Trwa ładowanie...
Zaloguj
Notowania
Przejdź na
aktualizacja

Upadłość konsumencka byłego przedsiębiorcy

0
Podziel się:

Prowadzenie własnego biznesu wiąże się z ogromnym ryzykiem mającym związek z ewentualną odpowiedzialnością za zobowiązania wynikające z działalności gospodarczej. Polskie prawo dopuszcza różne warianty prowadzenia własnej firmy, od jednoosobowych działalności gospodarczych po spółki kapitałowe. Wybrane formy prawne, np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjna, czy komandytowa (w odniesieniu do komandytariusza), pozwalają ograniczyć odpowiedzialność właścicieli danego podmiotu.

Upadłość konsumencka byłego przedsiębiorcy

Nieco inaczej to wygląda w kontekście jednoosobowych działalności gospodarczych, które występują zdecydowanie najczęściej w powszechnym obrocie gospodarczym. W przypadku przedsiębiorców podlegających wpisowi do CEIDG nie występuje rozgraniczenie między majątkiem prywatnym, a firmowym. Oznacza to bowiem, że przedsiębiorca odpowiada również za zobowiązania wynikające z prowadzenia działalności swoim osobistym dobytkiem.

Jakie zatem ma możliwości osoba, która prowadzi działalność na własny rachunek, a utraciła zdolność do wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych i stała się niewypłacalna? Zgodnie z art. 21 ustawy Prawo upadłościowe, dłużnik jest zobowiązany do złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorcy nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości. Z kolei podstawą złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorcy jest osiągnięcie stanu niewypłacalności. Brak stosownego wniosku złożonego w odpowiednim czasie może przełożyć się na późniejsze oddalenie wniosku o upadłość konsumencką, która może być potrzebna do uzyskania finalnego oddłużenia.

Z praktycznego punktu widzenia jest to najczęstsza przyczyna do zamknięcia sobie drogi do oddłużenia przez byłych przedsiębiorców. Z reguły dłużnicy dokonują wykreślenia firmy z właściwego rejestru ignorując przepisy Prawa upadłościowego. W przypadku osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą schemat postępowania winien być następujący:

  • powstanie stanu niewypłacalności;
  • złożenie wniosku o upadłość w terminie 30 dni;
  • ogłoszenie upadłości przez sąd lub oddalenie wniosku.

Gdyby sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości firmy np. z powodu ubóstwa masy upadłościowej (braku odpowiedniego majątku), to rozwiązaniem może być upadłość konsumencka. Po uprzednim wyrejestrowaniu firmy dłużnik zyskuje status konsumenta uprawniający go do skorzystania z drugiej procedury. Na etapie rozpatrywania wniosku o upadłość osoby fizycznej, która nie jest przedsiębiorcą dojdzie do weryfikacji:

  • powstania stanu niewypłacalności;
  • przyczyn niewypłacalności (wina umyślna lub rażące niedbalstwo w doprowadzeniu lub pogłębianiu stanu niewypłacalności).

Dodatkowo, sąd winien m.in. ustalić czy doszło do wcześniejszego złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorstwa. Jeśli dłużnik nie wywiązał się z owego obowiązku, to sąd może oddalić wniosek o upadłość konsumencką. Pomocne w takiej sytuacji mogą być tzw. klauzule rozsądku (zasady humanitarne i względy słuszności) uzasadniające ogłoszenie upadłości konsumenckiej mimo wszystko.

Należy też pamiętać, że w ramach upadłości konsumenckiej umorzeniu podlegają też zobowiązania wynikające z wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej, jak i wszystkie zobowiązania pieniężne za wyjątkiem:

  • alimentów;
  • odszkodowania na osobie;
  • kary grzywny lub innej kary pieniężnej zasądzonej przez sąd karny;
  • zobowiązania nieujętego we wniosku o upadłość konsumencką.

Ponadto, konsument nie musi posiadać żadnego majątku, aby jego wniosek został pozytywnie rozpoznany przez sąd.

Autorem tekstu jest doradca restrukturyzacyjny Filip Kozik, jeden z autorów bloga www.upadlosc-kancelaria.pl

firma
prawo gospodarcze
porady
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Źródło:
Artykuł sponsorowany
KOMENTARZE
(0)