Wyrok z dnia 29 stycznia 2008 r.
II PK 147/07

Odwołanie zastępcy dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wod-
nej wymaga zasięgnięcia opinii Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego
wyrażonej w formie uchwały (art. 93 ust. 2 i art. 98 ust. 4 w związku z art. 100
ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne, jednolity tekst: Dz.U. z 2005
r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.). Wymaganiu temu nie czyni zadość zasięgnięcie
opinii Prezydium Rady, choćby następnie (już po odwołaniu zastępcy dyrek-
tora) Rada w formie uchwały zatwierdziła stanowisko Prezydium.

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Józef Iwulski, Jolanta Strusińska-Żukowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia
2008 r. sprawy z powództwa Jacka K. przeciwko Regionalnemu Zarządowi Gospo-
darki Wodnej w W. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku
Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 12
grudnia 2006 r. [...]

1. u c h y l i ł zaskarżony wyrok w pkt I w zakresie dotyczącym zmiany pkt I
wyroku Sądu pierwszej instancji oraz w pkt III i oddalił w tej części apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 lipca 2006 r. [...],
2. zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 930 zł (dziewięćset
trzydzieści) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyro-
kiem z dnia 5 lipca 2006 r. zasądził (w pkt I) od strony pozwanej (Regionalnego Za-
rządu Gospodarki Wodnej w W.) na rzecz powoda Jacka K. kwotę 16.122,75 zł
brutto z ustawowymi odsetkami. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących
ustaleniach. Minister Środowiska z dniem 1 stycznia 2003 r. powołał powoda na sta-
nowisko zastępcy dyrektora w Regionalnym Zarządzie Gospodarki Wodnej w W.
(podstawa prawna art. 93 ust. 2 i art. 218a ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. -
Prawo wodne oraz Statut Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W.). W dniu
20 lutego 2006 r. dyrektor RZGW w W. zwrócił się do przewodniczącego Rady Go-
spodarki Wodnej Regionu Wodnego Ś.O. o wyrażenie opinii przez Radę w sprawie
odwołania dotychczas odpowiedzialnego za działanie pionu ekonomicznego Jacka K.
ze stanowiska zastępcy dyrektora RZGW w W. Pismem z dnia 22 lutego 2006 r.
przewodniczący Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Ś.O. poinformował
wyżej wymienionego dyrektora, że Prezydium Rady Gospodarki Wodnej Regionu
Wodnego Ś.O. pozytywnie opiniuje wniosek o odwołanie powoda ze stanowiska
zastępcy dyrektora RZGW w W. Powyższe pismo podpisał przewodniczący oraz se-
kretarz rady. W dniu 22 lutego 2006 r. dyrektor RZGW w W. zwrócił się do Ministra
Środowiska o odwołanie powoda z zajmowanego stanowiska. Podjęcie powyższej
decyzji uzasadnił koniecznością powierzenia funkcji zastępcy dyrektora do spraw
ekonomicznych osobie posiadającej merytoryczne - ekonomiczne przygotowanie
niezbędne do realizacji zadań pionu ekonomicznego RZGW w W. Ponadto poinfor-
mował, iż wniosek o odwołanie powoda ze stanowiska zastępcy pionu ekonomicz-
nego uzyskał pozytywną opinię ze strony Prezydium Rady Gospodarki Wodnej Re-
gionu Wodnego Ś.O., której treść przekazał w załączeniu. Minister Środowiska z
dniem 24 lutego 2006 r. odwołał powoda ze stanowiska na podstawie art. 93 ust. 2 i
art. 218a ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne. Powyższe pismo wrę-
czył powodowi dyrektor RZGW w dniu 28 lutego 2006 r. Tak więc stosownie do po-
stanowień art. 70 § 2 k.p. z dniem 1 marca 2006 r. rozpoczął się bieg wypowiedzenia
stosunku o pracę, który upłynął 31 maja 2006 r. W okresie wypowiedzenia powód
został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. Ponadto w celu uniknięcia wątpli-
wości w zakresie umocowania Prezydium do działania w imieniu Rady, Rada w dniu
22 czerwca 2006 r. potwierdziła w formie uchwały stanowisko Prezydium Rady z dnia
22 lutego 2006 r.
Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd pierwszej instancji zasą-
dził odszkodowanie stwierdzając, że odwołanie powoda ze stanowiska nastąpiło z
naruszeniem przepisów prawa - art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo
wodne, poprzez nieuzyskanie przed odwołaniem ze stanowiska powoda opinii Rady
w formie uchwały.
Apelację na powyższe rozstrzygnięcie wniosła strona pozwana. Wyrokiem z
dnia 12 grudnia 2006 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we
Wrocławiu zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo powoda oddalił,
stwierdzając, iż zwrócenie się podmiotu rozwiązującego umowę o pracę o opinię wy-
czerpuje tryb rozwiązania stosunku pracy warunkowany konsultacją, a rozwiązanie
stosunku pracy bez zajęcia stanowiska przez organ konsultacyjny nie narusza prze-
pisu art. 38 k.p. Tym samym strona pozwana zwracając się w dniu 20 lutego 2006 r.
o opinię uczyniła zadość wymogowi z art. 93 § 2 Prawa wodnego. Ponadto w przed-
miocie wniosku strony pozwanej wypowiedziało się pozytywnie Prezydium Rady
Gospodarki Wodnej, a następnie uchwałą z dnia 22 czerwca 2006 r. Rada zatwier-
dziła stanowisko Prezydium z dnia 22 lutego 2006 r. i pozytywnie zaopiniowała wnio-
sek strony pozwanej o odwołanie powoda. Sąd drugiej instancji mając powyższe na
uwadze uznał, że wyrok Sądu pierwszej instancji zasądzający na rzecz powoda od-
szkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia naruszał prawo, przez
co nie mógł się ostać.
Skargę kasacyjną w niniejszej sprawie wniósł powód wskazując w niej rażące
naruszenie prawa materialnego - art. 93 § 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo
wodne (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.), poprzez błędną
jego wykładnię, polegające na przyjęciu, że samo zwrócenie się do przewodniczące-
go Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Ś.O. czyni zadość wymogowi zasię-
gnięcia opinii Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego, podczas gdy ustawo-
dawca w przepisie art. 93 § 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne precyzyj-
nie określił nakaz każdorazowego przedstawienia wniosku do zaopiniowania przez
Radę - art. 100 ust. 6 w związku z art. 98 ust. 2, 4 i 5 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. -
Prawo wodne oraz § 11 pkt 1 Regulaminu Organizacyjnego Rady Gospodarki Wod-
nej Regionu Wodnego Ś.O., poprzez przyjęcie, że wymóg zasięgnięcia opinii Rady
Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego został spełniony także, gdy w sprawie wnio-
sku o odwołanie powoda wypowiedziało się tylko Prezydium tej Rady, a jego decyzja
została zatwierdzona uchwałą Rady po upływie 4 miesięcy od odwołania powoda,
podczas gdy Prezydium Rady reprezentuje ją tylko na zewnątrz i organizuje jej
pracę, a wszystkie decyzje Rady podejmowane są w formie uchwały zgodnie z try-
bem określonym przez regulamin.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna okazała się uzasadniona. Wymóg zasięgnięcia opinii Rady
Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego zapisany w art. 93 ust. 2 Prawa wodnego ma
ten walor, że jako regulacja mająca charakter szczególny w stosunku do przepisów
Kodeksu pracy modyfikuje tryb rozwiązywania stosunku pracy na podstawie powoła-
nia (art. 69 - 70 k.p.). Przyjęcie innego założenia powodowałoby, że odwołanie t-
akiego pracownika w myśl art. 70 k.p. z naruszeniem obowiązku zasięgnięcia takiej
opinii nie uzasadniałoby odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących umowy o
pracę na czas nie określony (w szczególności przepisów dotyczących niezgodnego z
prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę) na mocy art. 69 k.p., a to
oznacza, że pierwszy z tych przepisów nie miałby żadnego waloru normatywnego
(regulacyjnego), czego z oczywistych względów nie można zaakceptować. Jako
przepis szczególny art. 93 ust. 2 Prawa wodnego ma ten skutek, że w razie rozwią-
zania stosunku pracy z osobą zatrudnioną na podstawie powołania z naruszeniem
tego przepisu możliwe jest na mocy art. 69 k.p. w związku z art. 45 § 2 k.p. docho-
dzenie od pracodawcy odszkodowania. Przyjęcie odmiennego założenia oznacza-
łoby bowiem, że naruszenie przepisów o trybie rozwiązywania stosunków pracy z
dyrektorami regionalnych zarządów gospodarki wodnej nie pociągałoby za sobą
żadnych sankcji, a tym samym ustanowiona powinność zasięgnięcia opinii nie mia-
łaby praktycznego znaczenia, co podważałoby racjonalność działań ustawodawcy. O
szczególnym - w stosunku do unormowań Kodeksu pracy w przedmiocie stosunku
pracy na podstawie powołania - charakterze regulacji zawartej w art. 93 Prawa wod-
nego, świadczy także to, że dotyczy on tylko ściśle określonych podmiotów (dyrekto-
rów regionalnych zarządów gospodarki wodnej) oraz ściśle określonego problemu
(powołania i odwołania ze stanowiska). W niniejszej sprawie nie była sporna kwestia
dotycząca zasad funkcjonowania Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Ś.O.
Zgodnie z Regulaminem Organizacyjnym Rada ta była organem opiniodawczo-do-
radczym dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. i realizowała
zadania przewidziane w art. 100 ust. 2 Prawa wodnego (§ 2.1 regulaminu). Ze swego
grona wybierała przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego i sekretarza, którzy
tworzyli Prezydium Rady (§ 4.1). Do kompetencji Prezydium należało organizowanie
pracy Rady oraz reprezentowanie jej na zewnątrz (§ 4.2 regulaminu). Z kolei wszel-
kie kwestie - z wyłączeniem spraw porządkowych - podejmowane były wyłącznie
przez Radę w formie uchwał (§ 11.1 regulaminu).
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że rada in corpore (jako ciało
kolegialne) miała wyłączną kompetencję do wyrażenia opinii w przedmiocie odwoła-
nia powoda ze stanowiska, o której stanowi art. 93 ust. 2 Prawa wodnego. Dokona-
nie w niniejszej sprawie tej czynności przez Prezydium Rady bez podjęcia przez
Radę stosownej uchwały w tym przedmiocie kłóci się z normą prawną wyrażoną w
art. 93 ust. 2 i art. 98 ust. 4 w związku z art. 100 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r.
Prawo wodne. Prezydium w niniejszej sprawie nie miało kompetencji do składania
we własnym imieniu oświadczeń woli i dokonywania czynności prawnych z zakresu
stosunku pracy powoda. W ramach organizacyjno - wykonawczo - reprezentacyjnych
zadań Prezydium możliwe było jedynie przekazanie uchwały Rady, a w istocie dorę-
czenie zawiadomienia o uchwale z jej odpisem. Złożenie oświadczenia woli w imieniu
Rady przekracza wyżej wskazane ramy i nie zastępuje uchwały w sprawie odwołania
zastępcy dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej.
Powołanie się Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie na art. 38 k.p. i na jego
podstawie stwierdzenie, że zwrócenie się podmiotu rozwiązującego umowę o pracę
o opinię wyczerpuje tryb rozwiązania stosunku pracy warunkowany konsultacją, a
tym samym uznanie, że strona pozwana zwracając się w dniu 20 lutego 2006 r. o
opinię uczyniła zadość wymogowi z art. 93 ust. 2 Prawa wodnego, pozbawione jest
podstaw prawnych. Hipoteza tego przepisu dotyczy obowiązku powiadamiania za-
kładowej organizacji związkowej o wypowiedzeniu umowy, a zatem nie odnosi się do
stanu faktycznego niniejszej sprawy, skoro Rada Gospodarki Wodnej Regionu Wod-
nego Ś.O. nie jest organem związkowym, a tryb odwoływania zastępców dyrektorów
nie ma charakteru konsultacji związkowych, tylko jest szczególnym (odrębnym) try-
bem rozwiązania stosunku pracy na podstawie powołania osób wymienianych w art.
93 ust. 2 Prawa wodnego. Z powyższych przyczyn odwołanie zastępcy dyrektora
Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej wymaga zasięgnięcia opinii Rady Go-
spodarki Wodnej Regionu Wodnego wydanej w formie uchwały (art. 93 ust. 2 i 98
ust. 4 w związku z art. 100 ust. 6 - Prawa wodnego. Wymaganiu temu nie czyni za-
dość opinia Prezydium Rady choćby następnie (już po odwołaniu zastępcy dyrek-
tora) Rada w formie uchwały zatwierdziła stanowisko Prezydium.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy na mocy art. 39816 k.p.c. orzekł
jak w sentencji.
========================================