Postanowienie z dnia 11 marca 1998 r.
II UKN 558/97

Uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek o przywró-
cenie terminu do dokonania czynności procesowej (art. 169 § 2 KPC) nie pod-
lega uzupełnieniu w trybie art. 130 § 1 KPC.


Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Jerzy Kuźniar, Barbara Wagner.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 1998 r., na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Barbary S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w R. o rentę inwalidzką, na skutek kasacji wnioskodawczyni od pos-
tanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warsza-
wie z dnia 8 września 1997 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d d a l i ć kasację.

U z a s a d n i e n i e


Wnioskodawczyni Barbara S. nadała apelację od wyroku Sądu Wojewódzkie-
go-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 8 maja 1997 r. w
urzędzie pocztowym w dniu 1 lipca 1997 r. Postanowieniem tego Sądu z dnia 16
lipca 1997 r. przywrócono wnioskodawczyni termin do złożenia apelacji.

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie posta-
nowieniem z dnia 8 września 1997 r. odrzucił apelację, uznając, że Sąd Wojewódzki
przywrócił termin do złożenia apelacji bez zbadania przesłanki braku winy (art. 168 §
1 KPC). Wnioskodawczyni przebywała w szpitalu od 15 do 17 maja 1997 r., a termin
do wniesienia apelacji upływał 29 maja 1997 r. Dołączona karta informacyjna o dwu-
dniowym pobycie w szpitalu nie może stanowić wystarczającego dowodu, że do 29
maja 1997 r. skarżąca nie była w stanie ze względu na stan zdrowia wnieść apelacji,
skoro nie potwierdza tej okoliczności żadna adnotacja lekarska. Gołosłowne stwier-
dzenie Barbary S. zawarte we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apela-
cji, że dopiero teraz po operacji czuje się na siłach, aby napisać kolejne pismo, nie
dawało podstaw do przywrócenia terminu.

W kasacji od powyższego postanowienia pełnomocnik wnioskodawczyni za-
rzucił naruszenie art. 130 KPC w związku z art. 169 § 2 KPC poprzez odrzucenie
apelacji wnioskodawczyni przy przyjęciu, iż nie uprawdopodobniła ona, że niezacho-
wanie terminu do wniesienia środka odwoławczego nastąpiło bez jej winy, z jedno-
czesnym zaniechaniem przez Sąd wezwania jej do usunięcia tego braku.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie jest uzasadniona.

Stosownie do art. 169 § 2 KPC we wniosku o przywrócenie terminu do doko-
nania czynności procesowej strona powinna uprawdopodobnić okoliczności uzasad-
niające wniosek. Uprawdopodobnienie takich okoliczności należy zatem do strony
wnoszącej o przywrócenie terminu i dotyczy przyczyn opóźnienia terminu, a nie bra-
ków formalnych pisma, o których mowa w art. 130 KPC. Oznacza to jednoznacznie,
że brak spełnienia przez stronę przesłanki z art. 169 § 2 KPC nie podlega uzupełnie-
niu w trybie art. 130 KPC.

Wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła, że po dwudniowym pobycie w szpi-
talu w połowie maja 1997 r. nie mogła złożyć apelacji w terminie do 29 maja 1997 r.
Zarówno rodzaj przebytego zabiegu, jak i zalecenia lekarskie znajdujące się w karcie
szpitalnej z dnia wypisu wnioskodawczyni ze szpitala, nie wskazują na taki jej stan
zdrowia, który uniemożliwiałby wniesienie środka odwoławczego w terminie.

Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy uznał, że zaskarżone postano-
wienie odpowiada prawu, zatem kasacja wnioskodawczyni podlegała oddaleniu na
podstawie art. 3938 § 2 KPC.
========================================