Wyrok z dnia 9 grudnia 1997 r.
II UKN 379/97


Przepisy ustawy z dnia 14 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji (Dz.U. Nr 53, poz. 214 ze zm.) i wydanego z jej delegacji
zarządzenia Nr 53 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 maja 1994 r. w
sprawie szczególnych zasad przeliczania uposażenia funkcjonariuszy dla ce-
lów emerytalnych (Dz.Urz. MSW Nr 2, poz. 26) nie uzasadniają żądania przez
ubezpieczonego podwyższenia świadczeń - w razie podwyżki uposażeń funk-
cjonariuszy służby czynnej - na podstawie indywidualnej decyzji opartej na po-
równaniu zajmowanego przez niego stanowiska i zaszeregowania z daty
przyznania emerytury lub renty ze stanowiskiem podobnym pod względem
nazwy lub zaszeregowania w aktualnym schemacie organizacyjnym Policji.

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska, Sędziowie SN: Roman Kuczyński
(sprawozdawca), Maria Mańkowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1997 r. sprawy z wniosku
Andrzeja C. przeciwko Zakładowi Emerytalno-Rentowemu MSW o wysokość eme-
rytury, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 2 kwietnia 1997 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 4 listopada 1996 r., Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Warszawie oddalił odwołanie Andrzeja C., pobierającego eme-
ryturę policyjną, od decyzji Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych w przedmiocie zmiany grupy uposażenia dla celów podwyższenia i
waloryzacji emerytury.
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 kwietnia 1997 r. oddalił ape-

- 2 -

lację ubezpieczonego uzasadniając, że zgodnie z art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 18 lu-
tego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz
ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 ze zm.) stawki uposażenia zasadniczego oraz do-
datku za stopień z dnia zwolnienia ze służby funkcjonariusza, zastępuje się stawkami
uposażenia z dnia wejścia w życie ustawy. Na podstawie delegacji z art. 58 ust. 7 tej
ustawy Minister Spraw Wewnętrznych zarządzeniem Nr 31 z dnia 24 maja 1994 r.
(Dz. Urz. MSW Nr 2, poz. 260) określił szczegółowe zasady przeliczania uposażenia
funkcjonariuszy dla celów emerytalnych, według których grupy zaszeregowania
funkcjonariuszy z dnia zwolnienia ze służby przed wejściem w życie ustawy zastę-
puje się grupami z dnia wejścia w życie ustawy, wymienionymi w załączniku do za-
rządzenia. Zgodnie z wymienioną tam grupą ubezpieczonego dotyczy grupa 09.
Kasacja ubezpieczonego od tego wyroku zarzuca niewyjaśnienie wszystkich
okoliczności sprawy, a w szczególności, czy stanowisko służbowe o nazwie Kierow-
nik Zakładu Kryminalistyki zostało wprowadzone obok czy też zamiast byłego stano-
wiska "Naczelnika Wydziału Kryminalnego..." oraz naruszenie prawa materialnego -
zarządzenia Nr 31 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 maja 1994 r. w sprawie
szczegółowych zasad uposażania funkcjonariuszy dla celów emerytalnych (Dz. Urz.
MSW Nr 2, poz. 26) i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 24 czerwca
1994 r. w sprawie szczegółowych zasad waloryzacji policyjnych emerytur i rent (Dz.
U. Nr 79, poz. 366) w związku z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zao-
patrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji... (Dz. U. Nr 53, poz. 214 ze zm.).
W odpowiedzi na kasację Zakład Emerytalno-Rentowy Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji wnosił o jej oddalenie.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zarzuty kasacji są oczywiście bezzasadne. Ubezpieczony pozostaje w błęd-
nym przekonaniu, że przy każdorazowej zmianie organizacji i nazewnictwa stanowisk
w Policji jego ostatnio zajmowane stanowisko w Milicji Obywatelskiej powinno być
przyporządkowane do najbardziej zbliżonego pod względem nazwy i aktualnego
uposażenia. Na wniosek taki nie pozwala wykładnia językowa § 2 ust. 2 zarządzenia

- 3 -

nr 31 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 24 maja 1994 r. w sprawie szczegóło-
wych zasad przeliczania uposażenia funkcjonariuszy dla celów emerytalnych (Dz.
Urz. MSW Nr 2, poz. 26), które zostało wydane na podstawie delegacji z art. 58 ust.
7 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Poli-
cji... (Dz. U. Nr 53, poz. 214 ze zm.). Zarządzenie to, jak i wskazane przepisy ustawy
przewidują sytuację, w której funkcjonariusz, posiadający określoną grupę zaszere-
gowania, opuszczał swoje stanowisko w związku z przejściem na emeryturę przed
datą wejścia w życie tej ustawy. Ustawa ta bowiem w art. 6 ust. 1 wprowadziła za-
sadę rewaloryzacji rent i emerytur polegającą na tym, że podlegają one waloryzacji w
takim samym stopniu i terminie, w jakim następuje wzrost uposażenia funkcjona-
riuszy pozostających w służbie i zajmujących analogicznie zaszeregowane stano-
wiska. Zasada ta nie jest jednak równoznaczna z porównywaniem stanowiska (wraz
z jego zaszeregowaniem) emeryta lub rencisty z daty jego opuszczenia ze stanowis-
kiem funkcjonariusza policji pozostającego w służbie. Nie można bowiem zakładać
niezmienności rodzajów i nazw poszczególnych stanowisk w Policji na przestrzeni
lat. W tym celu powołane zarządzenie Nr 31 wprowadziło na użytek przeliczania rent
i emerytur funkcjonariuszy zwolnionych ze służby przed dniem wejścia w życie
ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji... tabelę stanowisk po-
równywalnych, odpowiadających uprzednio stosowanym nazwom i ustalając dla nich
zaszeregowanie niejako w sposób zryczałtowany. Nie można wykluczyć, że i w tego
rodzaju uregulowaniu będą mogły występować zmiany. Powinny one jednak być
regulowane w podobny sposób, tj. zarządzeniem ministra z delegacji ustawowej. Nie
jest natomiast możliwe dokonywanie takiego porównywania stanowisk i zaszere-
gowania indywidualnie w stosunku do każdego emeryta lub rencisty w każdym
przypadku podwyższenia płac funkcjonariuszom pozostającym w czynnej służbie.
Sąd Najwyższy podziela argumentację zawartą w motywach zaskarżonego
wyroku Sądu Apelacyjnego. W istocie ubezpieczony domaga się wydawania w swojej
sprawie indywidualnych decyzji w przedmiocie porównywania ówczesnych i
obecnych stanowisk służbowych w Milicji Obywatelskiej (zwolniony ze służby został z
dniem 31 lipca 1985 r.) i Policji. Dla uwzględnienia jego stanowiska brak jest ja-
kichkolwiek podstaw prawnych. Tym samym całkowicie chybiony jest zarzut kasacji
niewyjaśnienia, czy stanowiska służbowe z daty zwolnienia i wymienione w zarzą-

- 4 -

dzeniu Nr 31 są tożsame, gdyż na przeprowadzanie tego rodzaju porównania nie
pozwalają sądowi ani przepisy ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji.., ani wydane z jej upoważnienia przepisy wykonawcze. Z kolei przepisy roz-
porządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 29 czerwca 1994 r. w sprawie szcze-
gółowych zasad waloryzacji emerytur i rent mają zastosowanie do już zaktualizowa-
nych w zarządzeniu Nr 31 stanowisk i zaszeregowań i w przedmiotowej sprawie
także nie zostały naruszone.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy nie znalazł usprawiedliwionych podstaw
dla uwzględnienia kasacji i na zasadzie art. 39312 KPC orzekł jak w sentencji wyroku.
========================================