Pytanie: Na terenie naszej gminy mieszka kobieta, która choruje psychicznie, ale się nie leczy. Ma różne omamy i urojenia prześladowcze. Kobieta mieszka wraz z synem i jego rodziną. Ponieważ kobieta wypisuje pisma o różnej treści do naszego GOPS-u w październiku 2007 r (wtedy rozpoczęła się ta sprawa) wysłaliśmy do niej psychologa, który stwierdził, że wskazane jest leczenie psychiatryczne. Wtedy też do GOPS-u wezwaliśmy syna kobiety, gdzie podczas rozmowy z psychologiem zobowiązał się, iż skontaktuje matkę z lekarzem psychiatrą i zajmie się jej leczeniem . Nawet został z rozmowy sporządzony protokół, który on też podpisał. W chwili obecnej otrzymujemy nadal różne pisma od kobiety i po ponownej wizycie naszego psychologa u w/w, stwierdzono, że syn nie zajął się tą sprawą, a kobieta niestety wymaga leczenia, zwłaszcza że jej zachowanie jest niepokojące. Za kilka dni umówiliśmy się na spotkanie z synem w naszym GOPS, aby podjąć próby kolejnej rozmowy i nakłonienia go do starań leczenia chorej matki. Nasuwa
się tutaj pytanie, czy są przepisy, które można wykorzystać do tego, że na rodzinie spoczywa obowiązek zajęcia się matką oraz jakie są możliwości (i droga) leczenia przymusowego?
Odpowiedź: Na podstawie art. 18 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, przymus bezpośredni wobec osób z zaburzeniami psychicznymi można stosować tylko wtedy, gdy przepis...
