Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na

Podatek od gier internetowych za granicą

0
Podziel się:

Gram w pokera przez Internet. Chciałbym część wygranych przenieść z kasyn które są zlokalizowane poza granicami Polski. Interesuje mnie jak przenieść pieniądze z kasyn do Polski zgodne z prawem oraz jakie podatki musiałbym zapłacić.

Problem udziału w grach losowych za pośrednictwem Internetu stanowi niezwykle skomplikowaną materię prawną, dlatego odpowiedź na tak zadane pytanie musi obejmować szereg aspektów prawnych z tym związanych.

1. Polskie uregulowania prawne w zakresie gier losowych - aspekt prawnokarny

Zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 4 poz. 27) grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin.
Zgodnie z art. 2 ustawy, takimi grami są między innymi black jack, poker, baccarat. W świetle powyższego, gra w pokera, o której mowa w zapytaniu, odpowiada definicji ustawowej.
Polski ustawodawca penalizuje uczestnictwo w zagranicznych grach losowych, o czym świadczy uregulowanie zawarte w Kodeksie karnym skarbowym.

Art. 107 k.k.s. stanowi:
§ 1. Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie, grę na automacie o niskich wygranych lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym.

Analiza powyższego przepisu każe stwierdzić, że przestępstwem skarbowym określonym w art. 107 § 2 jest uczestniczenie na terenie Polski w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym. Nie jest natomiast takim przestępstwem uczestniczenie przez obywatela Rzeczypospolitej Polskiej w grze losowej lub zakładach wzajemnych poza terytorium Polski.

Podstawowym problemem jest ustalenie czy gra w internetowym kasynie stanowi grę na terytorium Polski, gdzie jak zakładamy przebywa gracz, czy na terytorium państwa, w którym zarejestrowane jest internetowe kasyno.
Firmy prowadzące wirtualne kasyna zapewniają w regulaminach, że prowadzone w ich serwisach gry i zakłady są regulowane przez prawo państwa zarejestrowania danego serwisu i to przepisy tego państwa mają zastosowanie w razie pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości. Bardzo częstą praktyką jest także zastrzeganie, że wszelkie spory wynikające z umowy pomiędzy prowadzącym internetowy serwis hazardowy a graczem mają być rozstrzygane przed określonym sądem (najczęściej sąd w siedzibie serwisu w tzw. raju podatkowym; np. Gibraltar).

Niestety, analiza polskich przepisów, orzecznictwa i komentarzy doktryny nie pozwala na jednoznaczną odpowiedź na tak zadane pytanie. Polskie prawo w niewielkim stopniu nadąża za rozwojem technologicznym, nowymi sposobami dokonywania transakcji i ich uregulowaniem.

Należy liczyć się z tym, że polskie organy ścigania uznają, że gra przez Internet na zagranicznym serwisie odbywa się na terytorium Polski, jeśli gracz w czasie gry przebywał na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Postępowania sądowe przed sądem polskim w przedmiocie materii rozpatrywanej powyżej stanowią rzadkość, ale jeśli już się pojawiają to sądy najczęściej przyjmują taką właśnie interpretację. W Polsce nie ma prawa precedensowego i sąd powszechny nie jest związany orzeczeniem innego sądu w podobnej sprawie, jednakże w praktyce trzeba się liczyć z właśnie takim rozwiązaniem.

W naszej ocenie gra na zagranicznym serwisie w gry losowe czy zakłady wzajemne przez gracza przebywającego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wypełnia znamiona przestępstwa skarbowego określonego w art. 107 § 2 k.k.s.

Przemawiają za tym analiza gramatyczna przepisu.
Kto na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jednoznacznie wskazuje na obszar Polski, uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym; chodzi tu więc o uczestnictwo w grze uregulowanej przez prawo innego państwa czyli np. grę przez Internet za pośrednictwem serwisu bukmacherskiego zarejestrowanego na Jamajce.

Reasumując: nie istnieje możliwość zgodnego z polskim prawem uczestnictwa w internetowych grach losowych lub zakładach wzajemnych. Żaden polski podmiot nie posiada stosownego zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach, a zatem każdą grę losową lub zakład wzajemny prowadzony przez Internet należy uznać za zagraniczny w rozumieniu art. 107 k.k.s., a co za tym idzie niezgodny z prawem.

2. Problem dochodów uzyskiwanych w zagranicznych grach losowych - aspekt podatkowy

Zgodnie z polskimi przepisami, co do zasady opodatkowane są wygrane z gier i zakładów wzajemnych (czyli następujące rodzaje gier: gry losowe (w tym poker) zakłady wzajemne, gry na automatach).
Podstawę opodatkowania podatkiem od gier w przypadku pokera (gdzie kasyno jest organizatorem a grają między sobą gracze) stanowi suma wpływów kasyna z tego tytułu.

W przypadku gier i zakładów zagranicznych obowiązują odmienne reguły.
Przede wszystkim należy uznać, że dochody uzyskane w związku z udziałem w zagranicznej grze i zakładzie zagranicznym zostały uzyskane za granicą, a zatem nie odnoszą się do nich zwolnienia wprowadzone w art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych wygranych w kasynach gier, wideoloteriach, grach na automatach, grach na automatach o niskich wygranych oraz grach w bingo pieniężne i fantowe urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach i zakładach wzajemnych oraz wygranych w grach liczbowych, loteriach pieniężnych, grze telebingo, zakładach wzajemnych, loteriach promocyjnych, loteriach audioteksowych i loteriach fantowych, jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych nie przekracza 2 280 złotych, urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach i zakładach wzajemnych). Przedmiotowe zwolnienia dotyczą tylko dochodów uzyskiwanych z gier i zakładów wzajemnych, które
zostały uzyskane na terytorium Polski, od podmiotów, które posiadają zezwolenia na prowadzenie tego typu działalności.

Do dochodów uzyskanych z zagranicznych gier i zakładów nie mają także zastosowania przepisy ustanawiające zryczałtowaną 10% stawkę podatku dochodowego od wygranych (art. 30 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), które nie zostały objęte zwolnieniem w ustawie o podatku dochodowych od osób fizycznych, o którym mowa powyżej.
Bukmacherzy prowadzący serwisy internetowe zapewniają, iż wygrane uzyskane w ramach ich serwisów nie są opodatkowane. Trudno się zgodzić z takim stanowiskiem.

Oznacza to, że dochody uzyskane za granicą przez osobę będącą rezydentem w Rzeczpospolitej Polskiej podlegają podatkowi dochodowemu od osób fizycznych. Kwestie płatności podatków z tytułu uzyskanych dochodów za granicą są często regulowane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawieranych pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a innymi państwami.

Dochody uzyskane z zagranicznych gier i zakładów nie mieszczą się w wyszczególnionych kategoriach dochodów wskazanych w umowach i dlatego stosuje się do nich przepisy dotyczące innych dochodów. Zasadą jest, że dochody takie są opodatkowane tylko w tym państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę osoba, która uzyskała tego typu dochód. Jednakże w wielu przypadkach (w szczególności, w tzw. rajach podatkowych; jak np. wskazany w pytaniu Gibraltar) Rzeczpospolita Polska nie podpisała umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a co za tym idzie tego typu dochód podlega opodatkowaniu w Polsce dla osoby będącej rezydentem w Polsce, co wcale nie wyklucza opodatkowania tego samego dochodu według przepisów państwa, w którym jest zarejestrowany dany serwis bukmacherski, kasyno. W przypadku rajów podatkowych taki problem jednak z zasady nie istnieje. Tego typu dochód podlega opodatkowaniu stawką progresywną na zasadach ogólnych.

Reasumując: w przypadku osoby, która uzyskała dochody z zagranicznych gier losowych lub zakładów wzajemnych, będącej rezydentem w Rzeczpospolitej Polskiej istnieje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych w sytuacji kiedy nie istnieje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem, w którym uzyskany jest dochód.

3. Problem dochodów uzyskiwanych w zagranicznych grach losowych aspekt tzw. prania brudnych pieniędzy

W tej kwestii najistotniejszym jest, że wszystkie transakcje powyżej 15 tys. euro są obowiązkowo rejestrowane, również wtedy, gdy są dokonywane w drodze więcej niż jednej operacji finansowej, jeśli okoliczności wskazują, że są ze sobą powiązane. Instytucje obowiązane do dokonywania rejestracji (np. banki, adwokaci, radcowie prawni) dokonują identyfikacji klientów w przypadku złożenia tego typu dyspozycji, zlecenia, na podstawie ustawy z dnia z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu.

Możemy jedynie stwierdzić, że praktycznie każdy przelew z krajów będących tzw. rajami podatkowymi może wydać się podejrzany. Istotne jest także czy pieniądze, które kasyno miałoby Panu przelać znajdują się w Polsce, na rachunku polskiego banku (coraz bardziej popularna praktyka wśród firm prowadzących tego typu serwisy). Prawdopodobnie w takiej sytuacji nadzór finansowy zna ten rachunek i wnikliwiej analizuje przelewy, które są z niego dokonywane.

4. Problem dochodów uzyskiwanych w zagranicznych grach losowych aspekt prawno - dewizowy

W przypadku nieujawnienia dochodów uzyskanych w związku z udziałem w zagranicznych grach losowych i wskazania bukmacherowi jako rachunku właściwego do przekazania wygranych uzyskanych w związku z udziałem w zagranicznej grze, rachunku prowadzonego przez bank polski, należy liczyć się z tym, że organy podatkowe poinformowane przez nadzór finansowy będą chciały znać źródło pochodzenia tych środków. Nie jesteśmy w stanie precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie, jakie jest prawdopodobieństwo, że tego typu operacja finansowa zostanie odnotowana przez stosowne służby. Procedury monitorowania i kontroli w tego typu instytucjach są tajne i nie mamy dostępu do wiedzy na temat technik monitoringu przepływu środków pieniężnych.

Rozważania powyższe dotyczą sytuacji, w której mamy do czynienia z kontem, na które bukmacher ma dokonać przelewu, założonym w polskim banku.
W przypadku przelewania pieniędzy z wygranych na rachunek w banku poza granicami Polski konieczne jest spełnienie wymogów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe, szczegółowo wskazanych poniżej. Jednocześnie informujemy, że obrót dewizowy z zagranicą podlega restrykcyjnym obostrzeniom.

Na potrzeby rozważań należy wskazać definicje podmiotów dokonujących obrotu dewizowego z zagranicą, którymi posługuje się wskazana powyżej ustawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 odpowiednio pkt 1, pkt 2 oraz pkt 3 ustawy:
Rezydentami są:

a) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w kraju oraz osoby prawne mające siedzibę w kraju, a także inne podmioty mające siedzibę w kraju, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; rezydentami są również znajdujące się w kraju oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez nierezydentów,

b) polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne polskie przedstawicielstwa oraz misje specjalne, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych,

Nierezydentami są:

a) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą oraz osoby prawne mające siedzibę za granicą, a także inne podmioty mające siedzibę za granicą, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; nierezydentami są również znajdujące się za granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów,
b) obce przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne obce przedstawicielstwa oraz misje specjalne i organizacje międzynarodowe, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych,
Nierezydentami z krajów trzecich są: osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne podmioty, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu, mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w krajach trzecich; nierezydentami z krajów trzecich są również znajdujące się w tych krajach oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów lub nierezydentów z innych krajów, przy czym przez kraj trzeci rozumie się inne państwa niż Rzeczpospolita Polska, nie będące państwami członkowskimi Unii Europejskiej (w zakresie powyższej definicji mieszczą się zatem tzw. raje podatkowe; Kostaryka, Malta).

Obrotem dewizowym z zagranicą jest:

a) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować dokonywanie między rezydentem i nierezydentem rozliczeń pieniężnych lub przeniesienie między rezydentem i nierezydentem własności wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także wykonywanie takich umów lub czynności,

b) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować przeniesienie między rezydentami rzeczy lub prawa, których nabycie nastąpiło w obrocie dewizowym z zagranicą, a także wykonywanie takich umów,

c) dokonywanie wywozu, przekazywanie oraz wysyłanie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także dokonywanie ich przywozu, przekazywanie oraz nadsyłanie z zagranicy do kraju.

Zgodnie z art. 9 pkt 9 ustawy, obrót dewizowy z zagranicą polegający na otwieraniu przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów, rachunków w bankach i oddziałach banków, mających siedzibę w krajach trzecich, z wyjątkiem ich otwierania w czasie pobytu w tych krajach, a także w związku z działalnością określoną w pkt 4 art. 9 ustawy, tj. polegającą na przeznaczaniu zagranicznych środków płatniczych na podjęcie lub rozszerzenie w tych krajach działalności gospodarczej, z wyłączeniem działalności polegającej na bezpośrednim świadczeniu usług, w wykonaniu zawartej umowy oraz działalności polegającej na promocji i reklamie działalności gospodarczej prowadzonej przez rezydenta w kraju, z zastrzeżeniem nieutrzymywania takich rachunków dłużej niż 2 miesiące od zakończenia pobytu lub działalności, podlega ograniczeniom polegającym na obowiązku uzyskania stosownego zezwolenia dewizowego. Zezwoleń dewizowych udziela się z kolei, gdy nie zagraża to bezpieczeństwu państwa, porządkowi
publicznemu lub równowadze bilansu płatniczego albo innym podstawowym interesom państwa (art. 6 ustawy Prawo dewizowe). Należy stwierdzić, że brak jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, co należy rozmieć przez zagrażanie bezpieczeństwu państwa bądź równowadze bilansu płatniczego. Procedura wykazywania przesłanek może być żmudna i trudno przewidzieć czy jej skutkiem będzie uzyskanie zezwolenia. Udzielenie zezwolenia dewizowego następuje w trybie postępowania administracyjnego i ma postać decyzji Prezesa NBP.

Jednocześnie należy pamiętać, że nawet niedopełnienie obowiązku uzyskania zezwolenia dewizowego nie prowadzi do swobodnego dysponowania rachunkiem. Przepis art. 25 ust. 1 ustawy Prawo dewizowe nakłada na rezydentów dokonujących rozliczeń w kraju (Rzeczpospolitej) z nierezydentami obowiązek ich dokonywania za pośrednictwem uprawnionych banków, jeżeli kwota przekazu lub rozliczenia przekracza równowartość 10 000 euro. Uprawnionym bankiem jest bank mający siedzibę w kraju (Rzeczpospolitej), który zgodnie z określonym w statucie przedmiotem działalności jest uprawniony do wykonywania czynności bankowej, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Z kolei art. 26 ustawy przewiduje, że dokonanie rozliczenia w kraju z nierezydentem, za pośrednictwem uprawnionego banku, następuje po podaniu przez rezydenta bankowi tytułu prawnego, w związku z którym następuje rozliczenie (czyli de facto przyznanie, że rozliczenie jest efektem udziału w grze lub zakładzie zagranicznym, co wiąże się z
konsekwencjami karnoprawnymi i podatkowymi wskazanymi w niniejszej informacji). Ponadto, art. 30 ustawy wskazuje, że rezydent dokonujący obrotu dewizowego z zagranicą jest obowiązany przekazywać Narodowemu Bankowi Polskiemu dane w zakresie niezbędnym do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej (danymi w tym przypadku są informacje o dokonywanych za pośrednictwem uprawnionych banków obrotach dewizowych z zagranicą).
W ten sposób powraca problem nadzoru przepływów pieniężnych i monitoringu transferów pieniężnych, o których mowa w pkt 3 niniejszego opracowania.

5. Rekomendowane rozwiązania analizowanego zagadnienia

Jak wskazują powyższe rozważania, brak jest możliwości legalnego uzyskiwania dochodów z tytułu udziału w zagranicznej grze losowej lub zakładzie wzajemnym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Zakładając jedynie hipotetycznie, że tego typu możliwość istniałaby, i tak na osobie, która uzyskałaby taki dochód, ciążyłaby konieczność uiszczenia podatku dochodowego według progresywnej skali podatkowej.
Stanowczo odradzamy takie rozwiązanie, gdyż zgłoszenie organom podatkowym tego typu dochodów prawie na pewno skutkowało będzie powiadomieniem prokuratora o popełnieniu przestępstwa, o którym mowa w art. 107 § 2 k.k.s. i wszczęciem postępowania karnego.

Jedynym rozwiązaniem problemu wydaje się zaproponowana w pytaniu zmiana rezydencji.

Jest to jednakże rozwiązanie czasochłonne i kosztowne.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednakże rezydencję można przenieść do innego kraju, w którym podatnik ma stałe miejsce zamieszkania, gdzie istnieje ośrodek jego interesów życiowych. Np. umowa zawarta pomiędzy Wielką Brytanią i Irlandią Płn. a Polską o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych uznaje za osobę mającą ośrodek interesów życiowych osobę, która faktycznie przebywa w danym kraju, mieszka tam. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach (stronach umowy w tym przypadku RP i Wielka Brytania), wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Jeżeli nie sposób ustalić, w którym umawiającym się państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z umawiających się państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym zwykle przebywa. Jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, którego jest obywatelem.
Zmiana rezydencji umożliwi rozliczanie podatku w całości w kraju, do którego została przeniesiona. W takim przypadku podstawową kwestią jest ustalenie: czy w danym państwie, do którego mamy przenieść rezydencję, nie ma podatku dochodowego od wygranych w grach losowych (tak jest w przypadku Wielkiej Brytanii czy np. Gibraltaru) oraz przekonanie polskiego urzędu skarbowego, że rzeczywiście doszło do zmiany rezydencji.

Dla celów skutecznych dowodowych wskazanych powyżej należy zgromadzić jak najwięcej dowodów potwierdzających zmianę miejsca zamieszkania, np. dowód tego, że wynajął Pan mieszkanie w kraju nowej rezydencji, oświadczenia kilku świadków, że rzeczywiście przebywa Pan w danym miejscu, a najlepiej dowód, że był Pan w danym kraju zatrudniony (przepracował Pan) przez co najmniej 183 dni w roku podatkowym. W takim przypadku np. w Wielkiej Brytanii uzyska Pan status rezydenta podatkowego Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii. Wówczas może się Pan zwrócić do właściwego brytyjskiego urzędu skarbowego (Inland Revenue), wypełnić odpowiedni formularz i poprosić o wydanie zaświadczenia, że swoje zobowiązania podatkowe reguluje Pan w Wielkiej Brytanii. Tego typu dokumenty powinny być wystarczające dla polskich urzędników skarbowych.

Podsumowując, w zgodzie z prawem jest jedynie rzeczywiste przeniesienie swojego ośrodka życia do kraju, w którym nie istnieje podatek od dochodów z gier, co daje możliwość ich legalnego pozyskiwania (gra jest wtedy prowadzona poza terytorium RP) z jednoczesnym nieopodatkowaniem tam uzyskanych wygranych.

prawo podatkowe
porady
prawo
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
Siwek Gaczyński - Kancelaria Prawnicza
KOMENTARZE
(0)