132

POSTANOWIENIE

z dnia 30 kwietnia 1999 r.

Sygn. Ts 44/99

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jadwiga Skórzewska-Łosiak

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka K. w sprawie zgodności:

1) art. 19 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.)

oraz

2) § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. Nr 116, poz. 746)

z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie dotyczącym § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. Nr 116, poz. 746).

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Marka K., sporządzonej 23 marca 1999 r. zarzucono, iż art. 19 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) oraz § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. Nr 116, poz. 746) są niezgodne z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji RP.

Zdaniem skarżącego, zakwestionowane przepisy rażąco naruszają przysługujące skarżącemu prawo do rozpoznania i oceny przez niezawisły, bezstronny i niezależny sąd zasadności zarzutów stawianych skarżącemu w postępowaniu dyscyplinarnym, zgodności z prawem postępowania dyscyplinarnego oraz prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy. W konsekwencji pozbawiło to skarżącego możliwości dowodzenia przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, rozpoznającym jego skargę na decyzję o zwolnieniu ze służby, że niezgodna z prawem była przyczyna tego zwolnienia.

Skarżący wskazał, iż wyrokiem z 24 listopada 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzję Szefa Urzędu Ochrony Państwa z 14 lipca 1998 r. o wydaleniu skarżącego ze służby stwierdzając jednocześnie w uzasadnieniu tego wyroku, iż kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego nie podlegają zarzuty odnoszące się do postępowania dyscyplinarnego poprzedzającego wydanie decyzji o wydaleniu ze służby.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest naruszenie przysługujących skarżącemu praw lub wolności konstytucyjnych przez ostateczne orzeczenie sądu lub organu administracji publicznej wydane na podstawie zakwestionowanego w skardze aktu normatywnego.

Jak wynika z przedłożonej skargi konstytucyjnej, za orzeczenie takie skarżący uważa wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 1998 r. Analiza treści tego wyroku prowadzi wszakże do wniosku, iż nie stanowiły podstawy jego wydania zakwestionowane w skardze konstytucyjnej przepisy § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa. Naczelny Sąd Administracyjny uzasadniając odmowę merytorycznego rozpoznania zarzutów odnoszących się do postępowania dyscyplinarnego poprzedzającego wydanie decyzji o wydaleniu skarżącego ze służby powołał się na art. 19 pkt 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Podkreślany w skardze konstytucyjnej ścisły związek tego przepisu z zakwestionowanymi regulacjami rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa nie jest wystarczający dla spełnienia konstytucyjnych warunków dopuszczalności skargi konstytucyjnej. Celem bowiem skargi konstytucyjnej jest dokonanie kontroli zgodności z konstytucją tego aktu normatywnego, który stanowił podstawę wydania orzeczenia naruszającego, zdaniem skarżącego, przysługujące mu prawa lub wolności o charakterze konstytucyjnym. Skarga konstytucyjna nie ma charakteru actio popularis i nie uprawnia do żądania oceny konstytucyjności wszelkich aktów normatywnych, które potencjalnie mogłyby stanowić alternatywną podstawę wydania orzeczenia o prawach lub wolnościach konstytucyjnych skarżącego. Nie wyklucza to przypadków, gdy konkretne orzeczenie wydane zostanie w oparciu o normę prawną, której treść wyprowadzono z przepisów zawartych w różnych aktach normatywnych. W skardze konstytucyjnej stanowiącej przedmiot rozpoznania wstępnego sytuacja taka wszakże nie miała miejsca. W szczególności zaś zakwestionowane przepisy § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa ani bezpośrednio, ani pośrednio nie stanowiły dla Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawy podjętego rozstrzygnięcia.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do § 29 - 35 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 września 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w Urzędzie Ochrony Państwa.