Pytanie: Art. 11 ustawy o ochronie środowiska mówi, że decyzja wydana z naruszeniem przepisów ochrony środowiska jest nieważna. W konkretnym przypadku Starosta wydał decyzję pozwalającą na budowę na podstawie decyzji uzgadniającej warunki zabudowy, która (zgodnie z ww. art. 11) była nieważna, bo wydano ją z naruszeniem przepisów ochrony środowiska. W chwili wydawania decyzji pozwalającej na budowę nie była jednak jeszcze unieważniona (teraz już jest). Czy więc decyzja ostateczna, która nie była unieważniona i znajdowała się w obrocie prawnym, ale miała wadę powodująca jej nieważność z mocy prawa, była z punktu widzenia KPA ważna czy nieważna? Odpowiedź jest istotna dla interpretacji otrzymanej od Państwa informacji, że "dochodzi do rażącego naruszenia prawa, gdy organ administracji wydał pozwolenie na budowę inwestorowi, który nie dysponuje ważną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (wyrok NSA z 21 czerwca 1999 r., IV SA 67/97). Taka sytuacja może zachodzić w przypadku, kiedy decyzję
pozwalającą na budowę wydano w ogóle bez żadnej decyzji uzgadniającej warunki zabudowy, albo gdy wydano ją na podstawie decyzji wydanej, ale nieważnej. Czy z art. 11 ustawy o ochronie środowiska wynika automatyczna nieważność decyzji od chwili jej wydania (i nieważności tej nie trzeba "dowodzić" w odrębnym postępowaniu, czy też nieważność ta musi być stwierdzona w postępowaniu unieważnieniowym, a do czasu jej unieważnienia była ona ważna?
Odpowiedź: Art. 11 ustawy prawo ochrony środowiska stanowi, że decyzja wydana z naruszeniem przepisów dotyczących ochrony środowiska jest nieważna. Nieważność z mocy...
