Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2005-12-07 - Ts 88/05
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 88/05
Tytuł:Postanowienie z dnia 2005-12-07
Publikacja w Z.U.Z.U. 2006 / 1B / 41

41/1/B/2006

POSTANOWIENIE

z dnia 7 grudnia 2005 r.

Sygn. akt Ts 88/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Stępień,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Roberta Bartosika w sprawie zgodności:

art. 57 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) z art. 32 ust. 1 i art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej zarzucono, że art. 57 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) jest niezgodny z art. 32 ust. 1 i art. 77 ust. 1 Konstytucji.

Skarga została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej wyrokiem z 30 grudnia 2002 r. (sygn. akt IV P 934/00) przywrócił skarżącego do pracy w pozwanym ZOZ w Olkuszu, zasądził od pozwanego ZOZ na rzecz skarżącego wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, umorzył postępowanie odnośnie roszczeń odszkodowawczych i wydania oryginałów świadectw pracy, a w pozostałej części oddalił powództwo. Ustalając wysokość wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy sąd oparł się na art. 57 § 1 k.p., w myśl którego sąd może zasądzić maksymalnie wynagrodzenie za trzy miesiące pozostawania bez pracy. Apelacja skarżącego została w części odrzucona, a w części oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z 5 czerwca 2003 r. (sygn. akt IX Pa 242/03). Sąd Okręgowy również oddalił roszczenie powoda o zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wskazując, że z art. 57 § 1 k.p. wynika, że może zasądzić maksymalnie wynagrodzenie za czas pozostawania pracy za trzy miesiące. Kasacja skarżącego od tego wyroku została odrzucona postanowieniem Sadu Okręgowego w Katowicach z 21 października 2003 r., a zażalenie na to postanowienie zostało oddalone postanowieniem Sądu Najwyższego z 2 kwietnia 2004 r. Postanowienie to zostało skarżącemu doręczone 9 lipca 2004 r.

Niezależnie od powyższego, wyrokiem Sądu Rejonowego w Dąbrowie Górniczej z 19 kwietnia 2004 r. (sygn. akt IV P 934/04) zostało częściowo uwzględnione powództwo skarżącego o roczną nagrodę z Zakładowego Funduszu Nagród. Na skutek apelacji skarżącego wyrok ten został częściowo zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z 10 maja 2005 r. (sygn. akt IX Pa 12/05).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji skarga konstytucyjna jest środkiem ochrony konstytucyjnych wolności lub praw, służącym usuwaniu z systemu prawnego przepisów ustaw lub innych aktów normatywnych, stanowiących podstawę ostatecznego orzeczenia sądu lub organu administracji publicznej, naruszającego wolności lub prawa albo obowiązki skarżącego określone w Konstytucji. Warunkiem dopuszczalności korzystania ze skargi konstytucyjnej jest nie tylko uczynienie jej przedmiotem przepisów, które były podstawą indywidualnego rozstrzygnięcia wydanego w sprawie skarżącego, ale także doprowadzenie do wydania w tej sprawie orzeczenia o charakterze ostatecznym. Wymóg ten stanowi konsekwencję zasady subsydiarności skargi konstytucyjnej, zgodnie z którą skarga wniesiona może być do Trybunału Konstytucyjnego dopiero po wykorzystaniu przez skarżącego innych środków ochrony wolności i praw. Z powyższym założeniem wiąże się ściśle unormowanie art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.). Zgodnie z nim, skarga może być wniesiona dopiero po wyczerpaniu drogi prawnej, o ile droga ta jest przewidziana, w ciągu 3 miesięcy od dnia doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia.

Art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym powinien być interpretowany łącznie z art. 79 ust. 1 Konstytucji. W takim stanie rzeczy zasadniczą przesłanką dopuszczalności złożenia prawnie skutecznej skargi konstytucyjnej jest prawomocny wyrok sądu, orzekający ostatecznie w przedmiocie konstytucyjnych wolności lub praw skarżącego.

Przedmiotem niniejszej skargi konstytucyjnej jest art. 57 § 1 k.p., który stanowił podstawę wydania wyroku przez Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej 30 grudnia 2002 r. Wskazane orzeczenie stanowi ostateczne orzeczenie w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji. Postępowanie w sprawie tego orzeczenia zakończyło się wydaniem przez Sąd Najwyższy 2 kwietnia 2004 r. postanowienia o oddaleniu zażalenia skarżącego. Abstrahując w tym miejscu od sposobu, w jaki skarżący wnosił środki zaskarżenia, na co zwraca uwagę Sąd Najwyższy, należy stwierdzić, że skarga konstytucyjna została złożona z przekroczeniem trzymiesięcznego terminu. Nawet, gdyby przyjąć, że ostatecznym rozstrzygnięciem w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym było postanowienie Sądu Najwyższego z 2 kwietnia 2004 r., to od daty jego doręczenia skarżącemu 9 lipca 2004 r. do daty złożenia skargi konstytucyjnej 7 czerwca 2005 r. (data nadania) upłynęło ponad 10 miesięcy.

Dla biegu terminu do złożenia niniejszej skargi konstytucyjnej nie ma znaczenia wydanie 19 października 2004 r. wyroku przez Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej (sygn. akt IV P 934/04) ani wydanie wyroku przez Sąd Okręgowy w Katowicach 10 maja 2005 r. (sygn. akt IX Pa 12/05). Podstawą wydania tych orzeczeń nie był bowiem zaskarżony przepis kodeksu pracy w kwestionowanym przez skarżącego zakresie normatywnym.

Mając powyższe na względzie należało orzec jak na wstępie.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: