Postanowienie z dnia 15 października 2002 r.
III RN 163/01

Pisemne zastrzeżenia do projektu zmian miejscowego planu zagospoda-
rowania przestrzennego wyłożonego do publicznego wglądu, które zostały
wniesione przez właściciela nieruchomości położonej w granicach obszaru
objętego tym projektem, mają znamiona zarzutu rozpatrywanego w trybie okre-
ślonym w art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzen-
nym (jednolity tekst: Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski, SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 paź-
dziernika 2002 r. sprawy ze skargi Aliny M. i Andrzeja M. na uchwałę Rady Miejskiej
w Ł. z dnia 28 lutego 2001 r. [...] w przedmiocie odrzucenia protestu do projektu
zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na skutek rewizji nad-
zwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od postanowienia Naczel-
nego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 30 maja
2001 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e


Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie postanowie-
niem z dnia 30 maja 2001 r. [...] odrzucił skargę Aliny i Andrzeja M. na uchwałę Rady
Miejskiej w Ł. z dnia 28 lutego 2001 r. [...] w przedmiocie odrzucenia protestu wnie-
sionego przez skarżących do projektu zmian miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd stwierdził, że: ,,na uchwałę
odrzucającą protest do projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego art.
23 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89,
poz. 415 ze zm.) nie dopuszcza skargi sądowej. W związku z tym, skarga na zaskar-
żoną uchwałę odrzucającą protest skarżących do projektu zmiany planu zagospoda-
rowania przestrzennego miasta Ł. jest niedopuszczalna i przez to w myśl art. 27 ust.
2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr
74, poz. 368 ze zm.) podlega odrzuceniu".

Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie pismem z dnia 27
lipca 2001 r. [...] wniósł rewizję nadzwyczajną od powyższego postanowienia Na-
czelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie z dnia 30
maja 2001 r. [...], zarzucając rażące naruszenie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja
1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w
związku z art. 24 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu
przestrzennym oraz art. 7 KPA w związku z art. 59 ustawy o NSA. W uzasadnieniu
rewizji nadzwyczajnej podniesiono w szczególności, że: ,,jak wynika z akt sprawy
Alina i Andrzej M. nie zgadzają się na proponowane w projekcie planu zagospodaro-
wania przestrzennego m. Ł. przeznaczenie nieruchomości, stanowiącej ich własność.
(...)", co oznacza, że odrzucając skargę Aliny i Andrzeja M. na w.w. uchwałę Rady
Miejskiej w Ł. Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie ,,za-
niedbał podstawowego obowiązku, wynikającego z art. 7 KPA w związku z art. 59
ustawy o NSA, dokładnego wyjaśnienia stanu sprawy na tle przepisów ustawy o za-
gospodarowaniu przestrzennym.", bowiem w rozpoznawanej sprawie ,,(...) żądania
wniesione do projektu planu są zarzutami do tego projektu, których odrzucenie przez
radę miejską upoważnia do zaskarżenia uchwały w tym przedmiocie do sądu admini-
stracyjnego (art. 24 ust. 1 i 4 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym)".


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (jed-
nolity tekst: Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm. - powoływana nadal jako: ustawa
o zagospodarowaniu przestrzennym) stanowi, że ,,każdy, którego interesy prawne lub
uprawnienia zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu" może
wnieść na piśmie tzw. zarzut, a uchwała rady gminy o odrzuceniu (w całości lub w
części) zarzutu może być zaskarżona w terminie 30 dni od daty jej doręczenia do
sądu administracyjnego, w przeciwieństwie do uchwały rady gminy o odrzuceniu tzw.
protestu, który może ,,wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia w projekcie miejsco-
wego planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu",
od której osobie składającej protest nie przysługuje skarga do sądu administracyj-
nego (art. 23 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).

W rozpoznawanej sprawie Alina i Andrzej M., będący właścicielami nieru-
chomości położonej na obszarze objętym wyłożonym do publicznego wglądu pro-
jektem zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wnieśli pi-
semne zastrzeżenia do tego projektu, wskazując na to, iż proponowane ustalenia na-
ruszają ich interes prawny (okoliczność tę potwierdza także treść pisma Przewodni-
czącego Rady Miejskiej w Ł. z dnia 21 maja 2001 r. wniesionego w niniejszej sprawie
w odpowiedzi na skargę właścicieli, w którym stwierdza się między innymi: ,,Małżon-
kowie M. kwestionują przeznaczenie działek oznaczonych w rejestrze ewidencji
gruntów miasta Ł. [...], stanowiących własność Aliny M."); przy czym, wniesione przez
skarżących zastrzeżenia ,,zostały zakwalifikowane przez Zarząd Miasta jako protest,
który Rada Miejska po rozpatrzeniu odrzuciła uchwałą [...] w dniu 28 lutego 2001 r.",
a w tej sytuacji - jak stwierdził w odpowiedzi na skargę na powyższą uchwałę Prze-
wodniczący Rady Miejskiej w Ł. ,,Od uchwały Rady Miejskiej odrzucającej protest nie
przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego". Stanowisko to podzielił
także Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie, odrzucając
skargę zaskarżonym rewizją nadzwyczajną postanowieniem z dnia 30 maja 2001 r.
[...]. Oznacza to, że Sąd orzekający w rozpoznawanej sprawie - na co też trafnie
zwrócił uwagę Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego w uzasadnieniu rewizji
nadzwyczajnej wniesionej od powyższego postanowienia - rażąco naruszył art. 7
KPA w związku art. 59 ustawy o NSA, bowiem nie wziął pod uwagę, iż zarzuty wnie-
sione przez skarżących jako właścicieli nieruchomości położonych w granicach ob-
szaru, dla którego sporządzony został - wyłożony do publicznego wglądu - projekt
zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, miały znamiona
prawne zarzutu i w konsekwencji powinny zostać załatwione w trybie określonym w
art. 24 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, a nie jako protest załatwiany w
trybie art. 23 tej ustawy.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 39313 § 1 KPC
w związku z art.10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania
cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i
Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego,
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 43, poz.189 ze zm.) orzekł jak w sentencji.
========================================