Postanowienie z dnia 21 stycznia 2000 r.
II UKN 322/99

Podlega odrzuceniu kasacja, która zarzuca wyrokowi sądu drugiej ins-
tancji w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, wyłącznie naruszenie
przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.


Przewodniczący: SSN Teresa Romer (sprawozdawca), Sędziowie SN: Jerzy
Kuźniar, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2000 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Marka O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych-Oddziałowi w R. o składki na ubezpieczenie społeczne, na skutek kasacji
wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 grudnia 1998 r.
[...]

p o s t a n o w i ł:

o d r z u c i ć kasację.

U z a s a d n i e n i e


Marek O. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w
R. z dnia 25 lipca 1997 r. W decyzji tej organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca
ma obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia
działalności gospodarczej w zakresie transportu samochodowego za okres od 1 lipca
1993 r do 22 stycznia 1997 r w kwocie 6.591 złotych 86 groszy oraz odsetek za
zwłokę należnych od tej kwoty w wysokości 6. 899 złotych 50 groszy. Zdaniem
wnioskodawcy nieopłacenie składek spowodowane zostało zaniedbaniem pracowni-
ka organu rentowego.

Wyrokiem z dnia 9 marca 1998 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Rybniku oddalił odwołanie. Zdaniem Sądu wnioskodawca nie dopełnił
wymagań formalnych związanych z obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tytułu
prowadzenia działalności gospodarczej i dlatego decyzja ZUS zobowiązująca go do
zapłaty zaległych składek na ubezpieczenie społeczne jest zgodna z prawem. Sąd w
uzasadnieniu powołał się na to, że pismem z dnia 5 sierpnia 1993 r wnioskodawca
został przez organ rentowy wezwany do dopełnienia formalności związanych ze
zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego. W odpowiedzi poinformował on jedynie
ZUS, że prowadzi działalność gospodarczą oraz posiada gospodarstwo rolne i z tego
tytułu jest objęty obowiązkiem ubezpieczenia społecznego rolników. Organ rentowy
nie zareagował na to pismo i dlatego decyzją z dnia 1 grudnia 1997 r zmienił swoją
decyzję z dnia 25 lipca 1997 r w ten sposób ,że zobowiązał wnioskodawcę do opła-
cenia składek za okres od 1 lipca 1993 r do 2 stycznia 1997 r bez odsetek za zwłokę.
Zdaniem Sądu Wojewódzkiego decyzja w zakresie zobowiązującym wnioskodawcę
do zapłacenia składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności
gospodarczej jest uzasadniona.

Marek O. zaskarżył wyrok Sądu Wojewódzkiego apelacją, zarzucając naru-
szenie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym
osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin ( Dz.U. 1989 r. Nr 46,
poz. 250 ze zm. ) i wniósł o zmianę tego orzeczenia oraz decyzji organu rentowego i
zwolnienia go od obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne za
sporny okres.

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 1998 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Katowicach oddalił apelację, podzielając stanowisko Sądu Woje-
wódzkiego wyrażone w zaskarżonym wyroku.

Wnioskodawca zaskarżył powyższy wyrok kasacją . Zarzucił w niej Sądowi
drugiej instancji naruszenie art. 8 i 9 kodeksu postępowania administracyjnego.
Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i poprzedzającego go wyroku Sądu Woje-
wódzkiego w Katowicach.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Z treści art. 1 KPC wynika jasno, iż przedmiotem sądowego postępowania cy-
wilnego mogą być jedynie sprawy cywilne. Za takie uznaje się sprawy wynikające ze
stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy,
jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne, do których przepi-
sy kodeksu cywilnego stosuje się z mocy ustaw szczególnych. Zarzut kasacji naru-
szenia art. 8 i 9 kodeksu postępowania administracyjnego przez Sąd Apelacyjny przy
wydawaniu zaskarżonego wyroku jest całkowicie chybiony, albowiem przepisy ko-
deksu postępowania administracyjnego nie miały w ogóle zastosowania w sprawie
której wyrok ten dotyczy. Z tego względu kasacja, jako nie spełniająca podstawo-
wych warunków formalnych określonych w art. 3931 KPC i nie czyniąca zadość wy-
maganiom przepisanym dla pisma procesowego (art. 3933 KPC) polega odrzuceniu.

Biorąc pod rozwagę powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================