Tezy
Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - obowiązującym w dniu wniesienia skargi, skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Ustalenia, co do daty otrzymania decyzji organu podatkowego oraz daty wniesienia skargi do sądu administracyjnego pozwalają ocenić czy skarżący dochował trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi o jakim jest mowa w ww. przepisie.
Niedopuszczalnym było w takim przypadku odrzucenie skargi na podstawie art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 29 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Babika K. wniesionej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2004 r. III SA 2341/03 wydanego w sprawie ze skargi Babika K. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w P. z dnia 26 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za 2002 r. oraz za styczeń i luty 2003 r. - postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 21 stycznia 2004 r., III SA 2341/03 odrzucił skargę Babika K. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w P. z dnia 26 sierpnia 2003 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za 2002 r. oraz za styczeń i luty 2003 r., na tej podstawie, że skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi. Sąd stwierdził, że skarżący otrzymał zaskarżoną decyzję w dniu 27 sierpnia 2003 r., natomiast skarga została nadana w urzędzie pocztowym w dniu 3 września 2003 r. i w związku z tym oczywistym jest, iż skarżący uchybił terminowi, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Za podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał przepisy art. 58 par. 1 pkt 2 i par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w związku z art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./
W skardze kasacyjnej od tego postanowienia pełnomocnik Babika K. wniósł o uchylenie powyższego postanowienia.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie prawa poprzez niewłaściwą interpretację art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Skarżący wywodził, że dochował owego terminu, co wynika wprost z porównania dat, które zostały przytoczone przez sąd administracyjny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest zasadna.
Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - obowiązującym w dniu wniesienia skargi - skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Przytoczone w treści zaskarżonego postanowienia ustalenia co do daty otrzymania decyzji organu podatkowego oraz daty wniesienia skargi do sądu administracyjnego wykazują, iż skarżący dochował 30-dniowego terminu do wniesienia skargi o jakim jest mowa w ww. przepisie, co oznacza, że sąd administracyjny dokonał wadliwej subsumcji przez uznanie, że ustalony przez niego stan faktyczny odpowiada hipotezie powołanej przez niego normy prawnej. A zatem niedopuszczalnym było odrzucenie skargi na podstawie art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co oznacza, iż Sąd dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Z podanych wyżej względów na podstawie art. 185 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ orzeczono jak w sentencji.