45/1/B/2007

POSTANOWIENIE

z dnia 25 października 2006 r.

Sygn. akt Ts 71/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Radosława Krupowicza, w sprawie zgodności:

art. 306 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) z art. 32, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

umorzyć postępowanie.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej z dnia 28 marca 2006 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 306 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) z art. 32, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 września 2006 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, przez: doręczenie postanowienia Sądu Rejonowego w Świdnicy z 29 marca 2005 r.; wskazanie daty powiadomienia skarżącego o wydaniu postanowienia Sądu Rejonowego w Świdnicy z 29 marca 2005 r.; doręczenie 3 kopii skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami; dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, wyrażonych w art. 32, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji przez zaskarżony przepis art. 306 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.).

W odpowiedzi na powyższe zarządzenie, pełnomocnik skarżącego skierował do Trybunału Konstytucyjnego pismo z 25 września 2006 r., w którym stwierdził, że rezygnuje z wniesienia skargi konstytucyjnej z uwagi na przekroczenie terminu do jej złożenia.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Złożone przez pełnomocnika skarżącego, w piśmie z 25 września 2006 r., oświadczenie o cofnięciu skargi konstytucyjnej, wyczerpuje przesłankę, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), co stanowi podstawę umorzenia postępowania w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.