Wyrok z dnia 8 maja 2003 r.
III RN 71/02

Opodatkowanie gruntów rolnych i leśnych podatkiem od nieruchomości
wymaga stwierdzenia, że grunty te nie są objęte przepisami o podatku rolnym i
przepisami o podatku leśnym albo że są objęte tymi przepisami i równocześnie
są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub
leśna.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2003 r sprawy ze
skargi Cementowni O. Spółki Akcyjnej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwo-
ławczego w O. z dnia 14 grudnia 2000 r. [...] w przedmiocie podatku od nieruchomo-
ści za 1998, 1999 i 2000 rok, na skutek rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez
Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w
Warszawie z dnia 30 października 2001 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

Samorządowe kolegium odwoławcze w O. decyzją z dnia 14 grudnia 2000 r.
utrzymało w mocy decyzję przewodniczącego zarządu gminy Czernice B. [...] okre-
ślającą dla skarżącej wysokość podatku od nieruchomości wraz z odsetkami za lata
1998 - 2000 (od nieruchomości zakupionych przez skarżącą na terenie gminy w mie-
siącu kwietniu 1998 roku). Ogólna powierzchnia zakupionych gruntów wynosi 21,51
ha, z czego 7,64 ha stanowią użytki rolne, a 13,87 ha las, dla którego opracowany
jest plan urządzenia lasu. Podatek od nieruchomości organ gminy wyliczył biorąc za
podstawę grunty stanowiące użytki rolne. Samorządowe kolegium odwoławcze
utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy ustaliło, że organ gminy właściwie zakwalifi-
kował grunty do opodatkowania. Zdaniem bowiem samorządowego kolegium odwo-
ławczego, jedynym kryterium zakwalifikowania gruntów do kategorii gruntów związa-
nych z działalnością gospodarczą jest fakt posiadania ich przez przedsiębiorcę.
Wniosek taki oparto na treści art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1996 r. o podat-
kach i opłatach lokalnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1997 r.
Niesłuszny zatem jest - w przekonaniu kolegium - zarzut skarżącej, że przedmiotowe
grunty powinny być objęte podatkiem rolnym, ponieważ zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych także grunty objęte przepisami o podatku
rolnym lub leśnym, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż
działalność rolnicza lub leśna, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomo-
ści. Zdaniem organu, bez znaczenia w sprawie określenia podatku od nieruchomości
jest zatem fakt użyczenia przedmiotowych gruntów osobie fizycznej, gdyż podatni-
kiem jest właściciel gruntu i to na nim ciąży obowiązek podatkowy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podniesiono w szczegól-
ności, że jedynie grunty objęte przepisami o podatku rolnym wykorzystywane fak-
tycznie do działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna podlegają opodat-
kowaniu podatkiem od nieruchomości. W sytuacji zaś, gdy grunty te nie są wykorzy-
stywane do innej niż rolnicza lub leśna działalności gospodarczej, podlegają opodat-
kowaniu podatkiem rolnym. Wskazano też, że w katalogu gruntów związanych z
działalnością gospodarczą, zamieszczonym w art. 5 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych ustawodawca wyróżnił grunty wyłączone na cele nierolnicze lub
nieleśne: a) na skutek prowadzonej działalności gospodarczej innej niż działalność
rolnicza lub leśna albo na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej, b) do
czasu przywrócenia tym gruntom charakteru rolniczego lub leśnego. Gdyby wolą
ustawodawcy było zakwalifikowanie do opodatkowania podatkiem od nieruchomości
wszystkich gruntów będących w posiadaniu przedsiębiorcy we wspomnianej definicji
nie wskazałoby przykładowo rodzajów gruntów, a w tym wyłączonych na cele nie-
rolnicze lub nieleśne na skutek prowadzonej działalności gospodarczej innej niż
działalność rolnicza lub leśna albo na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej;
do czasu przywrócenia im charakteru rolniczego lub leśnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 października
2001 r. [...] oddalił skargę. W ocenie Sądu, skarga nie zasługuje na uwzględnienie,
bowiem przedstawiona w niej argumentacja nie uwzględnia treści uregulowania
wprowadzonego przepisem art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokal-
nych. Stanowi on, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają także
grunty objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym, związane z prowadzeniem
działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna. W związku z tym,
powinien być rozpatrzony przepis art. 5 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy, wskazujący
jedną z kategorii ,,gruntów związanych z działalnością gospodarczą", a mianowicie
tereny, na których są lub mają być realizowane zadania inwestycyjne. W świetle
zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego oraz poczynionych w
sprawie, ujawnionych w uzasadnieniach kwestionowanych decyzji, ustaleń organów
podatkowych, nie może być wątpliwości co do tego, iż będące własnością skarżą-
cego podmiotu grunty odpowiadają formule ujętej w powołanym przepisie art. 5 ust. 3
pkt 3 ustawy. Sąd podkreślił w szczególności, że w akcie notarialnym określono cel
nabycia gruntów, a mianowicie ,,pod potrzeby żwirowni", zakup ten poprzedzono ba-
daniami rozpoznawczymi, co potwierdza uzyskana 3 listopada 1997 r. koncesja na
poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kruszywa oraz - co nie mniej ważne - zakupu do-
konał podmiot zajmujący się działalnością gospodarczą (przedsiębiorca). Fakty te, w
ocenie Sądu, podważają twierdzenia strony skarżącej, a tym samym - w konfrontacji
z wyjaśnieniami organów podatkowych - nakazują uznać je za bezzasadne.
Rzecznik Praw Obywatelskich w rewizji nadzwyczajnej do powyższego wyroku
zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i zastosowa-
nie art. 3 ust. 1 pkt 4 oraz art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach
i opłatach lokalnych, polegające na opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości
gruntów, będących w posiadaniu przedsiębiorcy, na których nadal prowadzona jest
działalność rolnicza, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy.
Sprawa ma - w ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich - precedensowy cha-
rakter, bowiem od 1 stycznia 1997 r. ustawodawca wprowadził w art. 5 ust ustawy o
podatkach i opłatach lokalnych nowe pojęcie ,,gruntu związanego z działalnością go-
spodarczą". Są to ,,grunty zabudowane i niezabudowane będące w posiadaniu
przedsiębiorcy, a w szczególności..." W drugim członie tej definicji ustawodawca
przykładowo wylicza kategorie tych gruntów. Są to np. grunty pod budynkami pro-
dukcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi, socjalnymi, hotelowymi; grunty pod
budowlami i urządzeniami; grunty zajęte na drogi wewnętrzne i place manewrowe lub
składowe, zieleńce oraz tereny pod zadania inwestycyjne; grunty wyłączone na cele
nierolnicze i nieleśne. Według Rzecznika Praw Obywatelskich, od 1 stycznia 1997 r.
fakt posiadania nieruchomości gruntowej przez przedsiębiorcę stał się nadrzędnym
kryterium jej kwalifikowania do gruntów związanych z działalnością gospodarczą.
Stanowisko to jest korzystne dla budżetów gmin, bowiem do końca 1996 r. opodat-
kowanie gruntów będących w posiadaniu przedsiębiorcy wyższą stawką podatku od
nieruchomości mogło mieć miejsce jedynie wówczas, gdy służyły prowadzonej
działalności gospodarczej. Posiadanie gruntu nie było zatem jedynym kryterium
opodatkowania go wyższą stawką podatku. Grunty będące we władaniu podmiotu,
niesłużące prowadzonej działalności gospodarczej, mogły być opodatkowane niższą
stawką podatku od nieruchomości jako ,,grunty pozostałe". Ponadto organ podatkowy
każdorazowo ustalał związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodar-
czą. W stosunku do poprzednio obowiązującej regulacji nastąpiło zatem znaczne
rozszerzenie zakresu pojęciowego ,,gruntów związanych z działalnością gospodar-
czą". Intencją ustawodawcy było, jak wynika z brzmienia omawianego przepisu,
uznanie jako związanych z działalnością gospodarczą wszystkich gruntów należą-
cych do przedsiębiorcy.
Rzecznik Praw Obywatelskich podniósł, że taka konstrukcja, zdaniem przed-
stawicieli doktryny, posiada mankamenty. Została ona sformułowana w oparciu o
analizę tylko ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W posiadaniu przedsiębiorcy
mogą bowiem znajdować się także grunty rolne i leśne, a więc punktem wyjścia do
poprawnej klasyfikacji gruntów na potrzeby opodatkowania jest ustalenie czy grunty
takie wykorzystywane dla celów rolnych i gospodarki leśnej nie podlegają przepisom
ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r
Nr 94, poz. 431 ze zm.) czy też przepisom ustawy z dnia 28 września 1991 r. o la-
sach (jednolity tekst: Dz.U. z 20 00 r. Nr 56, poz. 679 ze zm.), gdzie uregulowany jest
podatek leśny. Pogląd taki został wyrażony w uchwale składu pięciu sędziów NSA z
dnia 2 kwietnia 2001 r.(sygn. akt FPK 3/00). Teza tej uchwały - w ocenie przedstawi-
cieli doktryny - zasługuje na aprobatę, bowiem przynosi ostateczne i jednoznaczne
rozstrzygnięcie interpretacji pojęcia ,,grunty związane z działalnością gospodarczą".
W uchwale stwierdzono, że rozpoznanie konkretnej sprawy musi być poprzedzone
ustaleniem, czy przedmiotowe grunty nie są objęte tymi przepisami, tzn. czy nie
spełniają jednego z kryteriów przepisu art. 3 ust. 1 pkt 4, uzasadniającego opodat-
kowanie podatkiem od nieruchomości, bo analiza art. 5 ustawy o podatkach i opła-
tach lokalnych przeprowadzona w oderwaniu od innych przepisów tej ustawy może
prowadzić do błędnych wniosków.
Rzecznik Praw Obywatelskich podkreślił, że teza ta znalazła akceptację dok-
tryny, która również stoi na stanowisku, że punktem wyjścia do poprawnej klasyfikacji
gruntów będących we władaniu przedsiębiorcy na potrzeby opodatkowania jest art. 3
ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z postanowieniami
zawartymi w tym przepisie opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:
pkt 3 - ,,grunty nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym", pkt 4 - ,,grunty
objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym związane z prowadzeniem działalno-
ści gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna".
Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich, z reguły zawartej w przytoczonych
przepisach jednoznacznie wynika, że podatkowi od nieruchomości podlegają jedynie
grunty nieobjęte podatkiem rolnym lub leśnym. Za grunty objęte przepisami o po-
datku leśnym należy uznać grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako las
(symbol ,,Ls"), natomiast za grunty objęte przepisami o podatku rolnym uważa się
grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o
podatku rolnym. Gospodarstwem rolnym jest obszar użytków rolnych, gruntów pod
stawami oraz sklasyfikowanych w operatach ewidencyjnych jako użytki rolne gruntów
pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa, o łącznej po-
wierzchni użytków rolnych przekraczających 1 ha lub o powierzchni użytków rolnych
przekraczających 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się
w posiadaniu osoby fizycznej lub osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej. Z
przytoczonej definicji wynika także, że obowiązujący stan prawny nie wyklucza, aby
przedsiębiorcy byli właścicielami gospodarstwa rolnego i w związku tym nie ma pod-
staw do twierdzenia, że nabycie gruntów rolnych przez przedsiębiorę skutkuje tym,
że grunty te nie stanowią gospodarstwa rolnego, a w efekcie powinny być opodatko-
wane podatkiem od nieruchomości.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, podstawowym kryterium uznania
gruntów za gospodarstwo rolne jest zatem powierzchnia określona mianem normy
obszarowej, a nie - jak stwierdził Sąd w kwestionowanym orzeczeniu - ,,wykorzysta-
nie gruntu w przyszłości". Zasadnicze znaczenie przy rozstrzyganiu czy grunt rolny
podlega podatkowi rolnemu ma stwierdzenie, czy grunt ten nie jest zajęty na prowa-
dzenie innej działalności gospodarczej niż rolnicza. Jeżeli nie jest zajęty i spełnia
normę obszarową, to podlega temu podatkowi. Rzecznik podkreślił, że w kontekście
uregulowań ustawy o podatku rolnym nie ma znaczenia, czy w danym momencie na
tym gruncie jest prowadzona działalność rolnicza. Dopuszcza się w niej możliwość
zaprzestania tej działalności na gruntach gospodarstwa rolnego. Potwierdza to
brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku rolnym, gdzie uregulowane jest zwol-
nienie gruntów niewykorzystywanych do działalności rolniczej. Tak więc użytki rolne
spełniające normę obszarową są gruntami gospodarstwa rolnego nawet wówczas,
gdy nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.
Rzecznik Praw Obywatelskich wskazał, że w ustawie o podatku rolnym nie
stawia się też warunku złożenia oświadczenia przez podmiot prowadzący działalność
gospodarczą w momencie nabycia użytków rolnych, że będą one wykorzystywane do
prowadzenia działalności rolniczej. Z jej przepisów wynika jedynie, że użytki rolne
muszą mieć więcej niż 1 ha i nie mogą być zajęte na prowadzenie innej działalności
gospodarczej niż rolnicza. Nie można także pominąć treści art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym grunty objęte przepisami o po-
datku leśnym lub rolnym podlegają podatkowi od nieruchomości, gdy związane są z
prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna. W przepisie
tym wyraźnie jest mowa o prowadzeniu na tych gruntach działalności gospodarczej.
Chodzi tu zatem o faktyczne wykorzystywanie tego gruntu do prowadzenia działal-
ności, a nie tylko możliwość prowadzenia działalności gospodarczej.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, sam fakt posiadania koncesji do
prowadzenia działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność ta jest prowa-
dzona. Jeżeli na gruntach będących we władaniu przedsiębiorcy prowadzona jest
działalność w jakiejkolwiek formie, np. przygotowuje on teren pod inwestycje, zaczął
budowę, składuje materiały, to wówczas stają się one związane z prowadzeniem
działalności gospodarczej i w efekcie podlegają podatkowi od nieruchomości. Nato-
miast w przypadku, gdy na tych gruntach nie jest prowadzona działalność gospodar-
cza, np. leżą one odłogiem lub są wykorzystywane do prowadzenia działalności rol-
niczej, przy czym nie ma znaczenia, kto tę działalność prowadzi, czy były właściciel,
czy obecny, czy też inna osoba - to nie ma podstaw do traktowania ich jako związa-
nych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na tych gruntach nie jest prowa-
dzona po prostu żadna działalność gospodarcza, a zatem nie mogą one podlegać
podatkowi od nieruchomości.
Rzecznik Praw Obywatelskich podkreślił, że ustawa o podatku rolnym nie wy-
klucza, by podatnikami podatku rolnego - oprócz osób fizycznych - były osoby
prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej ( art. 3 ust. 1
ustawy o podatku rolnym). Obowiązujący stan prawny nie wyklucza, aby przedsię-
biorca był podatnikiem podatku rolnego, jeżeli posiada gospodarstwo rolne spełnia-
jące ustawowe kryteria, a więc posiada grunt o powierzchni powyżej 1 ha, na którym
prowadzona jest działalność rolnicza. Ustawa nie stawia wymogu, by działalność rol-
nicza była prowadzona przez właściciela gruntu, albowiem dla wymiaru podatku rol-
nego nie ma znaczenia, kto i na jakiej podstawie prowadzi gospodarstwo rolne, skoro
obowiązek podatkowy ciąży na właścicielu gruntu. Nie może mieć też znaczenia fakt,
że właścicielem gruntu podlegającemu opodatkowaniu jest przedsiębiorca, który
wprawdzie prowadzi działalność gospodarczą określoną w statucie, ale nie na tym
gruncie, na którym prowadzi działalność rolniczą, a zatem wykorzystuje go zgodnie z
przeznaczeniem. Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości gospodarstwa rolne-
go stałoby się możliwe dopiero w momencie, gdyby Cementownia rozpoczęła dzia-
łalność gospodarczą na tym gruncie. Podobnie sytuacja przedstawia się z podatkiem
leśnym. Lasem, w rozumieniu ustawy o lasach, jest grunt o zwartej powierzchni o co
najmniej 0,10 ha pokryty roślinnością leśną. Podstawa opodatkowania podatkiem
leśnym nie jest jednolita i zależy o rodzaju lasu oraz istnienia lub braku odpowiedniej
dokumentacji lasu - tzw. ,,planu urządzenia lasu" lub ,,uproszczonego planu lasu".
Plan urządzenia lasu to podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowany dla
określonego obiektu zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i
sposoby prowadzeni gospodarki leśnej. Skarżąca posiada taki plan urządzenia lasu i
jak na razie realizuje ustalone w nim zadania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna ma usprawiedliwione podstawy. Trafny jest zarzut ra-
żącego naruszenia zaskarżonym wyrokiem przepisu art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz art. 5
ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepisy te, czego nie dostrzegł Na-
czelny Sąd Administracyjny, mają różny przedmiot regulacji, a mianowicie przepis
art. 3 ustawy określa przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości, zaś
przepis art. 5 ust. 3 zawiera upoważnienie dla rady gminy do określenia stawek po-
datku od nieruchomości. W związku z tym, w konkretnym stanie faktycznym, ko-
nieczne jest uprzednie dokonanie wykładni i zastosowanie przepisu art. 3 ustawy
celem ustalenia, czy dany grunt podlega podatkowi od nieruchomości, aby w razie
pozytywnej odpowiedzi stwierdzić, którą z wymienionych w art. 5 stawek podatku
należy stosować w odniesieniu do danego gruntu podlegającego opodatkowaniu.
Przepis art. 5 ustawy nie określa bowiem przedmiotu opodatkowania podatkiem od
nieruchomości.
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatkach i opłatach lokal-
nych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1997 r. opodatkowaniu podat-
kiem od nieruchomości podlegają między innymi grunty nieobjęte przepisami o po-
datku rolnym lub leśnym oraz grunty objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym,
związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza
lub leśna. Nie ma zatem wątpliwości, że opodatkowanie podatkiem od nieruchomości
gruntów rolnych i leśnych wymaga bezspornego stwierdzenia, że grunty te nie są
objęte przepisami o podatku rolnym i przepisami o podatku leśnym albo są objęte
tymi przepisami i zarazem związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej
niż rolnicza lub leśna. W obu tych przypadkach konieczna jest wykładnia i zastoso-
wanie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym
oraz ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, jednakże w drugim przypadku nie-
zbędne jest dodatkowe ustalenie, a mianowicie, czy dane grunty objęte tymi przepi-
sami są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub
leśna. Z kolei przy ocenie, czy grunty objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym
są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza
lub leśna, konieczne jest w pierwszym rzędzie ustalenie, że grunty te nie są związa-
ne z prowadzeniem działalności rolniczej lub działalności leśnej, przy czym oba te
rodzaje działalności są zdefiniowane w przepisie art. 3 ust. 2 i 3 ustawy. W razie
zatem wykazania, że grunty objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym nie są
związane z prowadzeniem działalności rolniczej lub leśnej w rozumieniu tych przepi-
sów, można rozważać, czy grunty te są związane z prowadzeniem działalności go-
spodarczej i na tej podstawie stwierdzić, czy grunty te podlegają podatkowi od nieru-
chomości. Ustalenie natomiast, że grunty podlegające podatkowi rolnemu lub le-
śnemu są związane z prowadzeniem działalności rolniczej lub leśnej w rozumieniu
art. 3 ust. 2 i 3 ustawy, wyklucza podleganie tych gruntów temu podatkowi.
W ocenie Sądu Najwyższego dla celów ustalenia, czy grunty wymienione w
art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
innej niż rolnicza lub leśna, nie ma pełnego zastosowania definicja gruntów związa-
nych z działalnością gospodarczą zawarta w art. 5 ust. 3 ustawy. Definicja ta jest
sformułowana bowiem dla potrzeb określania przez radę gminy stawek podatku od
nieruchomości w odniesieniu do gruntów, co do których ustalono zgodnie z art. 3 ust.
1 ustawy, że podlegają już podatkowi od nieruchomości. W tym zakresie Sąd Naj-
wyższy podziela pogląd wyrażony w uchwale składu pięciu sędziów NSA z dnia 2
kwietnia 2001 r., FPK 3/00 (ONSA 2001 nr 4, poz. 150), że ,,w stanie prawnym obo-
wiązującym od dnia 1 stycznia 1997 r. grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy,
podlegające podatkowi od nieruchomości, są z mocy prawa związane z działalnością
gospodarczą i podlegają opodatkowaniu stawkami podatkowymi określonymi w art. 5
ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.
Nr 9, poz. 31 ze zm.)."
Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================