61

POSTANOWIENIE Z DNIA 22 LUTEGO 2005 R.
WZ 2/05

Dla warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej kary pozbawienia
wolności przewidzianego w art. 152 k.k.w., oprócz rocznego łącznie okresu
odroczenia wykonania kary nieprzekraczającej 2 lat pozbawienia wolności,
znaczenie ma również pozytywna prognoza kryminologiczna.

Przewodniczący: sędzia SN W. Maciak.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: płk W.
Marcinkowski.

Sąd Najwyższy, orzekając jednoosobowo w sprawie Mariusza G., skazanego za
popełnienie przestępstwa określonego w art. 339 § 3 k.k., po rozpoznaniu w Izbie
Wojskowej na posiedzeniu w dniu 22 lutego 2005 r., zażalenia skazanego Mariusza
G. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 28 grudnia 2004
r., odmawiające warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej mu kary, po
wysłuchaniu wniosku prokuratora wnoszącego o nieuwzględnienie zażalenia oraz
obrońcy, który je popierał,

zażalenia n i e u w z g l ę d n i ł (...)

U z a s a d n i e n i e :

Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 30 stycznia 2002 r.,
Mariusz G. skazany został za popełnienie przestępstwa określonego w art. 339 § 3
k.k. w zb. z art. 339 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa, wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2002 r., uchylił
warunkowe zawieszenie wykonania kary, w pozostałej części utrzymując
zaskarżony wyrok w mocy.
Postanowieniami Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia 13 czerwca 2003 r.
oraz z dnia 22 stycznia 2004 r. odroczono wykonanie powyższej kary na łączny
okres roku.
Aktualnie skazany Mariusz G. wystąpił z wnioskiem o warunkowe zawieszenie
wykonania wymierzonej mu kary w trybie art. 152 k.k.w.
Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2004 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w P. nie
uwzględnił tego wniosku.
Zażalenie na to orzeczenie wniósł skazany Mariusz G., który uważając je za
krzywdzące dla niego, gdyż posiada trudną sytuację rodzinną (żona się uczy i
posiadają małe dziecko), wniósł o warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej
mu kary.
Po wysłuchaniu stron, Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego na uwzględnienie nie zasługuje. Jak trafnie podniósł to
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. w zaskarżonym orzeczeniu, do ewentualnego
zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej
kar po ba ienia
olności pr e id ianego
art 152 k k
opróc roc nego
łącznie okresu odroczenia wykonania kary nieprzekraczającej 2 lat pozbawienia
wolności, zasadnicze znaczenie ma pozytywna prognoza wychowawcza oraz
osiągnięte w tym okresie postępy w resocjalizacji. O takiej prognozie w stosunku do
Mariusza G. nie może być mowy, skoro w okresie odroczenia wykonania
wymierzonej mu kary, popełnił ponownie przestępstwo umyślne określone w art.
178a § 1 k.k., za które został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w
K. z dnia 24 maja 2004 r.
Podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary
jest przekonanie sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia
wobec sprawcy celów kary. Przekonanie to sąd opiera przede wszystkim o ocenę
postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowy sposób
życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.
W sytuacji, gdy skazany Mariusz G. w okresie odroczenia popełnił ponownie
przestępstwo, brak jest jakichkolwiek wskazań, że cele wymierzonej mu kary
zostały wobec niego osiągnięte.
Dlatego też prawomocnie orzeczona kara musi podlegać wykonaniu, zaś
przyczyny podnoszone przez skazanego mogą być ewentualnie podstawą do
zastosowania instytucji określonej w art. 153 k.k.w.