116/7/A/2009

POSTANOWIENIE

z dnia 7 lipca 2009 r.

Sygn. akt SK 49/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Maria Gintowt-Jankowicz - przewodnicząca

Stanisław Biernat - sprawozdawca

Marek Mazurkiewicz

Andrzej Rzepliński

Mirosław Wyrzykowski,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 lipca 2009 r., wniosku pełnomocnika skarżącej spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe „Autosir” sp. z o.o. z siedzibą w Sieradzu, radcy prawnego Adama Wesołowskiego, o zasądzenie od Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz od Ministra Finansów na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,

p o s t a n a w i a

na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze oraz art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) w związku z § 12 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349, ze zm.) zasądzić od Skarbu Państwa - Ministra Finansów na rzecz skarżącej spółki, Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowego „Autosir” sp. z o.o. z siedzibą w Sieradzu, zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w kwocie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych).

UZASADNIENIE

1. Po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 5 maja i 7 lipca 2009 r. skargi konstytucyjnej o sygn. SK 49/06 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 18 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego z dnia 16 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 157, poz. 1035 ze zm.) w związku z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) jest niezgodny z art. 64 ust. 3 w związku z art. 84 i art. 217 Konstytucji, § 18 ust. l pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego z dnia 15 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 1197 ze zm.) w związku z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm. ) jest niezgodny z art. 64 ust. 3 w związku z art. 84 i art. 217 Konstytucji, oraz, że § 19 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego z dnia 22 grudnia 2000 r. (Dz. U. Nr 119, poz. 1259, ze zm.) w związku z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) jest niezgodny z art. 64 ust. 3 w związku z art. 84 i art. 217 Konstytucji. Ponadto Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie w sprawie w zakresie zgodności zaskarżonych przepisów z art. 2, art. 21 ust. 1, art. 22, art. 31 ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.).

2. W skardze konstytucyjnej pełnomocnik skarżącej wniósł o zasądzenie od Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz od Ministra Finansów zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na rzecz skarżącego, także w razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej.

3. Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) o zwrocie kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej Trybunał orzeka w drodze postanowienia wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną.

Zgodnie z art. 99 w związku z art. 98 § 3 k.p.c. stosowanymi odpowiednio (art. 20 ustawy o TK) w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez pełnomocnika zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach, i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Pełnomocnik skarżącego nie określił wysokości poniesionych kosztów, nie wskazał również, jakiej kwoty żąda w imieniu skarżącego. Zgodnie z § 12 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.) stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej oraz za stawiennictwo na rozprawie przed Trybunałem Konstytucyjnym wynosi 240 zł.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

2