Postanowienie z dnia 29 marca 1994 r.
III ARN 11/94


Przy ustalaniu biegu terminu do wniesienia skargi do sądu administra-
cyjnego (art. 199 § 1 k.p.a.) stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postę-
powania cywilnego o terminach (art. 165 k.p.c.), a nie przepis art. 57 § 5 k.p.a.


Przewodniczący SSN: Janusz Łętowski, Sędziowie SN: Adam Józefowicz,
Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Andrzej
Wróbel,


Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 1994 r. sprawy ze skargi
Ireny M. na postanowienie Izby Skarbowej w W. z dnia 14 czerwca 1993 r. [...]
stwierdzające niedopuszczalność odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego w W. z
dnia 15 kwietnia 1993 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywa-
telskich [...], od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-
Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 25 sierpnia 1993 r. [...],


o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.

U z a s a d n i e n i e


Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu postano-
wieniem z dnia 25 sierpnia 1993 r. odrzucił skargę Ireny M. na postanowienie Izby
Skarbowej w W. z dnia 14 czerwca 1993 r. [...] z powodu niezachowania trzydzie-
stodniowego terminu, w jakim dopuszczalne jest zaskarżenie decyzji administracy-
jnej do Sądu Administracyjnego (art. 199 § 1 k.p.a.). Według szczegółowych ustaleń
Naczelnego Sądu Administracyjnego Irena M. reprezentowana była w postępowaniu
administracyjnym przez swojego pełnomocnika, któremu przedmiotowe postanowie-
nie Izby Skarbowej zostało doręczone w dniu 16 czerwca 1993 r., z czego wynikało,
że ostatni dzień terminu do wniesienia skargi przypadał 16 lipca 1993 r. Tymczasem
Irena M. swą skargę nadała w USA (Chicago) wprawdzie w dniu 15 lipca 1993 r., ale
do polskiego urzędu pocztowego dotarła ona dopiero w dniu 19 lipca 1993 r. a więc
już po terminie. Tylko bowiem oddanie pisma procesowego w polskim urzędzie
pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu (art. 165 § 2 k.p.c. w zwi-
ązku z art. 211 k.p.a.).

Ustalenia Naczelnego Sądu Administracyjnego kwestionuje Rzecznik Praw
Obywatelskich ze względu na twierdzenie skarżącej, iż w Polskim Konsulacie Gen-
eralnym poradzono jej przesłanie skargi - po złożeniu jej w Konsulacie - bezpośred-
nio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Na podstawie tego twierdzenia skar-
żącej Rzecznik Praw Obywatelskich wyprowadza wniosek, że Irena M. złożyła we
właściwym terminie skargę w polskim urzędzie konsularnym, co - zgodnie z od-
powiednim zastosowaniem art. 165 § 2 k.p.c. - powinno prowadzić do uznania, że
wymagany termin został zachowany. W zakresie wykładni art. 165 § 2 k.p.c. Rzec-
znik Praw Obywatelskich wyraził pogląd, że przepis ten do postępowania sądowo-
administracyjnego podlega zastosowaniu - w myśl art. 211 k.p.a. "odpowiedniemu".
Trzeba zatem brać pod uwagę nie tylko przesłanki skuteczności zachowania terminu
wyraźnie w tym przepisie (art. 165 § 2 k.p.c) określone, ale także to, że według pro-
cedury administracyjnej dla zachowania terminu wystarczy złożenie pisma w polskim
urzędzie konsularnym (art. 57 § 5 k.p.a.). Odmienna interpretacja art. 211 w zw. z
art. 57 § 5 k.p.a i art. 165 § 2 k.p.c. stanowi - zdaniem Rzecznika Praw Obywatel-
skich - rażące naruszenie prawa procesowego, co powinno spowodować uchylenie
zaskarżonego rewizją nadzwyczajną postanowienia Naczelnego Sądu Administracy-
jnego.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Autonomię zaskarżania decyzji do Sądu Administracyjnego w stosunku do
procedury administracyjnej wyraźnie określają przepisy odrębnego działu (VI) ko-
deksu postępowania administracyjnego. Ponadto - zgodnie z art. 211 k.p.a. - w
sprawach nie uregulowanych w dziale poświęconym zaskarżeniu decyzji do Sądu
administracyjnego, stosuje się odpowiednio procedurę sądową (k.p.c.). Nie jest więc
przekonywujący pogląd Rzecznika Praw Obywatelskich, że "odpowiednie" stoso-
wanie przepisu procedury sądowej (art. 165 § 2 k.p.c.) miałoby oznaczać, w istocie,
zastosowanie odmiennego w tym zakresie przepisu kodeksu postępowania adminis-
tracyjnego (art. 57 § 5 k.p.a.). W każdym razie Rzecznik Praw Obywatelskich nie
przedstawił argumentu wskazującego na odpowiedniość przedmiotowej zasady
postępowania przyjętej w procedurze sądu powszechnego dla postępowania przed
sądem administracyjnym.

Niezależnie od tego, wbrew rewizji nadzwyczajnej, brak jest podstaw do zar-
zucenia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, że nie ocenił w świetle wska-
zanych przepisów faktu złożenia skargi w Konsulacie Generalnym Polski w Chicago.
Fakt taki bowiem Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu przez stronę w ogóle nie
był przedstawiany, co mogłoby nastąpić także w trybie przywrócenia terminu do wni-
esienia skargi (art. 204 § 2 k.p.a.). Tymczasem skarga została nadesłana przez
stronę osobiście, bez jakiegokolwiek udziału w tym zakresie polskiego urzędu konsu-
larnego. Ze stwierdzenia natomiast własnoręczności podpisu Ireny M. na przed-
stawionym w tym celu w Konsulacie Generalnym Polskim w Chicago piśmie nie
można było wyprowadzić wniosku, że niezależnie od tej czynności, Irena M. pismo to
ponadto "złożyła" w tymże Konsulacie, w rozumieniu art. 57 § 5 k.p.a.

Z powyższych przyczyn, wobec braku podstawy do uchylenia zaskarżonego
postanowienia, Sąd Najwyższy oddalił rewizję nadzwyczajną (art. 421 § 1 k.p.c. w
związku z art. 210 i 211 k.p.a.).
========================================