Na czym polega instytucja dobrowolnego poddania się karze (DPK)?
Dobrowolne poddanie się karze jest instytucją określoną w art. 387 kpk, której celem jest skrócenie postępowania przed sądem przy zachowaniu praw oskarżonego i pokrzywdzonego.
Dobrowolne poddanie się karze polega na złożeniu przez oskarżonego oświadczenia, aby sąd wydał wyrok skazujący i wymierzył mu określoną karę bądź środek karny, bez przeprowadzania postępowania dowodowego.
Wniosek o DPK składa oskarżony bądź w jego imieniu obrońca ustanowiony w sprawie. Wniosek musi zostać złożony przed zakończeniem składania wyjaśnień przez oskarżonego. W przypadku gdy w sprawie jest kilku oskarżonych wniosek należy złożyć przed zakończeniem przesłuchania pierwszego z nich.
Wniosek o dobrowolne poddanie się karze zostanie uwzględniony w przypadku gdy zostaną łącznie spełnione następujące warunki:
- - czyn zarzucany oskarżonemu stanowi występek tj. czyn zabroniony, zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc;
- - okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości (oskarżony przyznał się do popełnienia czynu i do winy, co znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym);
- - prokurator nie sprzeciwi się wnioskowi;
- - pokrzywdzony, należycie poinformowany o terminie rozprawy i pouczony o możliwości złożenia przez oskarżonego oświadczenia o DPK, nie zgłosi sprzeciwu;
- - cele postępowania karnego zostaną osiągnięte w całości mimo nieprzeprowadzenia rozprawy.
W przypadku nieuwzględnienia wniosku, sąd prowadzi rozprawę na ogólnych zasadach.