Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2004-01-22 - Ts 138/02
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 138/02
Tytuł:Postanowienie z dnia 2004-01-22
Publikacja w Z.U.Z.U. 2004 / 3B / 171

171

POSTANOWIENIE

z dnia 22 stycznia 2004 r.

Sygn. akt Ts 138/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Wyrzykowski

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jarosława Hołuba w sprawie zgodności:

art. 230 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) z art. 2, 24 oraz 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

1) podjąć zawieszone postępowanie;

2) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej pana Jarosława Hołuba z 2 października 2002 r. zarzucono, iż art. 230 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) jest niezgodny z art. 2, 24 oraz 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem skarżącego zakwestionowana regulacja prawna narusza zasadę ochrony praw nabytych, wynikającą z art. 2 Konstytucji, poprzez pozbawienie skarżącego uprzednio nabytych uprawnień pracowniczych do rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem trwającym przez okres odpowiadający proporcjonalnie okresowi świadczonej pracy. Skarżący zarzucił ponadto naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej poprzez pozbawienie pracownika, który posiada duży staż pracy, uprawnień do posiadania odpowiednio długiego okresu wypowiedzenia, naruszenie zasady ochrony pracy poprzez naruszenie uprawnień pracowniczych osób, z którymi rozwiązuje się stosunek pracy w trybie art. 230 przedmiotowej ustawy i dopuszczenie do sytuacji, w której okres wypowiedzenia dla takich pracowników jest ujednolicony do 1 miesiąca, niezależnie od stażu pracy, przez co znajdują się oni w sytuacji mniej korzystnej niż pracownicy podlegający ochronie z kodeksu pracy.

Niezależnie od powyższych zarzutów skarżący stwierdził, iż zakwestionowana przez niego regulacja prawna narusza zasadę równości, bowiem w sposób arbitralny różnicuje sytuację prawną osób, którym ustawa przyznaje prawo do odpowiednio długiego okresu wypowiedzenia, z uwagi na miejsce ich zatrudnienia i osobę pracodawcy.

Skarżący wskazał, iż na podstawie Rozkazu Personalnego nr pf. 793 Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z 26 lipca 2002 r. rozwiązano z nim stosunek pracy przy zachowaniu jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia. W dniu 12 sierpnia 2002 r. skarżący zaskarżył powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Postanowieniem z 9 grudnia 2002 r. Trybunał Konstytucyjny zawiesił postępowanie w przedmiocie wstępnego rozpoznania skargi konstytucyjnej do czasu zakończenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

W dniu 17 listopada 2003 r. skarżący złożył wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o podjęcie zawieszonego postępowania z uwagi na to, iż Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 7 listopada 2003 r. (sygn. akt II SA 2561/03 uchylił rozkaz personalny nr pf. 793 Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z 26 lipca 2002 r. oraz poprzedzający go rozkaz nr 33 Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP warunkiem dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wydanie przez organ władzy publicznej ostatecznego orzeczenia dotyczącego praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym.

Jak wynika z treści skargi konstytucyjnej będącej przedmiotem niniejszego rozpoznania wstępnego, za orzeczenie takie skarżący przyjmuje Rozkaz Personalny nr pf. 793 Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z 26 lipca 2002 r. Orzeczenie to wszakże utraciło swoją moc prawną na skutek jego uchylenia przez wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 listopada 2003 r. i obecnie nie kształtuje już sytuacji prawnej skarżącego.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na niespełnienie jednej z konstytucyjnych przesłanek dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej należało orzec, jak w sentencji.

2

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: