Tezy
Wniesienie skargi, podlegającej wpisowi stałemu, przez radcę prawnego nie powodowało obowiązku wezwania do uiszczenia wpisu /par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej - Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./, lecz uzasadniało jej odrzucenie na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2003 r. III SA 2244/03 w sprawie ze skargi E. na postanowienie Izby Skarbowej w O. z dnia 23 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego - oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2003 r. III SA 2244/03 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę E. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 23 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego. W motywach postanowienia wskazano, iż od skargi powinien być wniesiony wpis stały w wysokości 10 zł /art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm. i par. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej - Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./. Stosownie do przepisu par. 7 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów przewodniczący wydziału /prezes ośrodka zamiejscowego/ wzywa do uiszczenia wpisu po wniesieniu skargi. Nie dotyczy to jednak wpisu stałego od skargi wniesionej przez adwokata lub radcę prawnego. W tej sytuacji - wobec braku wpisu - na mocy art. 27 ust. 2 powołanej ustawy o Naczelnym
Sądzie Administracyjnym w związku ze wskazanym przepisem rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. oraz art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ skargę odrzucono.
W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie pełnomocnik E. wniósł o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu zarzucając, że rażąco narusza ono prawo "poprzez niewłaściwe jego zastosowanie", a w szczególności narusza art. 130 par. 1 Kpc w związku z par. 2 i par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej w związku z art. 36 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Jako dodatkową podstawę skargi wskazano rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy.
W motywach skargi kasacyjnej podniesiono, że w sprawie nie zachodziła konieczność uiszczenia wpisu stałego, skoro dotyczyła ona należności pieniężnych, od których pobiera się wpis stosunkowy /par. 2 rozporządzenia rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r./. Zaskarżone postanowienie Izby Skarbowej w O. pozostawało bowiem w ścisłym związku z należnością pieniężną, gdy uwzględnić, że jego przedmiotem było bezzasadne pociągnięcie do odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania podatkowe w kwocie 6.558 zł i odsetki od tej zaległości.
W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny rażąco naruszył art. 130 par. 1 Kpc zaniedbując obowiązek wezwania pełnomocnika skarżącego do sprecyzowania wartości przedmiotu sporu, w rezultacie czego skarżący bezpodstawnie pozbawiony został możliwości merytorycznej obrony swego słusznego interesu.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Skarbowej w W. stwierdził, że zgadza się z argumentacją wyrażoną w zaskarżonym postanowieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera uzasadnionych podstaw.
Wyraźne brzmienie przepisu par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej /Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości co do tego, że od skarg na postanowienia pobierany jest wpis stały w wysokości 10 zł. Taki właśnie wpis stały obowiązywał w sprawie ze skargi na postanowienie Izby Skarbowej w O. z dnia 23 lipca 2003 r. znak (...), przedmiotem którego nie była określona należność pieniężna, lecz rozpoznanie zgłoszonych zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.
Wniesienie takiej skargi, podlegającej wpisowi stałemu, przez radcę prawnego nie powodowało obowiązku wezwania do uiszczenia wpisu /par. 7 powołanego wyżej rozporządzenia/, lecz uzasadniało jej odrzucenie na podstawie art. 27 ust. 2 powołanej wcześniej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Niezależnie od tego wskazać należy, że chybiony jest podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny art. 130 par. 1 Kpc.
Uszło uwadze strony wnoszącej skargę kasacyjną to, że w postępowaniu przed sądem administracyjnym w kwestii warunków formalnych skargi znajdowały zastosowanie przepisy szczególne zawarte w rozdziale 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 1995 r. w sprawie ustalenia struktury organizacyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulaminu jego działania /Dz.U. nr 112 poz. 540 ze zm./.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ należało orzec jak w sentencji.