Postanowienie z dnia 22 marca 2001 r.
II UKN 278/00

W sprawie o obliczenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie
społeczne kasacja jest niedopuszczalna (art. 393 pkt 5 KPC w brzmieniu obo-
wiązującym przed 1 lipca 2000 r.).

Przewodniczący SSN Beata Gudowska , Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2001 r. sprawy z wniosku
,,T.-G." w P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w P. o
składki na ubezpieczenie społeczne, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku
Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2000 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d r z u c i ć kasację.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu w wyniku
rozpoznania odwołania ,,T.-G." w P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziału w P. z dnia 21 maja 1999 r. wyrokiem z dnia 22 lutego 1999 r. [...] zmienił
zaskarżoną decyzję i ustalił, że ,,T.-G." w P. nie ma obowiązku zapłaty składek na
ubezpieczenie społeczne od wynagrodzeń pracowników wypłaconych za pracę w dni
wolne od pracy. Zdaniem Sądu kwoty stanowiące ekwiwalent za niewykorzystane dni
wolne nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
zgodnie z uregulowaniem zawartym w § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Mini-
strów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania
składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr
68, poz. 330 ze zm.).
Po rozpoznaniu apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od tego wyroku
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem z dnia
25 stycznia 2000 r. [...] zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie. Sąd Apelacyjny
uznał, że wypłacone pracownikom kwoty stanowiły wynagrodzenie za pracę w dniach
wolnych od pracy i nie podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubez-
pieczenie społeczne, gdyż powołany w uzasadnieniu wyroku Sądu pierwszej instancji
przepis wyłącza tylko ekwiwalent za niewykorzystane dni wolne od pracy.
Wyrok ten zaskarżył kasacją wnioskodawca ,,T.-G." w P., wskazując jako pod-
stawę kasacji naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię przepisu § 7
ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wy-
sokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do
ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia
społecznego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przepis art. 393 pkt 5 KPC w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania za-
skarżonego wyroku stanowił , że kasacja nie przysługuje między innymi w sprawach
o określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Sprawy doty-
czące zastosowania § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w
sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgła-
szania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubez-
pieczenia społecznego są sprawami o określenie podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenie społeczne. Przepis ten w ust. 1 stanowi: ,,podstawę wymiaru składek
na ubezpieczenie społeczne stanowi dochód pracownika", a w dalszej części defi-
niuje ten dochód oraz formułuje zasady wyłączania oraz wliczania poszczególnych
składników dochodu. W niniejszej sprawie dotyczącej wyłączenia określonych do-
chodów pracowników z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
kasacja jest z mocy powołanego na wstępie przepisu niedopuszczalna i powinna zo-
stać odrzucona przez Sąd drugiej instancji na podstawie art. 3935 KPC.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 3938 § 1 KPC odrzucił kasa-
cję.
========================================