Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2007-01-09 - Ts 118/06
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 118/06
Tytuł:Postanowienie z dnia 2007-01-09
Publikacja w Z.U.Z.U. 2008 / 1B / 9

9/1/B/2008

POSTANOWIENIE

z dnia 9 stycznia 2007 r.

Sygn. akt Ts 118/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka Jarockiego w sprawie zgodności:

art. 401 pkt 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 12 maja 2006 r. zarzucono, że art. 401 pkt 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim wyłącza prawo do wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem na tej podstawie, że w składzie sądu orzekał sędzia podlegający wyłączeniu z przyczyn innych niż na mocy ustawy jest niezgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Sąd Rejonowy w Tychach 3 września 2002 r. (sygn. akt VIGC 257/02/3) wydał wyrok względem Marka Jarockiego. Wyrok ten stał się prawomocny. W skład Sądu wchodziła SSR. A Szafron. W kolejnej sprawie, w której stroną był M. Jarocki w składzie sądu zasiadała również SSR A. Szafron. W trakcie przewodu sądowego M. Jarocki złożył wniosek o wyłączenie sędziego ze względu na brak jego bezstronności. Sąd Rejonowy nie uwzględnił tego wniosku, jednak Sąd Okręgowy w postanowieniu z 6 maja 2004 r. (sygn. akt XIX. Gz. 307/04) stwierdził, że zachodzą podstawy do wyłączenia SSR A. Szafron w oparciu o art. 49 k.p.c. Wyłączenie zostało uzasadnione stosunkiem, jaki SSR A. Szafron prezentowała względem M. Jarockiego na rozprawie. M. Jarocki, powołując się na powyższe postanowienie Sądu Okręgowego, złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem wyroku Sądu Rejonowego 3 września 2002 r. (sygn. akt VIGC 257/02/3). W skardze tej M. Jarocki podnosił m.in., że stwierdzony przez Sąd Okręgowy brak bezstronności SSR. A. Szafron musiał istnieć już wcześniej, miał znaczenie dla rozstrzygnięcia podjętego w innym postępowaniu, więc konieczne jest wznowienie postępowania i ponowne rozpoznanie sprawy w innym składzie. Sąd Rejonowy postanowieniem z 31 maja 2005 r. (sygn. akt VI GC 489/04/3) odrzucił skargę o wznowienie, a Sąd Okręgowy postanowieniem z 13 marca 2006 r. (sygn. akt XIX Gz 169/06) oddalił zażalenie M. Jarockiego. Oba sądy stanęły na stanowisku, że art. 401 pkt 1 nie daje podstaw do wznowienia postępowania w oparciu o twierdzenie, że w sprawie orzekał sędzia, który powinien zostać wyłączony na wniosek. Ponadto Sąd Okręgowy wskazał, że M. Jarocki w trakcie postępowania zakończonego wydaniem wyroku przez Sąd Rejonowy 31 maja 2002 r. mógł złożyć wniosek o wyłączenie sędziego. Z tego względu Sąd nie dopatrzył się naruszenia konstytucyjnego prawa do sądu.

Zdaniem skarżącego wyłączenie możliwości wznowienia postępowania narusza jego prawo do rozpatrzenia sprawy przez bezstronny sąd.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W zakresie konstytucyjnego prawa do sądu mieści się prawo dostępu do sądu, prawo do sprawiedliwego rozpoznania sprawy oraz prawo do uzyskania rozstrzygnięcia i jego wykonania. W orzecznictwie Trybunału wyrażony już został pogląd, zgodnie z którym w treści konstytucyjnego prawa do sądu nie mieści się żądanie wznowienia postępowania, zakończonego prawomocnym orzeczeniem sądu (por. postanowienie TK z 18 stycznia 2006 r., sygn. Ts 55/05, OTK ZU nr 1/B/2006, poz. 31). Na takim zaś założeniu zasadza się argumentacja skarżącego, który naruszenia swoich praw konstytucyjnych upatruje właśnie w niemożności skorzystania z tego rodzaju nadzwyczajnego środka zaskarżenia.

Nawet jeśli się przyjmie, że określone rozwiązania w zakresie wznowienia postępowania mogą stanowić gwarancję prawa do bezstronnego sądu, to ich badanie na tle niniejszej skargi konstytucyjnej jest niedopuszczalne.

W przypadku niniejszej skargi konstytucyjnej nie jest respektowany subsydiarny walor tego rodzaju środka ochrony wolności i praw. Z okoliczności sprawy, w związku z którą wniesiono skargę konstytucyjną nie wynika, aby skarżący skorzystał z przysługujących środków prawnych służących weryfikacji prawidłowości wydanego wówczas orzeczenia. Ich pominięcie, którego skutkiem stała się próba pozbawienia mocy obowiązującej przepisu normującego instytucję wznowienia postępowania, musi być uznane za działanie sprzeczne z celem, a także z przesłankami korzystania ze skargi konstytucyjnej. Skarżący w ramach postępowania zakończonego wydaniem przez Sąd Rejonowy 3 września 2002 r. wyroku (sygn. akt VIGC 257/02/3) miał możliwość złożenia wniosku o wyłączenie sędziego, jednak wniosku takiego nie złożył. Co więcej, z treści skargi konstytucyjnej nie wynika, żeby skarżący złożył od wskazanego wyroku apelację. W apelacji skarżący mógł kwestionować zarówno treść wyroku, jak i sposób przeprowadzenia postępowania, w tym brak bezstronności sędziego. Skarżący nie podniósł żadnych konkretnych okoliczności wskazujących na brak bezstronności Sądu Rejonowego w Tychach w postępowaniu zakończonym wydaniem wyroku 3 września 2002 r. (sygn. akt VIGC 257/02/3). Samo wyłączenie sędziego w innym, późniejszym postępowaniu nie może automatycznie przesądzać o braku jego bezstronności w postępowaniach wcześniej prowadzonych.

W sytuacji, gdy skarżący nie wykorzystuje zwykłych środków zaskarżenia w celu dochodzenia swych praw, to domaganie się przez niego rozszerzenia zakresu korzystania ze środków nadzwyczajnych należy uznać za oczywiście bezzasadne.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, działając na podstawie art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), orzeka się jak w sentencji.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: