122/11A/2004

POSTANOWIENIE

z dnia 14 grudnia 2004 r.

Sygn. akt SK 24/01

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący

Marian Grzybowski - sprawozdawca

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska

Andrzej Mączyński

Mirosław Wyrzykowski,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 grudnia 2004 r., zażalenia pełnomocnika skarżącej Bogusławy Kalinowskiej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 listopada 2004 r. o umorzeniu postępowania w sprawie połączonych skarg konstytucyjnych sygn. SK 24/01,

p o s t a n a w i a:

pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE:

1. Postanowieniem z 3 listopada 2004 r. Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie z powodu niedopuszczalności wydania orzeczenia w sprawie połączonych skarg konstytucyjnych sygn. SK 24/01.

Pełnomocnik skarżącej Bogusławy Kalinowskiej zaskarżył powyższe postanowienie i wniósł o jego zmianę poprzez kontynuowanie postępowania ze skargi konstytucyjnej wniesionej 24 listopada 2000 r. (sygn. Ts 187/00).

Skarżonemu postanowieniu zarzucono nieuprawnione ustalenie niedopuszczalności orzekania w sprawie. Jako podstawa prawna zażalenia wskazany został art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Pełnomocnik skarżącej podniósł, że praktyczny skutek wydania postanowienia o umorzeniu postępowania ze względu na niedopuszczalność orzekania (zakończenie postępowania w sprawie) jest tożsamy ze skutkiem wydania postanowienia o odmowie nadania skardze dalszego biegu.

2. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, iż brak jest podstaw do zaskarżania postanowień wydanych w trybie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070). Zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji orzeczenia Trybunału są ostateczne i nie podlegają zaskarżaniu. Wyjątek stanowią postanowienia wydawane w oparciu o art. 49 w związku z art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w ramach wstępnej kontroli skargi konstytucyjnej.

W tych warunkach brak jest podstaw do rozpoznania zażalenia pełnomocnika skarżącej na postanowienie TK o umorzeniu postępowania w trybie art. 39 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.