POSTANOWIENIE Z DNIA 14 GRUDNIA 2000 R.
( WZ 48/2000 )


Obrońca wyznaczony z urzędu do obrony konkretnego oskarżonego w
konkretnej sprawie ( art. 81 k.p.k. ), nie ma uprawnienia do obrony tegoż
oskarżonego w innej sprawie.

Przewodniczący : Sędzia SN płk J. Medyk

Sędziowie SN : płk M. Buliński, ppłk J. Dołhy ( sprawozdawca )
Sąd Najwyższy w sprawie Bogdana T., oskarżonego o popełnienie przestępstw
określonych w art. 338 § 1 i 2 k.k., po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2000 r.
zażalenia adw. Grzegorza Włodzimierza K. na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 listopada 2000 r., mocą którego
pozostawiono bez rozpoznania wniosek tegoż adwokata o wznowienie
postępowania

u t r z y m a ł w m o c y zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e

Prawomocnym wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. z dnia
12 stycznia 2000 r. Bogdan T. skazany został za popełnienie przestępstw
określonych w art. 338 § 1 k.k. i w art. 338 § 2 k.k. na karę łączną 4 miesięcy
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres
próby 2 lat. W postępowaniu tym oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z
urzędu adw. Marka Cz.

W sierpniu 2000 r. toczyła się przed Wojskowym Sądem Garnizonowym
w L. kolejna sprawa przeciwko Bogdanowi T. Zarządzeniem Prezesa
Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. obrońcą z urzędu w tym postępowaniu
wyznaczony został adw. Grzegorz Włodzimierz K.

W dniu 6 października 2000 r. do Wojskowego Sądu Okręgowego w W.
wpłynął - za pośrednictwem Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. wniosek
adw. Grzegorza Włodzimierza K. o wznowienie postępowania karnego w
pierwszej sprawie Bogdana T., zakończonej prawomocnym wyrokiem
Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. z dnia 12 stycznia 2000 r.

Postanowieniem z dnia 28 listopada 2000 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w
W. pozostawił bez rozpoznania powyższy wniosek o wznowienie postępowania,
uznając, że autor tego wniosku nie jest osobą uprawnioną do jego złożenia,
bowiem nie został ustanowiony obrońcą przez skazanego, ani też nie został
wyznaczony obrońcą z urzędu przez prezesa sądu do dokonania tej czynności
procesowej.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł adw. Grzegorz
Włodzimierz K., zarzucając ,, obrazę przepisów postępowania przez
bezpodstawne uznanie, że wniosek o wznowienie postępowania został
wniesiony przez osobę nieuprawnioną " i wnosząc o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej w pisemnym stanowisku
wniósł o nieuwzględnienie zażalenia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje :

Zażalenie nie jest zasadne.

Źródłem powstania formalnego stosunku obrończego może być
w szczególności wyznaczenie adwokata przez sąd w wypadku obrony
obligatoryjnej ( art. 79 § 1 i 2, art. 80, art. 671 § 1 k.p.k. ), obrony z urzędu
( art. 78 § 1 k.p.k. ) lub w związku z sytuacją, do której ustawa odnosi
tzw. przymus adwokacki ( np. art. 545 § 2 k.p.k. ). Wyznaczenie obrońcy
z urzędu - jeżeli nie zawiera ograniczeń - odnosi się do całego postępowania
w sprawie, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia
( art. 84 § 1 k.p.k. ).
Nie ulega zatem wątpliwości, że tak ustawowo określony zakres
upoważnienia do obrony z urzędu odnosi się do konkretnej sprawy konkretnego
oskarżonego. Zakres ten określa zarządzenie prezesa sądu właściwego do
rozpoznania sprawy o wyznaczeniu oskarżonemu obrońcy z urzędu ( art. 81
k.p.k. ).
W przedmiotowej sprawie wyznaczenie przez prezesa sądu adw.
Grzegorza Włodzimierza K. jako obrońcy z urzędu oskarżonego Bogdana T.
upoważniało obrońcę do podejmowania czynności procesowych tylko w tej
sprawie.
Obrońca z urzędu, bez odrębnego jego wyznaczenia do konkretnej sprawy,
pozbawiony jest legitymizacji w postępowaniu o wznowienie postępowania
w innej sprawie.

Zasadnie zatem Wojskowy Sąd Okręgowy w W. pozostawił bez
rozpoznania wniosek o wznowienie postępowania złożony przez adw.
Grzegorza Włodzimierza K. do Wojskowego Sądu Garnizonowego w L.

Z powyższych względów zaskarżone postanowienie utrzymano w mocy.