117/2/B/2009

POSTANOWIENIE

z dnia 20 stycznia 2009 r.

Sygn. akt Ts 195/07

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Liszcz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Mirosława Soldatka w sprawie zgodności:

1) art. 14 ust. 2 oraz art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2 marca 2006 r. do 10 marca 2007 r. z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 zdanie pierwsze oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2) art. 130² § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 8 sierpnia 2007 r. (nadanej w 23 sierpnia 2007 r.) skarżący zarzucił, że art. 14 ust. 2 oraz art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398; dalej: u.k.s.c.) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2 marca 2006 r. do 10 marca 2007 r. są niezgodne z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 zdanie pierwsze oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie zarzucono, że art. 130² § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) jest niezgodny z art. 32 Konstytucji.

W przekonaniu skarżącego zaskarżone przepisy wprowadzają zbyt rygorystyczne wymogi procesowe, których niespełnienie skutkuje odmową merytorycznego rozpoznania sprawy, przez co w szczególności pozbawiają skarżącego przysługującego mu prawa do sądu. Naruszają także zasadę równego traktowania przez władze publiczne.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 4 lutego 2008 r. (doręczonym skarżącemu 12 lutego 2008 r.) pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi przez wskazanie konstytucyjnych wolności lub praw, których źródłem naruszenia jest art. 130² § 3 ustawy - Kodeks postępowania cywilnego. W odpowiedzi pismem z 19 lutego 2008 r. pełnomocnik odniósł się do powyższego braku, wskazując na naruszenie prawa do sądu wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została wniesiona na podstawie następującego stanu faktycznego. Postanowieniem z 21 listopada 2006 r. (sygn. akt IV Ca 420/06) Sąd Okręgowy w Słupsku - IV Wydział Cywilny Odwoławczy odrzucił apelację skarżącego na postanowienie Sądu Rejonowego w Lęborku z 15 września 2006 r. (sygn. akt I Co 63/06) w sprawie oddalenia skargi o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Lęborku z 9 grudnia 1970 r. (sygn. akt Ns 317/00), dotyczącego przejęcia przez Skarb Państwa nieruchomości rolnej z uwagi na wysokość zaległych należności scalonych. W ocenie sądu apelacja podlegała odrzuceniu na podstawie art. 130² § 3 k.p.c. z uwagi na nieuiszczenie opłaty podstawowej w sytuacji zwolnienia przez stronę od kosztów sądowych. Zgodnie bowiem z treścią art. 14 ust. 2 u.k.s.c. opłatę podstawową w kwocie 30 zł pobiera się także od podlegających opłacie pism, o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy, wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jednocześnie art. 100 ust. 2 u.k.s.c. stanowi, że strona, której sąd przyznał całkowite zwolnienie od kosztów sądowych ma obowiązek uiścić opłatę podstawową. Zażalenie na powyższe postanowienie zostało oddalone przez Sąd Najwyższy w dniu 22 lutego 2007 r. (sygn. akt IV CZ 12/07). Powyższe rozstrzygnięcie zostało doręczone skarżącemu 23 maja 2007 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Wniesionej przez skarżącego skardze konstytucyjnej nie może być nadany dalszy bieg, albowiem merytoryczne rozpatrzenie sformułowanych w niej zarzutów jest zbędne.

Kwestionowane przez skarżącego przepisy były już przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, także w kontekście wskazanych w skardze konstytucyjnej wzorców kontroli. Wyrokiem z 17 listopada 2008 r. w sprawie o sygnaturze SK 33/07 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że „po pierwsze - art. 130² § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim przewiduje, że sąd odrzuca nieopłaconą apelację wniesioną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, jest zgodny z art. 2, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Po drugie - art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 126, poz. 876, oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 123, Nr 82, poz. 560, Nr 123, poz. 849, Nr 125, poz. 873 i Nr 191, poz. 1371), w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 123) i art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, są zgodne z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji” (OTK ZU nr 9/A/2008, poz. 154). Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie, jak również argumenty przedstawione w skardze konstytucyjnej należy stwierdzić, że wydanie przez Trybunał orzeczenia w odniesieniu do pozostałych wzorców konstytucyjnych jest zbędne.

Zgodnie z art. 39 ust. l pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) Trybunał umarza na posiedzeniu niejawnym postępowanie, jeżeli wydanie orzeczenia jest zbędne lub niedopuszczalne. Taki stan rzeczy ma niewątpliwie miejsce, gdy zaskarżony przepis prawny był już przedmiotem kontroli jego zgodności z Konstytucją w innej sprawie rozpoznawanej przez Trybunał (zob. postanowienia z: 3 października 2001 r., SK 3/01, OTK ZU nr 7/2001, poz. 218; 25 listopada 2002 r., SK 30/01, OTK ZU nr 6/A/2002, poz. 88 oraz 26 marca 2002 r., P 3/02, OTK ZU nr 2/A/2002, poz. 22).

Zważywszy, że przedmiot niniejszej sprawy jest zbieżny z materią, co do której Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się szczegółowo we wspomnianym wyroku z 1 lipca 2008 r., SK 40/07, należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej wniesionej przez skarżącego z uwagi na zbędność orzekania.

3