Wyrok z dnia 29 października 1998 r.
II UKN 279/98

Udział tego samego lekarza w dwóch zespołach biegłych sądowych, któ-
rzy wydawali opinię o stanie zdrowia ubezpieczonego, nie stanowi usprawied-
liwionej podstawy kasacji.


Przewodniczący: SSN Maria Tyszel, Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Maria
Mańkowska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 października 1998 r. sprawy z
wniosku Romana R. przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego-Od-
działowi Regionalnemu w G. o rentę inwalidzką rolniczą, na skutek kasacji wniosko-
dawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Gdańsku z dnia 13 stycznia 1998 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Wnioskodawca Roman R. odwołał się od decyzji Oddziału Regionalnego Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w G. z dnia 9 stycznia 1997 r., wstrzymują-
cej z dniem 1 grudnia 1997 r. wypłatę rolniczej renty inwalidzkiej. Organ rentowy
uznał, że wnioskodawca nie jest długotrwale niezdolny do pracy w gospodarstwie
rolnym. Wnioskodawca twierdził natomiast, iż ocena jego obecnego stanu zdrowia
jest wadliwa, ponieważ z badań Ekg, echa serca i opinii lekarza kardiologa wynika
zaawansowany stopień choroby serca.

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu wyrokiem z
dnia 26 września 1997 r. oddalił odwołanie i ustalił, że wyrokiem Sądu Wojewódz-
kiego w Toruniu z dnia 29 września 1993 r., [...] wnioskodawca został uznany za dłu-
gotrwale niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym z powodu choroby wieńco-
wej serca pod postacią dusznicy bolesnej, nadciśnienia tętniczego umiarkowanego
stopnia i nerwicy subdepresyjnej. W obrazie Ekg stwierdzono wówczas cechy niedo-
tlenienia serca. Obecnie choroba ta nie znalazła potwierdzenia w badaniach Ekg
przeprowadzonych w spoczynku i po wysiłku, próba wysiłkowa dała wynik ujemny. W
rozpoznawanej sprawie dwa zespoły biegłych lekarzy, przy czym drugi zespół wydał
opinię po przeprowadzeniu obserwacji szpitalnej wnioskodawcy, nie stwierdziły tak
zaawansowanych schorzeń, które uniemożliwiałyby wykonywanie przez wniosko-
dawcę pracy w gospodarstwie rolnym. Lekarz kardiolog zeznał, że choroba wieńco-
wa nie jest schorzeniem w każdym wypadku powodującym inwalidztwo i w wyniku
przeprowadzonych badań należało uznać, że obecny stan zdrowia wnioskodawcy
pozwala na podjęcie pracy w gospodarstwie rolnym. Natomiast schorzenie w postaci
oligophrenii, które wraz z nerwicą przejawiało się w badaniu , pozostaje bez wpływu
na inwalidztwo.

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wyrokiem
z dnia 13 stycznia 1998 r. oddalił apelację wnioskodawcy jako bezzasadną w świetle
art. 21 ust.1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolni-
ków ( Dz.U. Nr 71, poz. 342 ), wobec wydanych w sprawie dwu opinii biegłych leka-
rzy, którzy stwierdzili, iż stan schorzeń badanego wnioskodawcy nie daje podstaw do
uznania go za długotrwale niezdolnego do pracy w prowadzonym gospodarstwie rol-
nym.

Pełnomocnik wnioskodawcy wniósł kasację od powyższego wyroku, zarzuca-
jąc naruszenie art.278 § 1 i 290 § 1 KPC polegające na dopuszczeniu dowodu z opi-
nii dwóch różnych zespołów biegłych i uwzględnienie ich w ustaleniach oraz uznanie
za wiarygodne w sytuacji, gdy w obu zespołach występował ten sam biegły lekarz
psychiatra. Z tych względów odwołujący wniósł o uchylenie wyroków obu instancji i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie jest zasadna. Wskazane w kasacji naruszenie przepisu art. 290 §
1 KPC niczym nie zostało uzasadnione. Jest też bezzasadne w świetle zebranego w
sprawie materiału dowodowego opartego na opiniach dwóch zespołów biegłych leka-
rzy ze specjalności odpowiadających schorzeniu wnioskodawcy. Wnioskodawca zos-
tał poddany specjalistycznym badaniom w warunkach szpitalnej obserwacji. W takiej
sytuacji nie było zatem żadnych podstaw do zasięgania jeszcze opinii instytutu nau-
kowego. Dowód ten nie był zresztą zgłaszany w toku postępowania sądowego w obu
instancjach, a zgodnie z zasadą wynikającą z postępowania kasacyjnego (art. 39315
KPC ) przed Sądem Najwyższym niedopuszczalne jest zgłaszanie zarówno nowych
okoliczności faktycznych, jak i nowych dowodów (por. wyroki Sądu Najwyższego z
dnia 10 czerwca 1997 r., II CKN 180/97, OSN 1997 z.12, poz.202 i z dnia 13 lutego
1997 r., I PKN 71/96, OSNAPIUS 1997 nr 19, poz.377).

Tak samo niezasadny jest zarzut naruszenia art. 278 § 1 KPC. Przepis ten
stanowi, iż w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu
wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku
biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii. Kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie
była ocena stanu zdrowia w zakresie kardiologicznym, a nie psychiatrycznym. Zatem
obecność tego samego lekarza psychiatry w obu zespołach biegłych lekarzy, którzy
wydawali opinię o stanie zdrowia wnioskodawcy, nie narusza omawianego przepisu
prawa procesowego.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 39312 KPC Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji.
========================================