Kwestie związane ze zwolnieniami grupowymi uregulowane są w ustawie z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników - Dz.U.2003.90.844 (dalej Ustawa).
Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy jej przepisy _ stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników _.
Z wyjątkiem odwołania się do przypadku ogłoszenia upadłości i likwidacji zakładu jako przyczyny rozwiązania stosunku pracy w ramach zwolnień grupowych (art. 7 Ustawy), Ustawa nie precyzuje ani nawet nie wylicza przykładowo co należy rozumieć przez przyczyny niedotyczące pracowników.
Podstawową kategorią przyczyn niedotyczących pracownika będą przede wszystkim przyczyny leżące po stronie pracodawcy. Wyliczenie takich przyczyn znajdziemy w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy - Dz.U.2002.112.980, która została zastąpiona z dniem 01 stycznia 2004r. przez wskazaną na wstępie Ustawę.
Art. 1 ust. 1 ustawy z 1989 r. wskazywał następujące przyczyny dotyczące zakładu pracy (pracodawcy): przyczyny ekonomiczne, zmiany organizacyjne, produkcyjne, technologiczne, w tym także, zmiany następujące w celu poprawy warunków pracy lub warunków środowiska naturalnego.
Czytaj w Money.pl
Pomimo, że ustawa z grudnia 1989 r. utraciła swoją moc, orzecznictwo wydane na jej podstawie może służyć pomocą przy wykładni obecnie obowiązujących przepisów w odniesieniu do przyczyn rozwiązania stosunku pracy leżących po stronie pracodawcy.
Należy również zwrócić uwagę, że obecnie obowiązująca ustawa wskazując na przyczyny niedotyczące pracowników obejmuje szerszy katalog przyczyn rozwiązania stosunku pracy niż ustawa z grudnia 1989 r.
Obok wyliczonych wyżej przyczyn dotyczących zakładu pracy (pracodawcy) obecnie działaniem ustawy będą również objęte przyczyny niedotyczące żadnej ze stron stosunku pracy. Przykładowo można tu wskazać działalność władzy ustawodawczej prowadzącą do zmiany regulacji prawnych w zakresie stosunków pracy, czy nawet siłę wyższą.
Zatem pomimo, że obowiązująca ustawa nie wylicza przypadków, w których będzie miała zastosowanie, można stwierdzić, że pracownicy znajdą na jej podstawie ochronę w szerszym zakresie niż w przypadku ustawy obowiązującej do dnia 31 grudnia 2003 r.
Autor jest aplikantem radcowskim w Kancelarii Siwek Gaczyński Spółka Partnerska Kancelaria Prawnicza Radcowsko-Adwokacka