Zgodnie z przepisami system przerywanego czasu pracy może być stosowany wyłącznie w sytuacji, gdy jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją. Najczęściej stosuje się go w handlu i usługach, a także w zakładach opieki zdrowotnej (w praktyce dotyczy to tylko niepublicznych ZOZ-ów).
Wprowadzenie systemu przerywanego czasu pracy polega na wprowadzeniu do ustalonego z góry rozkładu pracy jednej przerwy w pracy, która nie może trwać dłużej niż 5 godzin. Przerwa ta nie jest wliczana do czasu pracy, nie traktuje się jej zatem jako pracy w nadgodzinach, jednak za czas ten pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie w wysokości połowy wynagrodzenia za czas przestoju (art. 81 par. 1 kp).
Stosowanie systemu przerywanego czasu pracy ograniczone jest wyłącznie do pracodawców, u których wprowadzony jest zakładowy układ zbiorowy pracy (art. 139 par. 3 kp). Zwolniony z takiego obowiązku jest wyłącznie pracodawca będący osobą fizyczną, prowadzący działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa. W takim przypadku postanowienie o stosowaniu go może wynikać z treści umowy o pracę (art. 139 par. 4 kp). Warto zwrócić uwagę, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjęło się, iż pracodawca może także wprowadzić stosowanie systemu w drodze np. regulaminu pracy (tak w uchwale z 9 października 1997 r., III ZP 21/97, OSNP 1998/5/143).
System ten nie może być stosowany wobec pracowników zatrudnionych w systemie równoważnego czasu pracy (art. 135-137 kp), pracy w ruchu ciągłym (art. 138 kp), skróconego tygodnia pracy (art. 143 kp) oraz pracy weekendowej (art. 144 kp).
Ponadto system ten nie może być stosowany wobec pracownicy w ciąży lub opiekującj się dzieckiem do 4 lat, chyba że pracodawca otrzyma zgodę pracownika (art. 178 kp).
W praktyce system przerywanego czasu pracy może być stosowany np. w zakładach pracy gdzie usługi świadczone są w różnych godzinach, np. w zakładzie opieki zdrowotnej, gdzie lekarz przyjmuje w godzinach od 10 do 14 a następnie od 16 do 19.
Zgodnie z art. 128 kp czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.
Należy też pamiętać, iż czasu przerwy nie wlicza się do podstawy naliczania dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych.