15/1B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 5 maja 2004 r.

Sygn. akt Ts 16/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Mazurkiewicz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Ewy Wróblewskiej i Mieczysława Gluźniewicza w sprawie zgodności:

§ 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie udzielania dotacji na wypłatę premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 59, poz. 268) z art. 31, art. 64 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Ewy Wróblewskiej i Mieczysława Gluźniewicza z 4 lutego 2004 r. zarzucono, iż § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie udzielania dotacji na wypłatę premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe (Dz. U. Nr 59, poz. 268) jest niezgodny z art. 31, art. 64 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji.

W skardze konstytucyjnej wskazano, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 26 listopada 2003 r. (sygn. akt V Ca 2160/03) oddalono apelację skarżących do wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z 1 lipca 2003 r. (sygn. akt I C 423/03), którym to wyrokiem oddalono powództwo skarżących o zasądzenie premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych zgromadzonych na książeczce mieszkaniowej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego wezwano do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej m.in. przez doręczenie pełnomocnictwa Mieczysława Gluźniewicza do sporządzenia w jego imieniu skargi konstytucyjnej, a także przez dokładne określenie, na czym polega niezgodność § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 czerwca 1993 r. ze wskazanymi w skardze konstytucyjnej przepisami konstytucyjnymi oraz sposobu naruszenia przysługujących skarżącym praw i wolności konstytucyjnych.

Mimo upływu wyznaczonego terminu pełnomocnik skarżących nie przedstawił pełnomocnictwa do sporządzenia skargi konstytucyjnej w imieniu Mieczysława Gluźniewicza. Pełnomocnik złożył dokumenty świadczące o umocowaniu go do złożenia skargi konstytucyjnej jedynie w imieniu Ewy Wróblewskiej. W tym zakresie więc skarga konstytucyjna nie spełnia warunków formalnych umożliwiających jej rozpoznanie.

Także pozostałe braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte. W szczególności w piśmie z 4 marca 2004 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków, nie wskazano na czym polega niezgodność § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 czerwca 1993 r. w sprawie udzielania dotacji na wypłatę premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Wskazano jedynie, iż skarżący Mieczysław Gluźniewicz „nie mógł dokonać cesji na rzecz córki (…) bowiem w terminie ustawowym był obłożnie chory”. Nie odniesiono się natomiast w ogóle do treści zakwestionowanej w skardze konstytucyjnej regulacji prawnej.

Dotyczy to także zarzutu niezgodności § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 czerwca 1993 r. z art. 64 Konstytucji. W piśmie uzupełniającym braki formalne skargi konstytucyjnej stwierdzono jedynie, iż wkłady pieniężne na książeczce mieszkaniowej PKO stanowią prawa dziedziczne, podlegające ochronie prawnej. Nie wyjaśniono natomiast powodu, dla którego stosowanie zakwestionowanej regulacji prawnej miałoby ową ochronę naruszać.

Odnośnie zarzutu niezgodności § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 czerwca 1993 r. z art. 92 ust. 1 Konstytucji wskazano natomiast, iż określonego w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 22 czerwca 1993 r. terminu nie zawierają ustawy wskazane w skardze konstytucyjnej. Art. 92 ust. 1 Konstytucji dotyczy możliwości wydawania rozporządzeń na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Przepis ten określa także warunki, jakie powinna spełniać zawarta w ustawie delegacja do wydania rozporządzenia. Formułując zarzut naruszenia tej regulacji konstytucyjnej, nie odniesiono się wszakże w ogóle do jej treści.

Nie określono także sposobu, w jaki zastosowanie zakwestionowanej w skardze konstytucyjnej regulacji prawnej prowadziło do naruszenia podmiotowych praw i wolności o charakterze konstytucyjnym. W piśmie uzupełniającym braki formalne skargi konstytucyjnej ograniczono się do stwierdzenia, iż „wszystkie terminy i warunki określone w orzeczeniach sądów I-szej i II-ej instancji zmierzały do uzasadnienia terminu i warunków 90-dni realizacji premii gwarancyjnej pomijając regulację prawną ustaw, Prawa bankowego i Konstytucji.” Wspomniane pismo pełnomocnika adwokata Wiesława Ociepki nie wyjaśnia wszakże, jakie znaczenie mają te okoliczności w perspektywie wskazanych w zarządzeniu sędziego Trybunału Konstytucyjnego braków formalnych skargi konstytucyjnej.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, z uwagi na nieusunięcie braków formalnych skargi konstytucyjnej, należało orzec jak w sentencji.

2