168/4B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 25 stycznia 2005 r.

Sygn. akt Ts 223/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Grzybowski,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Wiktorowicza,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W piśmie zatytułowanym „ponowna skarga konstytucyjna Jana Wiktorowicza” sformułowano zarzuty naruszenia przepisów Konstytucji przez wydaną w sprawie skarżącego decyzję PRN w Grudziądzu z 30 listopada 1972 r. (Nr PBG ON/U 196/72) oraz wyroki Sądu Okręgowego w Toruniu z 11 września 2002 r. (sygn. akt IC 786/02), Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 4 kwietnia 2003 r. (sygn. akt I CZ 1521/02). Podnosząc powyższe zarzuty, pełnomocnik skarżącego wniósł o wydanie orzeczenia co do istoty stosunku prawnego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją.

W skardze konstytucyjnej Jana Wiktorowicza nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, jednoznacznie żądając stwierdzenia niezgodności z Konstytucją zapadłych w sprawie orzeczeń. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres właściwości Trybunału Konstytucyjnego wynikającej z art. 79 ust. 1 i art. 188 Konstytucji. Pogląd ten był już wielokrotnie wyrażany przez Trybunał Konstytucyjny m.in. w postanowieniu z 21 czerwca 1999 r., sygn. Ts 56/99 (OTK ZU nr 6(28)/1999, poz. 143). Trybunał wyraźnie zaznaczył wówczas, że „przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego przy rozpoznawaniu skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a więc prawomocne orzeczenia lub ostateczne decyzje zapadłe w indywidualnych sprawach, lecz wyłącznie akty normatywne na podstawie których rozstrzygnięcia te zostały wydane”.

Biorąc po uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.