Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2006-02-01 - Ts 169/05
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 169/05
Tytuł:Postanowienie z dnia 2006-02-01
Publikacja w Z.U.Z.U. 2006 / 4B / 147

147/4/B/2006

POSTANOWIENIE

z dnia 1 lutego 2006 r.

Sygn. akt Ts 169/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Mariana Bulaka i Grzegorza Sawickiego w sprawie zgodności:

art. 369 i art. 536 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 369 i art. 536 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.; dalej: prawo upadłościowe i naprawcze) w zakresie w jakim pomijają zastosowanie przepisów zaskarżonej ustawy w sprawach, w których upadłość osoby fizycznej ogłoszona została przed 1 października 2003 r., a zakończona w okresie obowiązywania ustawy z 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze - są niezgodne z konstytucyjną zasadą równości i sprawiedliwości społecznej w zakresie prawa do sądu. Zdaniem skarżących, wykluczając możliwość zastosowania art. 369 prawa upadłościowego i naprawczego do podmiotów, których upadłość została ogłoszona przed wejściem w życie ustawy ustawodawca spowodował nieuzasadnione zróżnicowanie tych osób.

Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Postanowieniem z 9 grudnia 2004 r. Sąd Rejonowy w Opolu stwierdził ukończenie postępowania upadłościowego prowadzonego wobec skarżących i odrzucił ich wniosek o umorzenie zobowiązań. Postanowieniem z 21 stycznia 2005 r. Sąd Okręgowy w Opolu oddalił zażalenie skarżących na postanowienie Sądu Rejonowego. W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że umorzenie zobowiązań w oparciu o art. 369 prawa upadłościowego i naprawczego jest niedopuszczalne, gdyż przepis ten z mocy art. 536 tej ustawy stosuje się jedynie do spraw, w których upadłość została ogłoszona po jej wejściu w życie.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Podstawą skargi konstytucyjnej jest zarzut naruszenia zasady równości, zasady zaufania w zakresie prawa do sądu przez sposób ukształtowania w art. 536 prawa upadłościowego reguł intertemporalnych. Dla potwierdzenia tego zarzutu skarżący przywołują szereg orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, w których Trybunał wskazuje na ograniczenie możliwości posługiwania się przez ustawodawcę zasadą bezpośredniego działania ustawy nowej. W szczególności skarżący odwołują się do wyroku z 9 czerwca 2003 r., SK 12/03 (OTK ZU nr 6A, poz. 51), w którym Trybunał Konstytucyjny stwierdził m.in. „Preferencja dla dalszego działania ustawy dawnej jako chroniąca interesy w toku. Stanowisko TK oznacza, że obiegowo przyjmowana teza, jakoby istniało swoiste „domniemanie” przemawiające za bezpośrednim działaniem prawa nowego jest - obecnie - znacznym konstytucyjnym uproszczeniem. Po pierwsze bowiem, konflikt nowego prawa z interesami jednostki (stosunki w toku) może być rozwiązany przez wybór zasady bezpośredniego działania prawa nowego tylko o tyle, o ile da się wskazać wyraźny ważny interes publiczny, zmuszający do przejścia do porządku dziennego nad interesem jednostki (wyrok z 13 marca 2000 r., K. 1/99, OTK ZU nr 2/2000, poz. 59, podobnie wyroki: z 28 kwietnia 1999 r., K. 3/99, OTK ZU nr 4/1999, poz. 73 i z 22 czerwca 1999 r., K. 5/99, OTK ZU nr 5/1999, poz. 100). Mówiąc inaczej: na tle utrwalonego stanowiska TK na wypadek kolizji bezpośredniego działania ustawy nowej i interesu jednostki, można mówić raczej o odwróceniu „domniemania” przemawiającego za zasadą bezpośredniego działania (retrospektywności). Ta ostatnia dochodzi do głosu tylko na wypadek wykazania wyraźnie ważnego interesu publicznego”.

Z treści art. 536 prawa upadłościowego wynika jednak, że nie wyraża on zasady bezpośredniego działania ustawy nowej. Wręcz przeciwnie, przepis ten wyraża zasadę dalszego działania ustawy dawnej. Przywoływane przez skarżących ugruntowane stanowisko Trybunału Konstytucyjnego potwierdza trafność takiego unormowania i wskazuje, że ze względu na konstytucyjne ograniczenia w posługiwaniu się przez ustawodawcę zasadą bezpośredniego działania ustawy nowej, konieczne jest oparcie regulacji intertemporalnych na zasadzie dalszego działania ustawy dawnej. Pogląd powyższy stoi w sprzeczności z zarzutami skarżących, w stosunku do których zastosowano powyższą zasadę.

Mając powyższe na względzie, należy uznać skargę konstytucyjną za oczywiście bezzasadną.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: