia wyroku nie przysługuje zażalenie.

Tezy

Nie ma żadnej podstawy prawnej do wnoszenia zażalenia na postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłe przed 1 stycznia 2004 r., zwłaszcza, że również w świetle nowej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ na postanowienia w przedmiocie uzupełnienia wyroku nie przysługuje zażalenie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Spółki z o.o. "P." w G. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 18 grudnia 2003 r. I SA/Gd 122/03 o odmowie uzupełnienia wyroku w sprawie ze skargi Spółki z o.o. "P." w G. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 31 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku akcyzowym i w podatku od towarów i usług postanawia - zażalenie odrzucić.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 2.10.2003 r. "P." Spółka z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniosła o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 25 lipca 2003 r. I SA/Gd 122/03 co do orzeczenia w zakresie wniosku o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji tj. Pierwszego Urzędu Skarbowego w G.

Postanowieniem z 18 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku odmówił uzupełnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 25 lipca 2003 r. I SA/Gd 122/03. Powodem odmowy uzupełnienia wyroku był brak uprawnień Sądu do merytorycznego załatwiania spraw leżących w kompetencji organów administracji publicznej.

Pismem z dnia 15.03.2004 r. Spółka skierowała do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na opisane postanowienie zarzucając naruszenie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz art. 351 Kpc.

Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w czasie obowiązywania której zostało wydane kwestionowane postanowienie, orzeczenia Sądu były prawomocne.

Na podstawie art. 101 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ w sprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., w których nie upłynął termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, strona mogła wnieść do 31 marca 2004 r. skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1270/. Nie ma natomiast żadnej podstawy prawnej do wnoszenia zażalenia na postanowienia NSA zapadłe przed 1 stycznia 2004 r., zwłaszcza, że również w świetle nowej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na postanowienia w przedmiocie uzupełnienia wyroku nie przysługuje zażalenie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6, w zw. z art. 193 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało postanowić jak w sentencji.

orzecznictwo nsa
orzecznictwo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)