Pytanie: Siostra, bezpodstawnie i bezzasadnie, w zmowie ze swoim mężem, a moim szwagrem, oskarżyła mnie z paragrafu 207 § 1 o znęcanie się. Bezpardonowo dopuścili się szeregu ewidentnych kłamstw, paradoksalnie składając sprzeczne zeznania - ona jako oskarżyciel, on jako jedyny świadek. Istotą tych bezmyślnych zarzutów jest jednoznaczne przedstawienie mnie wręcz jako recydywistę. Otóż obydwoje stwierdzili, co przeczytałem w protokole dostępnym mi w Sądzie Grodzkim - Wydziale Karnym, że w latach 1996-97 zostałem skazany prawomocnym wyrokiem za podobne przestępstwa. Paradoksem jest, że szwagier "pomagał" mi, polecając swojego kolegę adwokata, który mnie bronił. Sprawę umorzono warunkowo na dwa lata - teraz to już tylko niemiłe wspomnienie. Oczywiście były inne paragrafy i inne zarzuty, choć równie wyssane z palca. Czym ryzykują moi prześladowcy, dywagując na temat mojej kryminalnej przeszłości, oczerniającymi mnie, jak dotąd, bezkarnymi oskarżeniami? Moja karta skazań, dołączona do akt jest absolutnie
"czysta".
Odpowiedź: W opisanej sytuacji mogło (ale nie musiało) dojść do popełnienia przestępstwa przez Pana siostrę i szwagra. Już samo zawiadomienie o przestępstwie, gdy...
