Tezy
Okoliczności przebywania w areszcie śledczym i braku dostępu do literatury prawniczej nie wykluczają możliwości sporządzenia skargi i powołania się w niej na konkretne przepisy prawa, a zatem nie mogą świadczyć o braku winy Strony w mylnym zaadresowaniu skargi.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 października 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Olgi K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 kwietnia 2004 r. I SA/Łd 226/03 oddalającego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Olgi K. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 31 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił wniosek Olgi K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 31 grudnia 2002 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia, skarga wpłynęła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Łodzi - za pośrednictwem Izby Skarbowej w Ł. - w dniu 21 lutego 2003 r. Po przeprowadzeniu analizy dokumentacji przekazanej przez organ podatkowy, Sąd postanowieniem z dnia 19 marca 2003 r. odrzucił skargę z uwagi na uchybienie terminu do jej złożenia. W dniu 16 maja 2003 r. Izba Skarbowa przesłała do Sądu pismo podatniczki z dnia 5 maja 2003 r. w sprawie przywrócenia terminu do złożenia skargi. Oddalając wniosek Sąd stwierdził, iż strona nie wykazała zaistnienia przesłanek określonych w art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Wbrew twierdzeniom Strony, została
ona prawidłowo pouczona o środkach zaskarżenia decyzji Izby Skarbowej. Ponadto, wniosek Strony nie zawierał żadnych innych okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżąca podniosła, iż przebywając w areszcie śledczym "żyła w ogromnym stresie, nie miała pomocy prawnej ani możliwości skorzystania z przepisów czy też literatury prawniczej". Ponadto, w opinii skarżącej, w sposób wystarczający wykazała ona we wniosku o przywrócenie terminu brak winy w uchybieniu.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie należy oddalić. Czynności w postępowaniu sądowym podjęte przez stronę po upływie terminu są bezskuteczne. Jednocześnie w art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ ustawodawca przewidział możliwość złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Pismo takie powinno spełniać wymogi przewidziane w art. 46 par. 1 powołanej ustawy oraz zawierać okoliczności wskazujące na brak winy Strony w uchybieniu terminu. Z art. 87 par. 2 powołanej ustawy wynika, iż to na Stronie spoczywa powinność przytoczenia we wniosku faktów i okoliczności, które jej zdaniem przemawiają za brakiem winy w uchybieniu. W ocenie Sądu, Strona w rozpatrywanej sprawie nie wykazała zaistnienia wymaganych prawem przesłanek przywrócenia terminu. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji, decyzja Izby Skarbowej w Ł. z dnia 31 grudnia 2002 r. zawierała prawidłowo sformułowane pouczenie o sposobie jej zaskarżenia. Nie świadczą o braku winy okoliczności podniesione przez
skarżącą we wniosku przebywania w areszcie śledczym i braku dostępu do literatury prawniczej, które uniemożliwiły jej prawidłowe określenie adresata skargi. Zauważyć należy, że okoliczności te nie wykluczyły możliwości sporządzenia skargi i powołania się w niej na konkretne przepisy prawa, a zatem nie mogły one świadczyć o braku winy Strony w mylnym zaadresowaniu skargi.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało postanowić jak w sentencji.